Bazen daha önce hiç bilmediğimiz, uygulamadığımız şeyleri öğreniyoruz. Hayatta yeniden öğreneceğimiz ne çok şey var. Arslanköy, Mersin'de yaz aylarında çıktığımız 1500 m. yükseklikte bir yayla. Kadınları akıllı, üretken, çalışkan insanlar. Karşılıklı konuşunca kırsal kesimde Anadolu Kadınlarından öğreneceğimiz çok şey var.
Besinlerin kurutulması, saklanması, konserve yapılması, yöresel yemekler... Yaptıkları her şeyin en güzelini yapmaya çalışıyorlar, sınama- yanılma yoluyla çoğu kez doğruyu buluyorlar. Ürettiklerini mutlaka paylaşıyorlar. İmece usulünü uyguluyorlar. Çocuklarını da çalışmaya katıyorlar. Böylece kuşaktan kuşağa gelenek ve görenekler de aktarılıyor.
Artık yiyecekleri atmayıp kuşları, kedi ve köpekleri besliyorlar. Bu yıl kar çok yağınca birçok meyve ağacı ürün vermemiş. Ama eriklerin fotoğrafını çekebildim. Zor kış koşullarına rağmen bol meyve vermişler. Kurutulması, marmelat ve reçelinin yapılması mümkün. Sebzelerden fasulye, kabak, domates kurutuluyor. Mevsimlik ihtiyaçların dışında satılıyor.Anadolu insanı her koşulda yiyeceğini elde etmeye çalışıyor.
Makbule ABALI
Üretiyor olmak ne kadar güzel...Hayranım böyle insanlara.
YanıtlaSilMerhaba,
SilBlogda uzun bir süre bulunamadım. Sanki eski dostları kaybetmişim gibi geldi.
üretmek gerçekten güzel. Yaylada olduğumuz sürece biz de bir şeyler yapmaya çalışıyoruz.İnsan mutlu oluyor.
Sevgiyle.
Eskiden insanlar kendi malını kendileri üretirken şehirleşme yokken daha çok biliniyormus yiyeceklerin değeri
YanıtlaSilGerçekten öyle, daha sağlıklı, daha taze ve temiz, ucuz ürünler elde ediliyormuş. Kırsal kesimde yaşayan insanlar hala bu gelenekleri sürdürüyorlar.
SilSevgiyle.
O domatesler nasil inci gibi dizili hocam?
YanıtlaSilBen de kuruttum, konserve ve turşu yaptım evde.
ne güzel bişey olmalı yaylaya çıkmak duyarım mersinde olurmuş eveet :)
YanıtlaSil