Bu Blogda Ara

7 May 2010

Doğa Kanunu

   Doğa Kanunu...
     
   Taştı; Duygusuz, anlamsız  
   Kaldı  yıllarca yerinde...
   Fırlatıverdiler bir gün denize doğru 
   Düştü, yer değiştirdi..

   Bitkiydi; Işığa, suya tutkun  
   Uzadı, büyüdü, çiçek açtı...
   Baharı özledi hep mevsimlerin ardından 
   Susuz kaldı bir gün, kurudu... 
   
   Çoban köpeği idi
   Sürüyü korudu onca yıl...
   Hata yaptı bir gün, 
   Kurtlara yem oldu... 


   İnsandı; Düşünen, konuşan, gülen, ağlayan
   Doğdu, adım attı dünyaya...
   Girdi sahneye; bazen maskeli-bazen maskesiz  
   Türlü rollere büründü yıllarca...
   Uydu yaşama; büyüdü, gelişti ve öldü.
   Mezar taşında sadece iki sözcük kaldı;
   Doğdu... Öldü... 
   
   
   Makbule (Gültekin) ABALI 1974
  


   
  

  

4 yorum:

  1. Alkışlıyorum ellerim acıyıncaya kadar...

    YanıtlaSil
  2. yeni_ başlıyorum demiştiniz...

    )


    yeni değil...

    devamını dilerim, kaleminiz hiç susmasın

    YanıtlaSil
  3. Yorumlara teşekkürler;Okumak,yazmak hep bir "tutkuydu", zamanında "amatörce" yazdığım,kimseyle paylaşmadığım şiirlerimi
    de "yeni" bloğumla buluşturuyorum...

    YanıtlaSil
  4. Ferkul'un dileği tutacak;güveniyorum.
    1974 ün 30 Nisan'ına dek yakınındaydım Ama o
    zamanlar mesai içinde bunları paylaşmak,özel miydi?dersin.Özel sayılmayan Fevzi Bey'in doğrularıydı belki.Mümtaz,Habip,Sultan Bacı...Oydu,şuydu ya da buydu;ama insanlar birer kişilikti;kişi değil.(Aslında burası da bunların yeri değil)

    YanıtlaSil