Sizin hiç çocukken saçınız kesildi mi? Ya da saçlarınızın ilk kesimini hatırlıyor musunuz? Hele uzun saçlarınız varsa... Saçlarımızı çoğu kez annem örerdi.
Bayram günleri uzun saçlarımız bigudilerle sarılır, lüle lüle olurdu. Ben süslenmeyi sevmezdim. Öyle durumlarda kendimi bebek gibi hissederdim. Ama uzun saçlarımla mutluydum.
Bir gün annemin arkadaşı bir teyze annemin saçlarımızla çok uğraşıp yorulduğunu söyleyerek saçlarımızı kestirmeyi öneriyor. Oysa annem de ne çok severdi bizleri giydirip süslemeyi. El ele tutuşup bizi yöredeki en yakın berbere götürüyor. Kapı eşiğinden adım attığımızda geri dönüp eve koşmak geçiyor içimizden. Ama artık çok geç...
Yanaklarımızdan yaşlar süzülürken kesilen saçlar da yerlere düşüyor. O güzelim saçların üstüne basılıyor.
Berber kaşlarını çatarak sertçe azarlıyor bizi."Çocuklar büyüklerin sözünden çıkmaz." Oysa her zaman söz dinleyen uslu çocuklardık biz. Çocukluk gururumuz ayaklar altında. Kendimizden parçaları orada bırakarak ayrılıyoruz.
O komşu teyzeye nasıl da kırgınız içimizden. İncinmişiz. Bir an önce eve ulaşmak istiyoruz... Annem bu işi zorla yaptırmazdı. Saçlar sonraları da kesildikçe koyulaşıyor.Sarı saçlarımız kumrala dönüştü zamanla. Şimdi düşünüyorum da çocukken saçlarımı sadece annemin örmesini isterdim. Bu belki de bir ilgi arayışıydı.
Kesilen saçlar sonradan uzuyor elbette. Ama ilk kesim çocuklar için çok önemli bir olay. Çocukluk yıllarına önemli bir iz bırakıyor. Belki de kuaföre sık sık gitmek istemeyişim , saçlarla ilgili işlemlerden hoşlanmayışım ta o yıllardan kaynaklanıyor.
Makbule ABALI
Bir gün annemin arkadaşı bir teyze annemin saçlarımızla çok uğraşıp yorulduğunu söyleyerek saçlarımızı kestirmeyi öneriyor. Oysa annem de ne çok severdi bizleri giydirip süslemeyi. El ele tutuşup bizi yöredeki en yakın berbere götürüyor. Kapı eşiğinden adım attığımızda geri dönüp eve koşmak geçiyor içimizden. Ama artık çok geç...
Yanaklarımızdan yaşlar süzülürken kesilen saçlar da yerlere düşüyor. O güzelim saçların üstüne basılıyor.
Berber kaşlarını çatarak sertçe azarlıyor bizi."Çocuklar büyüklerin sözünden çıkmaz." Oysa her zaman söz dinleyen uslu çocuklardık biz. Çocukluk gururumuz ayaklar altında. Kendimizden parçaları orada bırakarak ayrılıyoruz.
O komşu teyzeye nasıl da kırgınız içimizden. İncinmişiz. Bir an önce eve ulaşmak istiyoruz... Annem bu işi zorla yaptırmazdı. Saçlar sonraları da kesildikçe koyulaşıyor.Sarı saçlarımız kumrala dönüştü zamanla. Şimdi düşünüyorum da çocukken saçlarımı sadece annemin örmesini isterdim. Bu belki de bir ilgi arayışıydı.
Kesilen saçlar sonradan uzuyor elbette. Ama ilk kesim çocuklar için çok önemli bir olay. Çocukluk yıllarına önemli bir iz bırakıyor. Belki de kuaföre sık sık gitmek istemeyişim , saçlarla ilgili işlemlerden hoşlanmayışım ta o yıllardan kaynaklanıyor.
Makbule ABALI
Ah ah... Ben küçükken kuzenimin saçını kesmiştim.Kuaförde saç kesimini izledim."ne var bunda,ben de yaparım "diye düşündüm.Kuzenim teklifimi kabul edince de olanlar oldu :)) O zaman anladım, bakarak kuaför olunmuyormuş :))
YanıtlaSilSaçlar, kızlar için önemli gerçekten. Mitolojide saçların güç kaynağı sayılması gibi.Herhalde tüm meslekler için işin iyi yapılması önemli. Ama çok cesurmuşsunuz.
SilSevgiyle.
Ortaokula başlayacaktım, annem gel saçlarını kısacık kestirelim dedi. Zannediyorum ki ucundan kısacık kesilecek. Hepsi gitti ya saçların. Onun için ortaokul fotoğraflarımda ilkokuldan küçük gözüküyorum :D
YanıtlaSilBen hala her kuaföre gittiğimde sadece bir parmak ya da iki parmak keselim derim. Çok kısalacağından çekinirim. Ama kısa saçın insanı daha genç gösterdiği kesin.
SilSevgiyle...