Bu Blogda Ara

27 Kas 2016

YAŞAMIN İÇİNDEN FARKLI GÜNLER...




Çevremizle ilgili gözlemlerimiz bizi belli yargılara götürüyor; Bazı konularda daha kesin düşüncelerimiz oluşuyor. İnanıyor ya da reddediyoruz.  Ben bir kez daha inandım ki ; Belli bir yaştan sonra özellikle birtakım hastalıklar bedeni ve organları yıpratmaya başlamışsa, kişi ne çok kalabalıktan ne de yalnızlıktan hoşlanıyor.

Güler yüz, içten bir tebessüm harika etkiler yaratıyor. Çok iyi duymuyorsa bile sakin, yumuşak bir ses tonuyla konuşmak rahatlatıyor. İnsanoğlu hayatının her döneminde ama özellikle yaşlılıkta hele rahatsızsa "insan sıcağı" arıyor; El ele tutuşma, kol kola girme, omuza-sırta dokunma gibi... 

Yaş ilerlemeden önce yaşlılığa hazır olmak lazım. Mersin Yaşlı Yaşam Merkezi'ndeki "Aktif Yaşam Merkezi" çok yararlı etkinliklerin yapıldığı bir yer. Etkinlikler sürerken kapıdan baktığınızda içerideki enerji kanallarını hissedebiliyorsunuz adeta.
Kamp süresince etkinlikler devam etti. 3 gün hasta yakınlarına, aile hekimlerine ve hastalara yönelik çalışmalar sürdü.

Hastalığa nasıl tanı konulur, nasıl  tedavi edilir, hastalıkta davranış sorunları, hukuksal sorunlar, rahatlama teknikleri, hasta bakım eğitimi, ebru çalışması gibi . Ankara, İzmir ve Denizli'den katılan uzman konuklarımız vardı. Kamp 3 günün sonunda katılım belgelerinin verilmesiyle son buldu.

Yaşlı Yaşam Merkezi'nde farklı yaşanan bir başka gün de 24 Kasım Öğretmenler Günüydü.Yeni Kuşak Köy Enstitülüler Derneği'nden öğretmenler, Teknik Öğretmenler, Sınıf Öğretmenleri ve diğer Emekli Öğretmenler...

Koronun saz ekibi güne renk ve ses kattı. İçli, duygulu sesleriyle emekli öğretmenlerimizden de anlamlı şarkılar dinledik. "Eski Dostlar, Bekledim de gelmedin..." gibi. Alzheimer meslek, cinsiyet tanımıyor. Bu  zor hastalık öğretmenleri de bulmuş. Aynı sözcükleri tekrar tekrar söylemek, muhakemenin zayıflaması, çabuk sıkılmak,
unutkanlıklar...


Yaşlı Yaşam Merkezinde, yaşamın içinde geçirilen farklı günler farklı duygulanımlar ve farkındalıklar yarattı.
Hayat boyu öğreneceğimiz ne çok şey var; Hepimiz bazen hem öğrenci, hem öğretmeniz. Öğrendiğimiz pek çok bilgiyi zamanla unutsak da sevgi dolu, özverili, insan iyisi öğretmenlerimizi herhalde kolay kolay unutmayacağız...  


21 yorum:

  1. Hayatın içinde gerçekten hem öğreniyor hem de öğretiyoruz.Ben de böyle sosyal sorumluluk projelerinde aktif rol almak istiyorum.Bakalım süreç neyi gösterecek?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Blog yazılarınızdan tanıdığım kadarıyla aktif bir yaşamınız var. Güzel ve yararlı işler yapıyorsunuz. Daha da iyisini yapmayı istemek harika. Sağlık elverdiği sürece gönüllü insanlara öyle çok ihtiyaç var ki.
      Sevgiler...

      Sil
  2. Sevgili Makbule Öğretmenim, teşekkürler, "Yaşamın İçinden Farklı Günler" yazınızı özel olarak gönderdiğiniz için. Ayrıca Kamp döneminde ilk kez katılamadığım etkinlikleri o herzaman ki güzel anlatımınızla aktardığınız için. Yaşlı Yaşam Merkezimizde gerçekten çok güzel işler başarılıyor. Bütün üniteleriyle hizmete geçtiğinde bu güzellikler katlanarak artacak, eminim. Sizden o günleri dinlemek de çok daha güzel olacak. Sonsuz saygı ve sevgiyle daima.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Necla Öğretmenim, asıl ben teşekkür ederim, rahatsızlığınıza rağmen bloğa uğradığınız için. Sağlığım elverdiği sürece yapabildiklerimin "insanlık" görevi olduğunu düşünüyorum. O yüzden blogda da sık sık yazı, öykü, şiir, anı olarak Alzheimer'dan söz etmeye çalışıyorum.
      Yaşlı Yaşam Merkezinin daha pek çok yararlı ve güzel çalışmayı gerçekleştireceğine kuşkum yok.
      Katkınıza, güzel yorumunuza çok teşekkür ederim.
      Sevgiyle-dostça...

      Sil
  3. Hastalar ve yaşlılar her zaman hatırlanmak ister. Aslinda fazla bir şey bilemezler dediğini gibi sıcak bir gülümseme onları canlı tutar. Yaşamlarını kolaylaştırı. Üç günlük dünyadan mutlu ve huzurlu ayrılıklar. Öğretmenlerimiz değerlerimizdir. Onlar sayesinde bir eser olmuşuzdur. Onlara her zaman eserleriyle gurur duymalarını sağlamalıyız. Yaşlı bakım merkezi bu konuda ne güzel bir etkinlikler düzenlemiş tebrik ediyorum.
    Saygılarımla.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Haklısınız, katılıyorum.Hastalar, yaşlılar ve çocuklar çok hassas oluyorlar diye düşünüyorum ben. Aslında her insan ilgi, şefkat, sevgi ve saygı bekliyor.
      İnsanlar kendilerine uygun etkinlikler içinde mutlu oluyorlar, yaşama daha çok bağlanıyorlar.
      Selamlar.

      Sil
  4. Böyle merkezlere çok ihtiyaç var ne yazık ki...Ancak bu şekilde güzel işlerin yapıldığını bilmek içimizi rahatlatıyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu konuda yazılmış bir yazıyı okumak, ilgi duymak, yapılanları takdir etmek de güzel. Sizin gibi düşünenler keşke çoğalsa.
      Sevgiler...

      Sil
  5. Hep şunu dilerim yaşlılıkta sevdiklerimiz yanıbaşımızda olsun elele dizdize olalım diye.. Ne güzel bir merkezmiş burası, keşke bu tip yerler çoğalsa..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O kadar önemli ki o dilek. Yaşlılar öylece kendilerini güvende hissediyorlar. Sevgiden de eminse, tam huzurlu oluyorlar.
      Keşke...

      Sil
  6. Yazdığınız gibi hayatı deneyimleyip öğrenmenin sonu yok, hepimiz hem öğrenci, hem öğretmeniz. Daha önce verdiğiniz bir postta rahmetli dayımdan bahsetmiştim. Her şey insan için, her an her şey olabilir. bu açıdan hazırlıklı olmakta yarar var. Keşke bu tür aktif yaşam merkezleri uzman ve gönüllü çalışanlar ile ülkemizin her yerine dağılıp çoğalsa. Bu yararlı aktiviteyi bizlerle paylaştığınız için teşekkür ederim Makbule hanım. Güzel yeni bir hafta dilerim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Haklısınız, hayat insanın her an her şeye hazırlıklı olmasını gerektiriyor. Dayınızın üzücü rahatsızlığını hatırlıyorum.
      İnsanoğlu beklenmedik zamanda beklenmedik olaylarla karşılaşabiliyor. Aktif Yaşam Merkezleri Mersin'le birlikte birkaç ilimizde var. Keşke daha çok ilimizde hizmet verilebilse.
      Yorumunuza, katkınıza ben teşekkür ederim.
      Sağlıklı, mutlu bir hafta diliyorum.

      Sil
  7. Evet, Alzheimer meslek, cinsiyet tanımıyor. Zamanında sürdürdükleri şaşalı hayatı düşününce şimdi o bakım merkezlerindeki yalnız halleri yürek burkuyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. En çok ilerlemiş yaşlarda görülüyor. Nadir de olsa genç yaşlarda da görülmüş maalesef. Yaşlılıkta yalnızlık en zoru tabii.
      Bu merkezde sabah evlerinden alınıp akşam dönüyorlar. Yalnız değiller.
      Ama gözleyince üzülüyor, şaşırıyor insan; insan beyni yıllar içinde nasıl o kadar yıpranabilir...

      Sil
  8. Herkes birey olarak bir sosyal proje içinde sorumluluk alabilse. Ne kadar güzel olur ki... Herkes birbiriyle kaynaşmış olur. Sevgi, şefkat ve merhamet toplumda daha da belirgin olur.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Keşke...keşke... Bazı düşünceler tatlı bir hayal gibi.
      Gönüllü uygulayıcılar fark yaratıyorlar. Toplum olarak hepimizin öyle çok ihtiyacı var ki.

      Sil
  9. İnsan olmanın güzel yanlarını,yansıtmışsınız.
    içime bir umut saçtınız.
    ne güzel dokunan insanlar var ve sizde onlardan birisiniz.
    Çok sağolun.

    "Ehliyetsiz kurumlar da maalesef var.Şimdi duydum YANGIN ve yavrulara kıydılar."Ne yazık içimizi yine yaktılar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Dün bir arkadaşımızın sayfasına yorum yazarken, "Acı çekenle benim de canım yanıyor." demiştim. Az sonra yangın haberini duydum. Çok üzüldüm, içim yandı.
      Siz de o özlediğimiz duyarlı insanlardansınız sevgili Merih.
      Hepimize geçmiş olsun.
      Güzel yorumunuza çok teşekkür ederim.
      Sevgiler.

      Sil
  10. teşekkürler, hiç bilmediğim şeyler öğrendim kii :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de teşekkür ederim. Hepimizin birbirimizden öğreneceğimiz ne çok şey var.
      Selam-sevgiler.

      Sil
  11. Hastalıklar, en önemlisi de vücut fonksiyonlarının yavaşladığı yaşlılıkta gelenler. Böyle bir tesis çok iyi düşünülmüş. Etkinlikler hele onları hata bağlar. Ne güzel anlatmışsınız. Kaleminize sağlık Makbule kardeşim. Selam ve sevgiler.

    YanıtlaSil