Unutamadığımız insanlar, unutamadığımız olaylar ve unutamadığımız mekanlar vardır. Beynimizde kalıcı izler bırakmışlardır. Hatırlanması insanı mutlu eder. Ama gün gelir, o konuda hiçbir şey hatırlanmayabilir. Çok iyi tanıdığınız ve sizi çok iyi tanıdığını düşündüğünüz bir dost bir anda sorabilir: "Biz sizinle tanışmış mıydık?" veya "Adınızı bilmiyorum, söyler misiniz?" Şaşırır, üzülürsünüz. Sorular çoğu kez cevapsız kalabilir.
Unutmak insana özgü elbette. Ama beklenmedik zamanda, beklenmedik biçimde unutmak... Aslında bazen unutmak istediğimiz ne çok şey vardır. İstesek de unutamayız; günlerce uykularımız kaçar, iştahımız yok olur, keyfimiz kaçar. Unutmak kolay değildir.
Ama bazen elde olmayan nedenlerle sağlık altüst olur, unutmalar devreye girer; İnsan kimliğini unutur, yakınlarını unutur, dünyayı umursamaz. Okumayı, yazmayı, hatta konuşmayı unutabilir. Unutulmak zordur elbette. Ama unutmak daha da zordur. Sıkıntıyı, üzüntüyü, acıyı da beraberinde getirir. Çare arayamazsınız. Yakınlarınız sizin adınıza üzülür, çaresizlik içinde kıvranır.
Alzheimer dünyada ve ülkemizde giderek çoğalan bir hastalık. Belli bir zaman içinde hastalık giderek zorlaşıyor, ağırlaşıyor. Kişi sevdiklerini, özlediklerini, değer verdiklerini unutabiliyor. Acıktığını, susadığını, tuvalet ihtiyacını bilemiyor. Tam tedavisi olamıyor, ancak geciktirilebiliyor. Hasta yakınlarının bilinçlendirilmesi çok önemli.
Belki gün gelecek biz de unutacağız, unutmak istemediklerimizi...
Ve belki dile getireceğiz:
"Ben unuttum."
"Sen unuttun."
"O unuttu."
21 Eylül Dünya Alzheimer Günü' nün unutulmaması dileğiyle.
Makbule ABALI-Eğitimci
bende istem dışı unutuyorum :(
YanıtlaSilAslında hepimiz unutabiliyoruz. Unutmalarımızın farkındaysak, unuttuğumuzu biliyorsak henüz durum çok tehlikeli değil deniyor.
SilSevgiler.
Alzheimer en yürek parçalayıcı hastalıklardan biri olmalı. Sevgili anneanneciğim ile yaşamıştık biz de.
YanıtlaSilAnnem Alzheimer idi. Hasta bir dönem farkında olmuyor. Asıl acı olan hasta yakınlarının durumu. Hastanın zor durumu onlar için gerçekten çok acı olabiliyor.
SilAnneanneyi rahmetle anıyorum.
Rahmetli annem de alzheimer olmuştu. Ama daha o kötü evrelerinde değildi, birdenbire düşüp kalçasını kırınca, hastanede ameliyat sırasında kalbi durdu, yaşattılar ama gittikçe kötüledi ve hastaneden çıkamadı:( çıksaydı iyileşseydi bu sefer de alzheimerdan kimseyi belki beni bile tanımadan ölecekti:( ama yine de o hastaneden eve çıkmasını çok çok istemiştim:( makineye bağlı yaşayacak demişlerdi soluk alması için ona bile razıydım ama olmadı...şimdi bana da genetik olarak geçecek diye endişeliyim. Filiz Akın gibi ötenazi istiyorum ben bu mutlaka olmalı ülkemizde.
YanıtlaSilAnnenize Allah rahmet eylesin, sabırlar versin bilirim ki, bir saniye bile unutulmaz..ben resimleriyle konuşuyorum hem annemin, hem babamın. Unutulmuyorlar umarım onlar da bizleri unutmamış görüp duyuyorlardır.
Yaşlılıkta kalça kırığı da çok kötü. Alzheimer ile birleşince çok daha sıkıntı veriyor tabii. Sevdiklerimizi unutmuyoruz tabii sevgili Müjde. Ama onların unutması asıl acı vereni.
SilGenetik olarak geçer diye endişelenmeye gerek yok. Ancak ailede birkaç hastada varsa görülebilir deniyor.Paylaşmak ne güzeldir. Güzel yorumuna teşekkür ederim.
Rahmetli babaannem de alzheimer hastasıydı. Babamda da hafif unutkanlık başladı, ancak dr. umuz henüz 'Alzheimer' teşhisini koymadı, şimdilik 'unutkanlık' ağır seyrediyor. İnsan sevdiklerine yaşlılığın bu kederlendiren görüntüsünü hiç yakıştıramıyor.. Kabullenmek zor olsa da, hayatın bir başka yüzü de bu olsa gerek.Anneniz ışıklar içinde uyusun.
YanıtlaSilTabloya takıldı gözlerim. Kesilen bir ağacın yaşını gösteren gövde katmanından bir yaprak, dallarından küçücük birer parça ve kurutulmuş meyvesi, kabuğu ve birkaç küçük taş sanırım...anısı olan bir yadigâr olmalı diye düşündüm.. çok hoş bir tasarım..
Sevgi,esenlikler dilerim Makbule Öğretmenim..
İnsan ömrünün daha kısa olduğu dönemlerde hastalıklara da sınama-yanılma ile teşhis konuyormuş. Günümüzde 80 yaşını aşan her iki kişiden birinin Alzheimer olacağı söyleniyor. Çok değer verdiklerimizin sözcükleri dahi unutması üzücü bir durum tabii.En kötüsü çaresiz kalmak.
SilTabloyu ben yaptım, daha doğrusu yapmaya çalıştım. İnsan yaşamını simgeliyor. Palmiye ağacının gövdesinin dokusu çok ilginç gelir bana. Palmiye zayıf görünür ama kökleri toprağa sımsıkı bağlıdır. O güçlü kökünden çıkarılıp bir başka yere nakledilebilir. Hemen uyum sağlar. Ağaçları incelemek isterdim. İlginç geliyor bana.
Her zaman öyle dikkatlisinizdir ki sevgili Esin Hanım, yorumlarınızı her zaman zevkle okurum.
Babaannenizi rahmetle anıyorum.Dilerim babanızın durumu iyiye gider.
Sağlıklı, güzel günler diliyorum.
Yarın ne olacağımızı ve hangi hastalığa yakalanacağımızı kim bilebilir ki?
YanıtlaSilGerçekten öyle. Bir bilinmezlik ortamında her şey ansızın gelişiyor. Kader denen şey bu belki de...
SilAlzheimer . Babamın yaşamının son günlerinde bu lanet hastalıktan çektiğini ve çektiklerimizi unutmak kolay değil. Hastanın unutması ise içini acıtıyor insanın.
YanıtlaSilBabanızı rahmetle anıyorum Hüseyin Öğretmenim.Daha önceki bir yorumunuzda da hatırlıyorum, çok etkilenmiştim.
SilYaşayanlar bilir gerçekten. Mücadelesi zor bir hastalık.
unutmak bence büyük mutluluk yaaa ama tabii böyle günleri unutmamalıııı :)
YanıtlaSilUnutulan şeye bağlı olarak bazen mutluluk sayılsa da çoğu kez mutsuzluk sayılmaz mı ? Hayatın akışı içinde ders alacağımız ne çok şey var.
SilÇok sevdiğim bir Teyzem var. ArkadaşımIn annesi. Çileli bir hayatı olmuş ve 90 li yıllarda da ard arda once oğlunu, sonra gelinini kanserden, en son da yegenini trafik kazasında kaybetti. Şimdi 85 yaşında ve demans hastası olmuş. Demans Alzheimer den daha mı farklı bilmiyorum ama bu teyze ne gecmisi ne şimdiki zamanı hatırlamıyor. En sevdiği oğlu bile silinmiş belleginden. Diyeceğim o ki; bu tür hastalıkları farketmek ve fark ettirmek lazım sevgili öğretmenim. Sevgiyle kalın ...
YanıtlaSilBazen acılar, sıkıntılar vardı ardına geliyor. Belli yaşlardan sonra acıya dayanma gücümüz de zayıflıyor. Demans-bunama çok geniş bir hastalıklar grubunu içine alıyor. Alzheimer de bir demans çeşidi. Giderek kötüleşen evreler halinde sürüyor. Sonuçta her şey unutuluyor.
SilBu tür hastalıklar hakkında farkındalık yaratmak gerçekten çok önemli.
Bütün hastalıklar hepimiz için, ne zaman nerede nasıl yakalanacağımızı bilemiyoruz. Ama alzheimer belirli bir yaşın hastalığı (yanlış biliyor isem lütfen düzeltin) ve bu hastalar da çok uzun yaşam ömürleri olan hastalar. Bakımı çok sorumluluk meşakkat gerektiriyor komşumun annesinden biliyorum mahsun ve ürkek bir çucuk gibi dururdu. Hele bakanı yok ise zorunlu bakılıyor ise işte o zaman.........:(
YanıtlaSilTablo çok güzelolmuş ellerinize sağlık. Benim gözümle yorumum ise insan beyninin ortasında bir boşluk yaşanması, yaşanmışlıkların hafızada parçalanıp yok olması.
Sevgi ve selamlar olsun.
Alzheimer orta yaşlarda da ortaya çıkmakla beraber daha çok yaşlılıkta ortaya çıkan birhastalık. Doğru, hasta yakınlarına çok iş düşüyor.
SilTablo amatör bir çalışma. Doğadan parçaları değerlendirme yi seviyorum. Yorum içinizden geldiği gibi olursa güzel.
Selam-sevgiler.
Alzheimer orta yaşlarda da ortaya çıkmakla beraber daha çok yaşlılıkta ortaya çıkan birhastalık. Doğru, hasta yakınlarına çok iş düşüyor.
SilTablo amatör bir çalışma. Doğadan parçaları değerlendirme yi seviyorum. Yorum içinizden geldiği gibi olursa güzel.
Selam-sevgiler.
Unuttuğunu,unutanlar...!
YanıtlaSilBu yorum kaybolmuştu, üzülmüştüm. Yayınlanmış.
SilUnuttuğunu bile unutanlar en riskli grup sevgili Merih.
Beyin yıprandıkça zamanla her şey siliniyor.
Sevgiyle...
:/ Çok dokunaklı olmuş ama bu. Etrafımda iki arkadaşımın annesi malesef bu dertten müzdarip. Kayınpederim başlangıç aşamasında. :/ Kimsecikler yaşamasın umarım...
YanıtlaSilSevgiler...
Şimdi fark ediyorum, bu yorum geç yayınlanınca ben diğer yazımla ilgili olduğunu düşünüp o sayfaya yorum yazmışım. Hata bende. Pardon.
SilKimsenin yaşamamasını isterim ben de. Geçmiş olsun.
Selam-sevgiler.
Dilerim bu hastalığa bir gün , o da en kısa zamanda çare bulunur. Sağlıklı iken acılar unutulmuyor, bilinç altında yer ediyor. Bu yaşanmışlıklara da hayat dersi diyor , bir şekilde teselli edebiliyoruz kendimizi. Birde unutmak istemediğimiz, kalbimizde ve beynimizde yer etmiş nice hatıralar var ki insana yaşam sevinci veriyor.
YanıtlaSilBu hastalığa uğramış tüm insanların ve yakınlarının Allah yar ve yardımcısı olsun dilerim. Kaleminize, yüreğinize sağlık güzel öğretmenim. Her şeyin başı sağlık. Sağlıkla, sevgiyle olmanız dileği ile. Selam ile...
Kanser, kalp ve Alzheimer dünyada en sık rastlanan hastalıklarmış. Unutmak ve unutmamaya çalışmak... Hayatın düşündüren çelişkileri.
SilHastalık uzun ve zor bir süreç.Hasta yakınlarının sabırlı, sevgi dolu olmaları gerekiyor.
İçten selam ve sevgilerle...
Anneannemde yaşadım... Çok üzücü bir hastalık... Allah kimsenin başına vermesin... Sevgiler...
YanıtlaSilAnneanneyi saygıyla anmak isterim. Yaşayanlar daha iyi biliyor, anlıyorlar. Bir insanın her yönden kayba uğraması çok acı bir şey. Bedensel, zihinsel, ruhsal kayıplar söz konusu.
SilSevgiyle...
Ne güzel anlatmışsınız, ne güzel bir konuya değinmişsiniz. Kaleminize, yüreğinize sağlık. Allah kimseye göstermesin, zor bir hastalık. Çok zor.
YanıtlaSilİyilikler dilerim :)
Çok teşekkür ederim. 80 yaşın üstündeki 2 kişiden biri Alzheimer olacak diyor doktorlar. 35 yaşa kadar inmiş durumda.İnsanın bilincini, kimliğini kaybetmesi çok zor gerçekten.
SilEsenlikler dilerim.