BİR YIL SONRA SOMA...

Bir katliam yaşandı Soma'da
Saymakla bitmedi cenazeler... 301 can
Üstünden sanki yüzyıl geçti...
Evlerin erkekleri yok artık, çok çok uzaklarda,
Çocuklar ve kadınlar kaldı geride.
Her evden ağıtlar yükseldi önce,
Sonra ürkütücü bir sessizlik başladı. 
Kahkaha hiç duyulmadı.
Çocuk sesleri sessizlikte kayboldu,
Oyun hep vardı çocukların dünyasında
Ama oyunlar bile farklılaştı;
"Madencilik" oyununda baretler takıldı kafalara,
Yüzler, eller kömür karasına boyandı.
Siyah-beyaz resimler çizildi kara kalemle,
Giysiler toz-toprak içinde,
Ellerinde bir somun-ekmek, eve gidecek
Yanı başlarında gülen yüzlerle çocukları...
Oysa "gerçek" bu değil, hepsi rüya, hepsi hayal
Hepsi resimlerde, hepsi düş gibi...
Soma çok yakın, hayaller çok uzak.
Çocuklar büyümeden olgunlaştılar,
Gördükleri, duydukları, yaşadıklarıyla...
Maden yanı başlarında, mezarlık az ilerde,
Eve dönüş kolay değil, ağıtlar bitmedi.
Bir yıl önce bir facia yaşandı,
Bir yıl sonra acılarıyla baş başa
Sanki üstünden yüzyıl geçmiş gibi değişti insanlar...