Bu Blogda Ara

6 Ağu 2014

KUŞLARIN DAYANIŞMASI


Yaylada 40 gündür internet hizmetinden yararlanamadık. Oysa sadece iki aylığına telefonumuzu naklettirmek istemiştik.Kuşların inanılmaz bir biçimde kilometrelerce öteden yuvalarını buldukları bir dünyada insanoğlu bilinmezleri oynuyor, teknolojiyle boğuşuyor. Belki zaman zaman uygarlığın getirilerinden  vazgeçip  sakin bir yaşamı seçmek lazım.

Geçen yaz yayladaki evin balkonunda, tavanda küçük bir kuş yuvası inşa edilmişti. Balkonun en  uç köşesinde, insanlarca rahatsız edilmek istemeden bir tatlı huzur arayışı.. Yuva öylesine özenle hazırlanmıştı ki kullanılan malzeme farklılığını hemen belli ediyordu. Nasıl oldu bilinmez, o yuvayı bir gün bozulmuş bulduk.Kim, nasıl, neden bozmuştu, anlaşılamadı. Kısa sürede büyük bir çabayla yenisi yapıldı. Yaz boyu kuş sesleri ve uçuşlar, yavrulara ikramlar hep devam etti. Sonra birden gittiler. Bizi bırakıp gidişlerine üzüldük doğrusu. Evin neşesi, uğuru gibiydiler sanki.

Bu yıl geldiğimizde eski yuvadan 3 m. uzağa eskisinden daha büyük ikinci bir yuva yapıldığını gördük. Bu kez serçeler ev sahibi idi. İki büyük serçe gün boyu yavrulara yem taşıdılar. Hepsi o küçücük yuvaya nasıl sığıyorlardı? Kuş sesleri bir koro gibi hep sürdü. Gün başlarken hareketlilik başlıyor, gün biterken telaşla sürüyor ve sonlanıyordu. Bir gün sanırım yuvanın asıl sahibi kırlangıçlar geldiler. Yuvanın etrafında 4-5 uçuş denemesinden sonra geri döndüler, uçup gittiler.Birbirlerine saldırmadılar, savaşmadılar. Birkaç uçuş denemesinden sonra vazgeçtiler. Güzel bir yardımlaşma örneği sergilediler. Belki o yuvayı önce onlar yapmış olsa bile ısrarcı davranmadılar. 

Onları tedirgin etmemek, kaçırmamak için biz de çok hassas davrandık. Onların gidiş geliş saatlerinde uzun süre balkonda oturmadık. Rüzgar gülünden ürkmesinler diye bir süre asmadım. Çamaşırları farklı yere serdim. Balkonu hiç kirletmediler. Ancak ilginçtir, sadece kırlangıçların geldiği gün balkon tam kirlendi. Serçeler mi, kırlangıçlar mı bu durumu yarattılar bilmiyorum. Korktular mı, öfkelendiler mi, bu bir "tepki" miydi onu da bilmiyorum.

Ama sonra her şey eskisi gibi devam etti. Onlar yuvalarından, biz onlardan memnunduk. Kimse birbirine zarar vermeden yaşamını sürdürdü. Aslında kuşlardan alacağımız ne çok ders var. 15 Günlük bir yokluktan sonra geri döndüğümüzde baktık, yuvanın yeni sahipleri gelmişler. Bir "kuş pansiyonu" veya motel gibi eski yuva kullanılmaya başlandı. Öyle bir ortam ki, kira derdi yok, hava kirliliği yok. Sadece yan taraftaki görkemli ceviz ağacı bu yıl dolu vurmuş yapraklarıyla biraz hüzünlü, her zamanki gibi ev sahipliği yapamıyor. Ama her şeye rağmen kuşlar mutlu. Yuvaya bıraktıkları yeni yumurtalarla dünyaya gelecek yeni yavruları sabırsızlıkla bekliyorlar...

8 yorum:

  1. Ben de bütün bir bahar pencereme yuva yapan güvercinlerden annelik dersi aldım. Gerçekten öğrenecek çok şey var onlardan.
    Sevgiyle kalın ...

    YanıtlaSil
  2. Ortak görüş ve düşüncelerde buluşmak ne güzel. Hayatı dikkatli bir gözle gözlemek de çok şey kazandırıyor insana.
    Esenlikler dilerim. Güzellikler çevrenizden eksik olmasın.

    YanıtlaSil
  3. Çok güzel ,ne güzel gözlemlemişsiniz.Çok severim serçeleri ;bir balkonunmun konukları ,tabaklarına ekmek kırıntılarını akşamdan bırakırım sabah güle oynaya yerler.Sizin de gözlemlediğiniz gibi hiç pislikleri olmaz.Diğer balkonum kumruların ,sularını içtikleri kova yaz kış durur bir köşede.Önceleri korkuluklara pisletiyorlardı ,şimdi çicek saksıları çoğaldığından çiceklerimin vitaminlerini karşılıyorlar...Doğa bitkisiyle ,hayvanıyla ne büyük servet görebilene ,duyabilene...Teşekkürler Makbule Hanım 'cığım ,sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hayatın içinden küçük aralıklarda doğayı gözlemek gerçekten terapi gibi. O küçücük kuşları seven, koruyan insanlar diğer insanlara karşı da daha iyi niyetli, daha sevecen gibi geliyor bana.
      Doğadaki "değişim" de ne güzel olmuş. Kuşların sağladığı" vitamin" çiçeklerinizi nasıl da coşturmuştur.
      İnanıyorum ki kuşlar da çiçekli, ağaçlı, sevgi dolu, yaşanabilir mekanlar arıyorlar.
      Esenlikler, güzellikler diliyorum.

      Sil
  4. ne tatlııııııı :))))

    bi de sizi tekrar görmek de hoş kiii :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler.
      Yazmak, okumak, düşünmek, yorumlamak, insanı mutlu eden uğraşılar. İnternet bağlantısı kesilince bilgisayardan da kopuyor insan. Ancak gene de okuma-yazma tutkusu bitmiyor.Eski, alışılmış yöntemlerle devam ediyor.
      Sağlıklı günler.

      Sil
  5. merhabalar..
    benim gibi kuslara asik biri nasil olmusta bu siirleri daha evvel okumamis:(
    isminden dolayi bloga geldim,,,cok sevdigim teyzecigimin ismiydi
    sonra baktim ortak seyler cokkk
    sevgilerimi birakip kaciyorum...

    YanıtlaSil
  6. Şiir sevgisi annemden geçmişti. Uzun yıllar pek çok şiiri ezberden okudu.Ama sonra Alzheimer'a yenik düştü.
    Rıza Tevfik'in "Uçun Kuşlar" şiiri en sevdiklerinden idi.
    Kuşların özgürlüğünü, güzelliğini, dayanışmasını çok seviyorum.
    Kilometrelerce uzaklardan ortak noktalarda buluşmak ne güzel.
    Sevgi ile, dostça...

    YanıtlaSil