UNUTMAK... UNUTAMAMAK... ALZHEİMER
Hiç unutmam derdin ;
Unutamam çekingen davranışlarını,
Unutamam utangaç bakışlarını,
Unutamam mahcup gülüşlerini...
Ama unuttun...
Unutmak; bellekten silmek ise anıları,
Birikimleri, yaşanan her şeyi,
İzi kalmamacasına yok etmekse eğer...
Unutmak kendime isyandır diyordun .
Hiç unutabilir miyim derdin;
Yüreğinin güzelliğini, insanlığını,
Katıksız sevgini ;
İnsanlara, çocuklara, doğaya...
Unutmak...
Kırmadan, sesini yükseltmeden,
İncitmeden yaklaşımlarını
Sevecen tavırlarını, duyarlılığını,
İnceliklerini...
Unutuldu her şey zamanla...
Hastalandığımda o eşsiz yaklaşımını
Bakışlardan sezen hassasiyetini,
Sesteki kırgınlığa duyarlılığını
Hoşlandığımız haber, fıkra, şiir, öykü paylaşımlarımızı,
gün doğumunu, gün batımını izlemeyi,
çiçeklerin , ağaçların bakımını,
Şiddetli gök gürültülerinde sakinliğini,
Şiirler, öyküler yazmak için defterler seçmeni,
Defterler doldukça görülebilir mutluluğunu
Ve kitaplarımız , sürpriz alınan şiir kitapları
Yumuşak tonda söylenen şarkılar
Akşam üstü el ele, kol kola yürüyüşlerimiz,
Selam verdiklerimiz. gülümsediklerimiz,
bazen konuştuklarımız, fotoğraf çekmelerimiz
Hepsini, hepsini unutabilir mi insan ?
An'ları, günleri, ayları, yılları
Bir kalemde silmek tüm zamanı ,
Unutmak her şeyi...
Mümkün mü...?
Yağmur sonrası toprak kokusu burnunda tüterdi,
Üşüdüğümde ceketini çıkarıp verişini,
Bir zamanlar unuttuğun evlilik yıldönümlerini
Sonraları hiç unutmayışını...
Günler önemli değil ki derdin,
Birlikte yaşamak, yaşlanmak önemli.
Birlikte yaşlanıyoruz;
Ama hiçbir şeyin anlamını bilmeden,
Geçmişi hatırlamadan,
Bugünü yaşayamadan,
Yarından endişe ederek,
En büyük korkumuz
Alzheimer çaldı kapımızı...
Bilmeni isterim ;
Dayanamayacağım tek şey,
Her şeyi unutsan da
Adımı unutma lütfen...
21 Eylül Dünya Alzheimer Günü ... İkinci çocukluğunu yaşayanlara saygıyla...
Her şey unutulabilir.
YanıtlaSilFakat yaşanan güzellikler tek taraflı değil ki.
Bir taraf unutsa bile, beraber yaşanan güzellikler diğer hafızalarda yaşamaya devam edecek.
Unutan zaten olayın bilincinde olamıyor Muratcım. Asıl üzüntü , unutmalara tanıklık edenlerde. Adeta bir yıkılışı izliyorlar.
SilYorumuna teşekkürler.
Uzun bir aradan sonra döndüğümde ilk senin yorumunla karşılaştım.
Ürkütüyor beni bu..ya annem bir gün "sen kimsin" bakışı ile bakarsa yüzüme o ömrümün ilk başından beri beni kucaklayan sıcacık yosun yeşili gözleri ile.
YanıtlaSilÇok korkuyorum çok..
Aslında korkmak değil de önlem almak değerli arkadaşım. Yaş ortalaması yükseldikçe hastalık da artıyor. Başı çarparak düşmelerden sakınmak, damar sağlığımıza dikkat etmek. yeni zihinsel aktivitelerle meşgul olmak, spor yapmak gerekiyor.Kitap seven bir arkadaşımız olarak hatırlıyorum. Ne güzel. Bugünlerin tadını çıkarın. Sevgiler.
Silheeey of adımı unutma hiç olmazsa, ne etkileyici yaa. ne acaip hastalık evet valla. bi de hoşgeldiiin :)
YanıtlaSilHoş bulduk. Ama eskiden bloglarda insan ilişkileri daha mı farklıydı Deep, ben biraz hayal kırıklığına uğradım. Sanki eski komşularımızdan birçoğu bu mahalleden taşınmış, kapıyı çalan bile yok .İnstagram da güzeldi, farklı yanları var.İletişim kurmana teşekkür ediyorum.
Silgelirler hepsiiiii yavaş yavaş yaaa :)
SilEski ortamı, eski havayı bulmak istiyoruz sanırım.
SilNihayet göründünüz Makbule Hanım.
YanıtlaSilÖzlettiniz yazılarınızı.
Hoş geldiniz :)
Nefis bir şiir formuna bürünmüş bir hayat öyküsü okudum.
Öykünün kime ait olduğunu da biliyorum.
Alzaymır konusundaki çabalarınız, elinizden geleni yapmanız müthiş bir şey.
Anneniz, nur içinde yatsın.
Çok içtenlikle söyleyeyim, ben de sizleri, eski mekanımı çok özlemişim. Yayla hikayelerini seviyorum diyen bir arkadaşımız vardı bir ara onu bile kaybettim !
SilO kadar güzel dile getirmişsiniz ki, "şiir formuna bürünmüş hayat öyküsü" çok doğru aynen öyle . Alzheimer konusunda yaşadıklarımız, biraz anne, biraz benim düşüncelerim, gelecek kaygılarım, büyük ölçüde ortak yaşam, çok az da kurgu.Ama çok etkilenerek yazdığım şiirlerden biridir.
Yarın Alzheimer Derneğine gideceğim. Yazın yaptığımız
marmelatlardan da götüreceğim.
Sevgilerimi iletiyorum.
blogunu bloguna koyduum bikaç kişi daha görmüştüür :)
YanıtlaSilÇok düşünceli ve naziksin Derin. Çok teşekkür ederim.Uzun bir aradan sonra dönünce insan kendini yabancı gibi hissediyor.
SilKorkuyorum gelecek yarınlardan. Ya çok sevdiğimi tanıyamaz hale gelirsem, nasıl katlanabilirim bu duruma. Farkındayım, ürküyorum.
YanıtlaSilOlayın farkında olmanız çok güzel. Her şey farkındalıkla başlıyor. O zaman önlem alıyorsunuz, çare arıyorsunuz, olayın bilincinde olanlarla işbirliği yapıyorsunuz. Zor bir hastalık, o bir gerçek. Ama uyum sağladığınızda, zorlukların üstesinden gelme çabanız kolaylaşıyor. Annem Alzheimer hastası idi. Duygularımı kağıda dökmek rahatlatırdı beni. Öylece çevrenizi de bilinçlendirmiş oluyorsunuz.Korkmak çözüm değil tabii ama anlamaya çalışmak iyi oluyor. Teşekkürler.
SilHayat bir anda bambaşka bir hale dönüşebiliyor. Herhalde bunu nasıl karşıladığımız önemli.
YanıtlaSilÇok doğru. Hasta olayın çok farkında olamasa da hasta yakını için değişen kişiliğe, karaktere, duruma geçiş sağlamak hem çok zor, hem de acı veren bir durum. Nasıl karşıladığımız gerçekten çok önemli. Serinkanlı ve sakin olmak, sevgiyle yaklaşmak , önlemler almak yararlı olacaktır. Teşekkürler.
Sil