Bazen düşünürüm; Hayatımızda aşmamız gereken, mücadeleyi zorunlu kılan ne çok engel var. Bazen yolumuzdaki bir inşaat çukuru ya da bir kasis. Yanlış yere park etmiş arabalar. Bazen maddi-manevi engeller vardır karşımızda; Yaşlılık, bedensel çöküntüler, ruhsal sıkıntılar hayatımızı istediğimiz gibi yönetmemizi engeller. Bazen doğa koşulları engeller hayatı; Kar,yağmur, dolu, rüzgar, fırtına felç eder yaşamı.
Ya bedensel engelleri nedeniyle hayatlarını sürdürmekte zorlanan insanlarımız... Görme engelliler, işitme engelliler, bedensel engelliler, zihinsel engelliler. Çeşitli yönlerden biz onlara rahat edebilecekleri fiziksel ve psikolojik ortamı henüz sağlayamamışken onlar var güçleriyle uyum sağlamaya çalışıyorlar.
Bazen eğitim- öğretim olanaklarından yararlanamıyorlar. Bazen engelli yollarda zorluklarla karşılaşıyorlar. Bazen anlayışsız davranışlarla, empati kuramayan kişilerle karşılaşıyorlar. Böylece engelliler için hayat, düzeltemediğimiz engellemelerle devam ediyor. Ancak iradesini, aklını kullanarak "pes etmeyen", olumsuz fiziki koşullarla, toplumdaki duyarsız insanlarla mücadele edebilen, engel tanımayan, kendisiyle barışık tüm engellileri yürekten kutluyoruz.
Öte yandan hayatı engelleyen, ama pek farkında olmadığımız ne çok şey var yaşantımızda. Asıl büyük ve zorlayıcı engeller onlar. Doğal olarak engelli olup da engellere alışmış insanlarımıza belki çok da zor gelmiyordur bu ikinci grup engeller. Hayatımıza set çeken, zorlaştıran, canımızı sıkan asıl büyük engeller de var. Örneğin:
Kaba, hoyrat, haşin, acımasız insanların davranışları. Küfürlü, aşağılayıcı konuşmalar. Adil olmayan, haklıyı haksızdan ayıramayan kararlar. Haklı olduğumuz halde söyleyemediğimiz, içimizde kalan sözcükler. Eğitim-öğretimde yanlış uygulamalar, çocukları, gençleri zor durumda bırakan kararlar. İnsanın insana saygısızlığı, haksızlığı, merhametsizliği, aldırmazlığı...
Ve daha nice davranış, nice durum sayılabilir. Asıl hayata ket vuran, engelleyen pek çok davranış...
Keşke öncelikle onları azaltabilsek, hatta zamanla kaldırabilsek tüm engelleri. O zaman engelli vatandaşlarımız da daha huzurlu , daha mutlu olmaz mı...?
3 Aralık Dünya Engelliler Günü'nde ve sonrasında yaşamları boyunca tüm engellilerin hak ettikleri gibi uygun bir ortamda, güzel bir dünyada yaşayabilmeleri yürekten dileğimizdir.
Bazen eğitim- öğretim olanaklarından yararlanamıyorlar. Bazen engelli yollarda zorluklarla karşılaşıyorlar. Bazen anlayışsız davranışlarla, empati kuramayan kişilerle karşılaşıyorlar. Böylece engelliler için hayat, düzeltemediğimiz engellemelerle devam ediyor. Ancak iradesini, aklını kullanarak "pes etmeyen", olumsuz fiziki koşullarla, toplumdaki duyarsız insanlarla mücadele edebilen, engel tanımayan, kendisiyle barışık tüm engellileri yürekten kutluyoruz.
Öte yandan hayatı engelleyen, ama pek farkında olmadığımız ne çok şey var yaşantımızda. Asıl büyük ve zorlayıcı engeller onlar. Doğal olarak engelli olup da engellere alışmış insanlarımıza belki çok da zor gelmiyordur bu ikinci grup engeller. Hayatımıza set çeken, zorlaştıran, canımızı sıkan asıl büyük engeller de var. Örneğin:
Kaba, hoyrat, haşin, acımasız insanların davranışları. Küfürlü, aşağılayıcı konuşmalar. Adil olmayan, haklıyı haksızdan ayıramayan kararlar. Haklı olduğumuz halde söyleyemediğimiz, içimizde kalan sözcükler. Eğitim-öğretimde yanlış uygulamalar, çocukları, gençleri zor durumda bırakan kararlar. İnsanın insana saygısızlığı, haksızlığı, merhametsizliği, aldırmazlığı...
Ve daha nice davranış, nice durum sayılabilir. Asıl hayata ket vuran, engelleyen pek çok davranış...
Keşke öncelikle onları azaltabilsek, hatta zamanla kaldırabilsek tüm engelleri. O zaman engelli vatandaşlarımız da daha huzurlu , daha mutlu olmaz mı...?
3 Aralık Dünya Engelliler Günü'nde ve sonrasında yaşamları boyunca tüm engellilerin hak ettikleri gibi uygun bir ortamda, güzel bir dünyada yaşayabilmeleri yürekten dileğimizdir.
Bazen yollara bakıyorum. Aslen görme engelliler için yapılmış kabartmalı taşlar süsleme gibi kullanılmış, yolun ortasında birden bitiyor, daha da fenası bir direkle kesiliyor. Nasıl bir cehaletin ürünü.
YanıtlaSilBebek arabalarıyla gezerken anlamıştım tekerlekli sandalyelerin hiç düşünülmediğini. Ve bacağım sakatken kaldırımların ne kadar yüksek yapıldığını fark ettim.
Biraz daha farkındalık lâzım.
Hayatımızda o kadar çok engel var ki, hayatlar kesintiye uğruyor, kazalar kaçınılmaz oluyor. Işıklarda karşıdan karşıya geçerken kaldırıma takılıp kötü bir düşüş yaşayınca hayatımızdaki engelleri daha iyi fark ettim.
SilFarkındalık, empati, duyarlılık...
Ne güzel bir yorumdu. Teşekkür ederim.
Çok güzel. Yazılmalıları yazmak ... Şu an sit alanı olmaktan çıkmış bir Çeşme var ki o da eğer tüm çalıları, ağaçları, şifalı otları, soğanlıları ve dahası bu nedenle giderse engelli olacak. Tek insanlar değil galiba artık engelli olan :(
YanıtlaSilEngelli insanlarımızın ne büyük sıkıntılar yaşadıklarının farkındayız. Hayatı kolaylaştırmıyor, zorlaştırıyoruz.
SilDüzeltilmesi, onarılması gereken ne çok şey var değil mi?
Ağaçlar, bitkiler, canlılar bile isyan ediyor.
Farkındalıktan ne yazık ki yoksun bir toplumuz. Engelli olmayanlar için bile yaşaması zor bir ülke olduk. Geçenlerde sosyal medyada bir fotoğraf dolaşıyordu. Metroda asansöre en önde binmeye çalışan yüreği engelliler, arkada ise asıl o asansöre binme hakkına öncelikle sahip olan yürüme engelli bir vatandaşımız:( Türkiye için özet bir fotoğraftı:( Kaleminize sağlık... Sevgiler...
YanıtlaSilDuyarlı, ince düşünceli arkadaşlarımı öyle çok seviyorum ki. Benzer duygularda bütünleşmek insanı nasıl da mutlu ediyor.
YanıtlaSilO fotoğrafı görmedim. Ama hastanelerde, toplu taşıma araçlarında insan öyle sahneler görüyor ki, içler acısı. "Yüreği engelliler" ne yerinde bir deyim.
Bu anlamlı yoruma çok teşekkür ederim.
Empati kelimesini severim. Hiçbir zaman yaşanılan zorlukları engelli insanlar kadar bilemeyiz. Onlar neler hisseder, neler düşünür, nelere kızarlar, nelere sevinirler layıkıyla anlayamayız ama empati sayesinde kısa bir süre de olsa onlar gibi olma halini düşünebiliriz.
YanıtlaSilO kısacık süre dahi bunaltır bizi ve atarız zihnimizden. Seviniriz gözlerimizin gördüğüne, kulaklarımızın duyduğuna, ayaklarımızın tuttuğuna...
Hayata tutunma hissi o kadar güçlü olmalı ki sağlıklı insanların birkaç dakika da olsa düşünmekten kaçındığı durumları engelliler yıllarca yaşayabiliyor.
Bu nedenle onların hayatlarını kolaylaştırmak bir insanlık ödevi olmalıdır.
Çok şey anlatan bir kelimedir gerçekten. Ne çok şey ifade eder. Çok yönlü düşündüğümüzde iç dünyamıza, dış ortama uyum sağlayamamak nasıl da zorlar insanı.
SilTelevizyonda izlemiştim; yurt dışında bir lokantada tamamen karartılmış bir lokantada servis yapılıyor. Çıkışta ne hissettikleri soruluyor. Canlı bir empati örneği.
İnsanlık ödevlerini unutmayanlar, bu dünyada başkalarının da varlığını kabullenenler... İyi ki varlar...
Ancak iradesini, aklını kullanarak "pes etmeyen", olumsuz fiziki koşullarla, toplumdaki duyarsız insanlarla mücadele edebilen, engel tanımayan, kendisiyle barışık tüm engellileri yürekten kutluyoruz.
YanıtlaSilBu konuma gelmeleri uzun yıllar gerektiriyor. Her yaşadıklarından tecrübe kazandıktan sonra yaşadıkları zor gelmiyor. Sizinde ikinci grup engeller diye söylediğiniz sorunlar karmaşası zihinlerde yer tutuyor. O nokta da empatiden yoksun olduğumuz aklı selim davranamıyoruz. Bilgilendirici eğitimler olmayınca her yer bizim için çözülmesi sorunlarla karşı karşıya gelmemize neden oluyor. Eğitimin şart olduğu insanların, araştırmacı, sorgulayıcı, merhamet duyguların hak ve özgürlükler üzerine kurmaları biz engelliler için atılması gereken ilk adım olduğunu düşünüyorum. Sosyal uyumları güçlendirmek için bir olup, amaçlarımız doğrusunda yüreklerimize ortaya koyup hareket etmeliyiz. Böyle güzel bilinçli makaleler yazmak biz engelliler için farkındalık yarattığını düşünüyorum. Makbule hoca bu davranışınızdan dolayı tebrik ediyorum. Güzel dilekleriniz için şükranlarımı sunuyorum.
Saygılarımla.
O cümleyi o kadar içimden gelerek yazdım ki... Mutlaka yılların mücadelesi, yılların çaba ve emeği gerekiyor. Acı çeken insan acıya dayanmayı da öğreniyor. Deneyimler insanı daha güçlü kılıyor.
Silİnsan olarak hayatımız boyunca birbirimizden öğreneceğimiz ne çok şey var. Hak ve özgürlüklerimizden nasıl yararlanacağımızın öğrenilmesini ben de çok önemsiyorum.
Farkındalık yaratmak da yürekli insanlardan oluşan gönüllü, güzel insanlardan oluşan sağlam ekiplerle gerçekleşir diye düşünüyorum.
Bu konuda çabanı, çalışmalarını yürekten kutluyorum.
Anlamlı yorumuna çok teşekkür ederim.
Selam-sevgiler.
İnsan engelli doğabilir, sonradan da engelli kalabilir, yeter ki beyinsel engelleri çevre faktörleriyle sonradan olumsuz oluşturmasın. Sosyal devletin alması gereken önlemleri alması ve minimize etmesi dileklerimle güzel bir hafta sonu dilerim.
YanıtlaSilEngelli doğmak ya da sonradan engelli olmak... Uyum sağlamak için sürekli mücadeleyi gerektiriyor. Hayatı zorlaştıran o kadar çok faktör varken yeni engeller yaratmak iç dünyada ve bedenlerde öyle olumsuzluklar yaratıyor ki.
SilSosyal devletin her konuda alacağı önlemleri sabırsızlıkla, özlemle bekliyoruz.
Mersin Kitap Fuarının yarın son günü. Fuarda Alzheimer Derneği standında olunca yorumlara cevap vermekte geciktim. Affedersiniz.
İyi bir hafta sonu diliyorum.
Hak ettikleri hayatı yaşayabilmeleri ve bizim de onları algılayabilmemiz dileğiyle...
YanıtlaSilAynı dilek benim de içten dileğimdir. Algı farklılıklarımız farklı değerlendirmelere de yol açabiliyor zaman zaman.
SilSevgili Makbule, asıl engelin -senin de anlatmış olduğun gibi- insanca yaşama hakkına saygı duymayan, bencil insanlarda olduğu ortada.Yukardakiler hayatlarını kolaylaştıracak konularda daha çok şey yapabilseler, ve insanlar daha çok empatiyle yaklaşabilse bir nebze su serpilir.Umarım diyorum...
YanıtlaSilOrtak duygu ve düşünceleri paylaşmak ne güzel sevgili Aytül.Bazen öylesine haşin, acımasız, duyarsız insanlarla karşılaşıyoruz ki çaresizlik içinde kıvranıyoruz. Yeni yasalar çıkarılabilse, yeni kararlar alınabilse ve her şey sadece bir günle sınırlı kalmasa eminim çok daha güzel bir dünyada yaşayacağız.
SilGüzel yorumuna teşekkür ederim.
Herkes için Alanya adı altında bir proje yürütüldü. Engelsiz park ve yaşam merkezi açıldı. Bu insanların eve kapanıp, çocukların parka dahi çıkamayıp, toplumdan soyutlanarak yaşamasının önüne geçen önemli bir işti. Bu tip yerler her ilçede mutlaka olmalı. Tabii böyle bir merkeze ulaşım için ilçenin yolları ne kadar müsait? Kaldırımlar, yollar, ulaşım ağları hepsi engelli arkadaşlar düşünülerek planlanmış olmalı. Bizim de ortak ses olup, belediyeleri bu yönde çalışmaya; devleti de ödenek ayırmaya teşvik etmemiz gerekir. Bu noktada bu yayın çok önemli. Bakın hepimizi beş dakika da olsa düşünmeye, empati kurmaya davet ettiniz.
YanıtlaSilNe güzel bir projeymiş. Uygulayıcıları kutluyorum. Belediyeler gönüllülerle işbirliği yaparak ne güzel çalışmalar yapabilirler.
YanıtlaSilHalkımız yararlı çalışmalarda bağışlar, yardımlar yaparak destek de oluyor.
Teşekkür ederim, yorumunuzla ne güzel katkıda bulundunuz.
Kalemine sağlık canım, asıl engelliler yazında belirttiğin ikinci grup insanlar, insanlara hayatı zorlaştıran, hoyrat, anlayışsız, benci, vicdansız, sevgisiz, kalbi engelli insanlar. Her tür engel kötü ama kalp engelli olmanın hiçbir çaresi yok. :(
YanıtlaSilİçtenlikle inanıyorum sevgili Müjde, hepimizin hayatına set çeken,davranış ve tavırlarıyla hayatı zorlaştıran, hayatı zehir eden, kin ve nefret dolu, merhametsiz insanlar keşke değişime uğrasalar. Gerçek engelli insanlarımız da onlar yüzünden sıkıntıda.
SilYorumuna teşekkür ediyorum.
Bence en büyük üzüntü onları anlamayan insanlar. Hoyrat davranan kişiler. Bir bilseler engelli olmak onların seçimi olmadığını. Karşılarına çıkanın aslında onun sınavı olduğunu. Kalplerinde ne kadar güzellik olduğunu.. Keşke bilseler kimileri.
YanıtlaSilBirde maddi engeller var. Yani dış dünyada yollar, otobanlar, araçlar.. Yapılandırılmalı ve onarılmalı. Farkına varılmalı..
Nasıl da değişime ihtiyacımız var değil mi? "Önce İnsan" diyebilsek keşke.İnsanın değerini anlayabilsek. Dış dünyadaki fiziki engeller de hep fotoğraflanıp sonra fark edilmesi için
Silsergilenmeli.
Toplumun duyarlı insanlara nasıl da ihtiyacı var.
(Birzamanlar) engelli bir abisi olan (vefat edeli cok oldu) ve bir hemsire olarak bu konuda cok duyarliyim. Cok duygulandim yazini ve yorumlari okurken.
YanıtlaSilAhhh.. Aslinda ayni seyleri yasamak gerekmiyor bizim gibi olayan bir insani anlamak icin, sadece birazcik empati yeter. Ama maalesef.. Insanlik olarak öyle cok ihtiyacimiz var ki empatiye, herzaman, her alanda...
"İnsan" konusunda ne kadar duyarlı olduğunu biliyorum sevgili Ayşe.Seninle karşılaşan hastalar eminim şanslı olduklarını düşünüyorlardır.
SilNe yazık insanlar ancak ağır bir travmaya maruz kaldıklarında çekilen sıkıntıyı anlıyorlar.
Anlamlı-güzel yorumuna teşekkür ederim. Ağabeyine rahmet diliyorum. Annenin yaşadığı zorlukları tahmin edebiliyorum.
Sevgiyle.