UMUTLA YAŞAMAK

Umuda, umutlanmaya nasıl da ihtiyaç duyarız bazen. Her şey öylesine ardı ardına gelmiştir ki, karanlıkta gün ışığını ararsınız adeta. Uzun bir tünelin ucundaki ışığa ulaşmak gibi. Biraz soluklanmak istersiniz. Sadece kendiniz için değil, çevrenizdekiler için de yürekten istersiniz bir umut molasını. Ben özellikle böyle zamanlarda fark ederim hep umut kaynaklarını. Aslında bitmez tükenmez kaynaklardır onlar ancak çoğu kez fark etmeyiz, görmeyiz, önemsemeyiz, o an değerini bilmeyiz. Kısaca hem var, hem yokturlar. Oysa umutlanacak ne çok şey var. Hayatın karamsarlığı, ağırlığı altında ışıltısıyla içimizi aydınlatan öyle çok umut kaynağı var ki...

Bebekler ve çocuklar her zaman bana umudu çağrıştırır. Masumiyetleri, doğallıkları, saf ve katıksız sevgileriyle nasıl da güzeldirler. Dünyayı onların değiştirebileceklerini düşlemek bile rahatlatır insanı.
Gökyüzüne fütursuzca havalanan her uçurtma da bana umudu düşündürür. Sanki çocuklar uçurtmanın peşinden koştukça yeni diyarlara özgürce yelken açarlar.

Çocukluğumuzda müjdeci böceği (Başka adı var mıydı bilemiyorum.) evin içine girince öyle mutlu olurduk ki , hiç çıkmasın isterdik. Umut bu ya, onun ardından müjdeli haberler gelecek diye düşünürdük. 

Baharla gelen üstü benekli kırmızı küçük böcekler de bir sevinç kaynağı olurdu. Onların gelişiyle eve sanki ferahlık, aydınlık dolardı. Uğur böceği ya da uç uç böceği derdik onlara da. Ters çevrilmişse hemen düzeltip rahatlardık. Küçükken her şey hayallerle zenginleşiyor. Umutlarınız hayallerinize sağlam iplerle bağlı adeta.

Sabah kuş sesleriyle uyanmak nasıl da rahatlatıcıdır. Olağanüstü bir koro kulaklarınıza, beyninize ilaç gibi gelir. Dünyanın onca gürültüsü arasında yüreğinize su serpilir, hayallerinizde umuda yolculuk başlatırsınız. 
Yeni doğan ayı gözleyip içinizden güzel şeyler dilemek. Ya tutarsa. Tutabileceğini düşünmek bile iyi gelir insana. Beklemek umutlanmak değil midir?
Sabah erken uyandığınızda yeni doğan günü karşılamak. Güneşin yavaş yavaş dünyamızı aydınlatmasını, kocaman bir kırmızı tepsi gibi çıkışını izlemek. Her yeni gün;  yeni umutları, yeni başlangıçları simgeler. .

Hayatın içinde her şey nasıl da ders vericidir. Bir hastane odasında yoğun bakımdaki hastanızın gözlerini açması, gülümsemesi "umut dopingi" gibidir yakınları için. Kemoterapi sonrası saçları dökülen bir hastanızın saçlarının yeniden daha gür çıkmasıyla hayata yeni köprüler kurulur umutla. Felç geçiren bir arkadaşınızın atacağı ilk adımlar "umuda yolculuk" başlatmaz mı?
Hayatta bazen "mucize" diye nitelendirdiğimiz olaylar da vardır; Hurdahaş olmuş bir arabanın içinden sağ çıkabilenler veya 7. kattan düşüp sağ kalabilen çocuklar. Önlem almadan sadece umuda sığınmak tabii ki kabul edilemez.

Geçmiş yıllardaki bir deprem sonrası bir hayırseverin yıllarca maddi yardım yapıp adının açıklanmasını istemediğini öğrendiğinizde "böyle insanlar da var" diye nasıl da umutlanırsınız. 
Uzun süreli evliliklerde eşini hiç incitmeyip, sevgi-saygıyı bir ömür boyu sürdüren çiftleri tanıdığınızda "umut çiçekleri" açar gönlünüzde. 
Birbirine muhalif olanlarda, karşıt görüşlü olup anlaşamayanlarda bir ortak nokta bulunduğunda , anlaşma sağlandığında umut duymaz mısınız?

Deniz kenarında denizdeki dalgaların sesi, denize yansıyan ışıklar, sudaki yakamozlar dünyanın kirliliğinden bizi uzaklaştırıp içimize umut salmaz mı?
Soğuk vurmuş, meyvesinin çoğunu kaybetmiş ağaçlarda tek tük açmaya başlayan çiçekleri gördüğünüzde umut ışığı yüzünüze yansımaz mı?
Dikenli kaktüslerin incecik nadide çiçekler açması bana hep olağanüstü gelmiştir. Onca can yakan dikenin arasında bir güzellikler yumağı. En karamsar günde bile umudunuzu tazeler. 

Yerin yüzlerce metre altındaki bir maden kazasından kurtulduğuna sevinemeden, arkadaşını kurtarmak için tekrar madene inen işçinin haberini okuyunca "insanlık" adına siz de umutlanıyor musunuz? 
Doğal afetlerden, büyük kazalardan, acılardan günler sonra duyulan ilk sesli gülüş; her şeyin henüz bitmediğinin, hayatın devam ettiğinin, yeni bir başlangıç yapılabileceğinin müjdecisidir. İnsanın içinde bir tutam enerji varsa, umut da tükenmemiştir.
Uluslararası yarışmalarda ;sinema, müzik, sanat, spor alanında dereceye girmek, ülkemizin adının geçmesi geleceğe dair nasıl da umutlandırır, gururlandırır hepimizi. "Bir kış uykusu" ile uykudan uyanır, tekrar bahara hazırlanırız adeta. Umut tohumları yeniden yeşerir içimizde.

Bazı zamanlar yaşantımızda  kabullenemediğimiz, benimseyemediğimiz öyle çok davranış ve olayla karşılaşırız ki. Karamsar olup "pes etmek" mi, "mücadele etmek" mi? Umut yanı başımızda. Bazen beklemek, bazen yakalamaya çalışmak gerekiyor: Kendimizi daha iyi hissetmek için, enerji depolamak için, güç kazanmak,  yeniden yola devam edebilmek için...