Birkaç yıl önceydi. okullarda henüz yüz yüze eğitim sürdürülüyordu, Okulların açıldığı ikinci haftaydı. Evler okula uzaktı. O yüzden taşımalı eğitim de uygulanıyordu. Öğretmen okula geldiği ilk gün ilk derste çocuklarla tanışmak istedi. 1 km. lik yoldan yaya gelen 10 çocuk birlikte sınıfa geldiler.
Birinin elinde farklı, güzel bir çiçek vardı. O yörede yetişen hatmi çiçeği. Çocuk mahcup bir tavırla çiçeği öğretmene verdi. Öğretmen çok mutlu olarak "Nasıl düşündün? "Adını da öğrenebilir miyim" dedi. "Sevineceğinizi düşündüm" dedi çocuk. Adım Umut. "Başka kimler bu çiçeği gördü " dedi öğretmen. 3 kişi daha parmak kaldırdı. 6 sı yanından geçmiş ama görmemişlerdi bile...
Öğretmen "İlk Hayat Bilgisi dersimiz" dedi. Çevrenizi iyi gözlemelisiniz. Çevrenizdeki varlıkları fark etmelisiniz. Duyarlı olmak, insan olmanın en önemli özelliklerinden biridir. Ertesi gün sınıfa çiçek getiren çocuk sayısı 6 olmuştu. Kimi evdeki eski bir tencereyi saksı yapmış, bir başkası rengi gitmiş emaye bir çaydanlığı kullanmıştı. Öğretmen sıraların arasında gezinirken gülümsedi, kendi kendine mırıldandı: "Hayat Dersi, hayatın içinde öğrenilir. "
Makbule ABALI
5 Ekim Dünya Öğretmenler Günü
daha parmak kaldırdı.
Çok doğru bir tespit. Bütün öğretmenlerin günü kutlu olsun:)
YanıtlaSilYorumunuza çok teşekkür ederim. Bilgiyi çocuklar sonra da öğreniyorlar ama asıl öğrenmeleri gereken davranış kalıpları ihmal ediliyor.
SilEsenlikler diliyorum.
Yaşamın özü an'da kalabilmek sanki. Bedenimizle zihnimiz başka yerde, başka zamanlarda bulunduğu için çevremizin farkında değiliz. Tüm güzellikleri kaçırıyoruz.
YanıtlaSilVe ne yazık ki pek çok insan hayatı ıskalıyor, güzellikleri çok geriden takip ediyor. Belki de hiç farkına varmıyor. Hep bir koşturmaca içindeyiz. Hayatın karmaşası da bu olsa gerek.
SilYorumunuza teşekkür ediyorum.
Esenlikler dilerim.
Gözümüzün önündekini göremiyoruz, farkında olmuyoruz güzelliklerin yada hep uzaklarda arıyoruz bazı şeyleri.. Halbuki yakınımızda çoğunlukla her şey :)
YanıtlaSilAynen öyle. Ya dalgınlığımıza, ya dikkatsizliğimize denk geliyor. Hayatın karmaşasında unutulup gidiyor çoğu kez. Oysa kaçırdığımız ne çok şey oluyor.
SilSevgiyle.
Bakmak, görmek, anlamak, hissetmek... bunlardan biri aksarsa arkasi gelmiyor. Yasam yarim kaliyor, insan yarim yaşıyor.. günler geceye boşuna dönmüş oluyor. Deepin blogundan geliyorum. Takibe aldim sizi ve sevgiler bıraktım.
YanıtlaSilDeep'in bu bloglar arası dayanışma etkinliği ne güzel. Onun sayesinde ben de sizi tanıdım. Başlangıç cümleniz o kadar önemli ki: yaşam gerçekten yarım kalıyor. İnsan hayatı kesintiye uğruyor. Bazı nedenlerle ara verdiğim bloğuma tekrar döndüm .Sizinle tanışmak da güzeldi. Yazarak mutlu oluyorum.
SilSevgiyle.
eveet eveeet :)
YanıtlaSilGecikmiş bir teşekkür de benden gelsin sevgili Derin.
Sil