Mevsimin en sıcak günlerinden biriydi bugün. En uzun gecenin ardından güneş ışıkları da tüm enerjisiyle göz alıcı bir biçimde pencereden içeriye sızdılar. Bugün kahvaltıya konuklarımız vardı. Bir öğretim yılının son karnelerini değerlendirmek için bir anneanne ve dede sofrasında hep birlikte olmak.
En uzun gecenin ardından gelen gün, çok kısa sürdü. Oysa anlatacağım ne çok şey vardı. Zamanla beden eskidikçe, ruhun coşkusunu bastırmak istiyor galiba. İç seslerin dışa yansımasına çok izin vermediği gibi bedensel yakınmaları arttırarak "Ertele, günü gelince yazarsın." ısrarlı uyarmalarıyla, istediği sonuca ulaşıyor da.
Yaz sıcağında yazımı çok uzatmadan sözü fotoğraflara bıraksam, onların "Sözsüz İletişim kurma" dilinden yararlansam. Çocuklar gibi; Hayal gücümüzü işler kılsak, eşimin çok özlediği, her gece rüyalarında yürüyüş yaptığı, çok değerli, kadim dostlarıyla buluştuğu doğum yerine-Mersin Arslanköy' deki yayla evine- Anka kuşunun kanatlarında uçsak, ön bahçedeki sedir-katran ağaçlarına dokunsak...
İçinde yaşanmayan "ev", artık "yuva" olmaktan çıkmış olsa bile yayla güllerini koklasak, dağlardan kekik toplasak, bahçede yetişen ürünleri komşularla paylaşsak, içten bir "Merhaba" desek dost bildiklerimize...
Mutluluğun, vefanın, güvenin, öz sevginin-saygının, çıkarsız ilişkilerin merkez üssü; İnsanın doğduğu, doyduğu, nefes alabildiği, sağlıklı ürünlere erişebildiği, suskunluğun hüküm sürmediği, doğayla baş başa kalabildiği her yer.
Bazen dağ eteklerinde bir yerleşim birimi, bazen çiçeklerle donanmış, doğal kaynak suların bol olduğu bir köy, ya da yıllarını harcayarak- emek vererek büyüttüğü ağaçların gölgesinde huzur bulduğu bir mekân.
Eşim çok haklı. Kuş bakışı bir gözlem, içgüdülerin yönettiği türlü-çeşitli hayali yolculuklar, duyguları, duyu organlarını işler kılan insani buluşmalar... Hepimizin özlemi bu değil midir?
Makbule ABALI-Eğitimci
23. 06. 2025 İzmir-Urla
Mersin-Arslanköy'deki yayla evimizin bahçesinde, fotoğrafları çekip gönderen değerli Dost Lâle Yanık'a yürekten teşekkürlerimizle. Makbule-Ahmet Abalı.
doğa insana, modern hayatın karmaşası içinde unutulmaya yüz tutmuş bir huzur sunuyor. Bu huzur, doğanın dinginliği ve ritmiyle uyumlu hale gelmekle, kendimizi ve hayatı yeniden keşfetmekle ilgilidir. Belki de bu yüzden, her fırsatta doğaya kaçma ihtiyacı hissediyoruz. Çünkü doğa, bizlere sadece sakinliği değil, aynı zamanda kendimizi bulma fırsatını da sunuyor.saygılar
YanıtlaSilBir zamanlar köyden kente gitmeyi hayal ederdi insanlar. Okumak için, iş bulmak için, arkadaş ya da eş bulmak için. Parıltılı şehir hayatı cazipti, çekiciydi, gizemliydi pek çok insan için. Zamanla anladılar o görüntünün içinde dışa yansımayan sahtelikler de olduğunu. Doğanın doğallığı bozuldukça, tahribat çoğaldıkça, özüne dönme ihtiyacı da dayanılmaz tepkiler oluşturuyor sanırım.
SilYorumunuza teşekkürler. Köylerde çocuk kalmayınca "Taşımalı Eğitim" ve eğitimdeki aksamaları düşündüm uzun uzun.
Kaleminize yüreğinize sağlık Makbule hanım okurunuz bol olsun💛🧡🩵
YanıtlaSilYürek sağlam ve sağlıklı kalabilmişse; elinde bir peri değneği dokunmuşçasına olumlu değişimleri de istiyor ancak kalemler yetmiyor. Toplumun "Okur-yazar kişi sayısı" bol olsun dilerim.
SilVe Adsız kahramanların seslerini duyurabilmelerini.
Sil.....ama birgün mutlaka dönmek lazım o özlenen yaylaya. Tekrar pınarından su içmek, dalından meyve yiyip gökyüzüne bakmak lazım. Keçi sürülerinın kestiği kıvrılan yolları tekrar aşmak gerek.
YanıtlaSilYayla yaşamını bilenler, katkısız ürünlerini tadanlar, yapmacıksız-içten yayla insanını ve kültürünü bilenler, özlüyorlar değil mi Murat?
SilDostça yardımlarını, içinden geldiği gibi "Ahmet Baba" deyişini hiç unutmayan eşim de selamlarını iletiyor.
Güzel duygular
YanıtlaSilDuygular yaşamla bütünleşmezse çok da anlamlı olmuyor ve dışa yansıtılamıyor. Hep bir şeyler eksik kalıyor.
SilRuhun istediklerine, bedenin yetersiz kaldığı zamanlarda hayal dünyası en büyük destek. Bir kaç gün önce döndüğüm Turgutreis' teki ablamın evinde aklım ve kalbim kaldı sanırım ve rüyamda bir astral yolculuk yaptığıma yemin edebilirim. Üstelik bunu aynı saatlerde yeğenimin beni gördüğü rüya ile kani oldum. Böyle bir şeyi hayata geçirmek, kuş kanadında gitmek gibi sanırım. :)
YanıtlaSilFotoğraflara hayran oldum, tekrar gitmeniz nasip olsun.
Kalpten sevgiler Abalı Ailesine. <3
Gerçekten öyle sevgili arkadaşım. Hayallere güzel müzikler ve öyküler de eşlik ederse, hayaller bile gerçek gibi algılanabiliyor. Katkısız sevgi üreten bir abla olabilmek de sorumluluk ister. Bilmez miyim; sen nergislerle kuş kanadında uçar gibi nerelere ulaşmışsındır.
SilO fotoğrafların benzerlerini, Zeytinalanı Yaylamızda da çekebiliriz. Neden olmasın?
Aynı duygularla. (Görseli sen, hayal gücünle ekle lütfen.)
Öğretmenim acaba yol bir şekilde uçak ve sonrasında rahat bir araçla sağlanabilir mi? Ben bile gitmek istedim, özleminizi tahmin edebiliyorum.. Ev de sanki sizi bekler gibi çiçekler içinde :)
YanıtlaSilSadece birkaç günlüğüne: sevdiklerini görebilmek için ta Almanya'dan gelebilenler için her tür araç bulunur elbette canım.
Sil"Bakmak ve görmek" çok farklı algılamalar, çok iyi bilirsin. Ağaçlar ve çiçekler yerini sevmişse-koruma altına alınmışsa, bir şekilde yaşamaya devam ediyorlar. Deniz seviyesinden 1500 m. yükseklikte , o ayda oralar baharı yaşıyorlar. Sulama havuzunun çevresinde-çardağın altında-çiçekler arasında- Konuklarımızla birlikte, katkısız, doğal kokulu çilekler yerdik.
Eşimin kardeşi Mustafa Abinin emeklerini unutamayız.
Yayla evinizin bahçesi ne kadar da güzelmiş. Bu güzel yazıya ilham vermiş. Emeğinize yüreğinize sağlık Makbule Hanım.😊✋️
YanıtlaSilDoğa; emek ve çaba harcayarak, insan eliyle düzenlenen-korunan bahçelerle daha da güzel. Tüm dünya ülkelerindeki insanlar için diliyorum ki; "Bir yanımız bahar-bahçe, yaprak döker bir yanımız." deyişi , şarkılarda-şiirlerde kalır.
SilSevgiyle.
Umarım gidersiniz bir gün Makbule öğretmenim.
YanıtlaSilUygun zamanlarda; ruh ve beden sağlığınız elverdiğince, güzel tatiller-gidiş gelişler yaşandıysa, çok büyük mutluluklar beklemiyor insan.
SilBel ağrısı yaşadığınız zamanlardaki küçük mutluluklarınızı duygulanarak-etkilenerek okumuştum çok sevgili öğretmenim.
Harika fotoğraflar dile gelmiş ve geçmiş ne güzel özlemle yad edilmiş Makbule Öğretmenim. Biz de kısa bir süre önce eşimin baba yurdu Erzincan Kemah'ın dağ köyündeydik. Başı dumanlı bulutlarla kaplı dağlar kekik kokuluydu. Gökyüzünde kartallar, yaylalarda koyunlar, kuzular...kırlarda bahar çiçekleri, kuş sesleri...ağaçlarda kuşburunları...sessizliğin içinde sadece doğanın sesleri çok güzeldi. Tabi köyler neredeyse boşalmış gibi! Eski coşkulu günler yok!. Daimi kalanlar çok az. Pek çoğu şehirlerde yaşıyor. Yazları birkaç aylığına gelenler de kadim geçmişi yad etmek için yaşatmaya çalışıyorlar.
YanıtlaSilHer şeyin bir zamanı, bir ömrü var!. Vaktinde yaşamış olmak, güzel anılar biriktirmek ve içinde ukde kalmamak!.. gidemediğinde ise ruhu kanatlandırıp, yeniden hayal de olsa o günleri yaşamak/yaşatmak da çok güzel!.
Özlemle andığınız ne güzel günler yaşamışsınız. Ne mutlu size!. Annemle birlikte benzer sohbetleri çok yaparız biz de. Annem doğal olarak kıyaslamalar yapar çünkü. Ve hep der "belki çok varlıklı değildik ama, çok daha güzel yaşadık biz!" O günleri güzel kılan, sevgi dolu, saygı dolu, içten ve samimi olan İNSANLAR dı çünkü.
Bugün de yine, can yoldaşınızla ve sevdiklerinizle birlikte sağlıkla, huzurla, umutla dolu yeni anılarınız olsun. Sonuçta her gün bir armağan bize. Sağlık ve esenlikler dilerim Makbule Öğretmenim.
Okur okumaz anında cevap yazmak istediğim yorumlar vardır. Çok değerli, içtenliği ile gönlümde yer etmiş Esin Bozdemir'den gelen yorumu yanıtlamayı nasıl bu kadar ertelemişim. Okuyunca yıllardı çok benzer duyguları paylaştığım bir arkadaş olarak içim aydınlanmıştı.
SilErzincan Yaylalarının, ünlü şairlerimizin dizelerinde de yer alan farklı güzelliğini çok duydum. Ama görmedim. Anlattığınız haliyle eşimin doğduğu belde Arslanköy'e çok benziyor. Yayla insanları bir başkadır...
Değerli annenize ve eşinize saygı ve selamlarımızı iletin lütfen. Kıyaslamalarına gönülden (can-ı yürekten) katılıyorum.