Bu Blogda Ara

31 Ağu 2010

ONUR...


 Onurlu bir yaşamdı onunki; 
 Hiç ödün vermedi ilkelerinden, 
 Altın tepsilerde sunuldu caydırıcılar, 
 Elini bile sürmedi... 
 Ne teklifler kondu önüne; 
 Eğilmedi, bükülmedi, diz çökmedi,
 Dünyası kararsa da bazen, 
 Alnını hiç karartmadı.
 Güneşe döndü hep yüzünü, 
 Aldanmadı, şaşırmadı. 
      ...........
 Yok oldu, unutuldu dese de kimileri; 
 Adı dillerden düşmedi, 
 Değeri hiç tükenmedi... 
                
                                 Makbule ABALI                   


                                 

4 yorum:

  1. Tabiatın yüksek tepelerinden,dağlarından,bereketli ovalarından,ormanlarından,bereketsiz denen çorak yerlerinden el sallıyorum onurlu insanlara...Sallanan el,sallanan ellerin görünmezliğini görür de, tüyleri üprerir insanın bunca elin çokluğundan,bedenlerini dik tutmuşluklarından...

    YanıtlaSil
  2. "Değerler sıralaması" altüst oldu zamanla... Eskiden onur, saygınlık, dürüstlük, namus, en tepedeki değerlerdi; umutla, gene yer değişimini beklemek gerek.
    Ülkemizde ve tüm dünyada "Önce İNSAN" diyebilen onurlu insanlara saygılar...

    YanıtlaSil
  3. Canım kardeşim,
    Şiiriniz beni öylesine duygulandırdı ki..
    Sanki her satırı, her kelimesi, sizin yazdığınız tarihten bir önceki gün kaybettiğim çok değerli eşimi tanımlıyor..
    Yaptığı her işte,günlük en basit ilişkilerinde onun için aslolan önce insan ve insan onuru idi. Hiçbir koşulda doğru bildiği bu ilkeden asla ödün vermedi.Böylesine yüce bir insanın eşi olmanın onuruyla, size; dile getirdiğiniz duygular nedeniyle bana; onu, biraz olsun anlatabilme olanağı verdiğiniz için şükranlarımı sunuyor, yüreğinize sağlık diyorum.
    Sonsuz sevgi ve saygıyla..

    YanıtlaSil
  4. Giderek bencilleşen dünyada; değer kaybına uğramadan, kişiliğinden ödün vermeden, başkalarının da varlığını kabullenerek, "insanca" bir yaşam için çabalamış onurlu insanlara ne çok şey borçluyuz... Bir zaman dilimi içinde onların yanında, yakınında bulunmuş olmak bile mutluluk değil mi...? Sevdiklerimizin kaybı canımızı acıtsa da, içimizde onulmaz yaralar açsa da, yaşama-yaşatma tutkusu insanı kolayca terk etmiyor, acılar direncimizi artırıyor...
    Onurlu, dürüst bir yaşamdan ödün vermemiş insanları saygıyla anarak; "İyi ki hayatımızda var oldular" diye düşünüyorum.
    Acınızı yürekten paylaşıyor,sabır ve başsağlığı diliyorum.Sevgiyle...

    YanıtlaSil