ÇOCUKLAR VE HAYALLERİ...

Uzak bir köy okulunda

Son ders zili çaldı

Resim dersiydi o ders

Resim çizdirdi öğretmen çocuklara

Konumuz, "Babanız ve siz" dedi

"Hayalinizdeki babanızı çizin" diye yineledi konuyu.

Her renkte, her boyda kalem dağıttı çocuklara

Siyah beyaz, sarı, turuncu, kırmızı, yeşil...

Çocuklar önce düşündüler bir süre

Sonra sarıldılar  kalemlere...

Türlü çeşitli baba canlandı resimlerde ;

Bir küçük bakkal levhası market oldu önce 

Sonra  bir Alışveriş Merkezi, bir çocuğun resminde.

Bir başka resimde 

Bir çocuğun elindeki minicik top

Kocaman bir futbol topuyla yer değiştirdi,

Baba kaleyi koruyordu tabii. 

Bir Eskici dükkanı vardı bir resimde

Eskimiş ayakkabılar, küçülmüş giysiler, solmuş paltolar

Yeni giysilere dönüştü birden,

Adı "Son model giysiler dükkanı " oldu. 

Çocuk bu ya! bir çocuk babasını çizdi

En güzel koltukta otururken,

Anne de vardı resimde:

Yorgun, saçları dağınık, asık yüzüyle.

Bir başka resimde sadece baba vardı

Kapıda, elinde boş cüzdanı

"Ben iş bulmaya gidiyorum"  diyordu.

Sınıfın en çalışkanı babasını doktor olarak çizmişti,

Yüzünde maskesi, elinde ilaçları,

Kapıda "nöbetçi" yazısı.

Evde kalanlar da uyumamıştı o saatte.

Bir kız çocuğunun resminde bir öğretmen, elinde kitap

Kitabın üstünde bir yazı,

"Eski günlerdeki gibi Çalıkuşu olabilmek..." 

Kağıt toplayan bir baba vardı, iki büklüm

Ve yanında yeni, pırıl pırıl kitaplar, kaplı defterler.

Bir madencinin oğlu da vardı sınıfta :

Resmi kapkaraydı ; Gökyüzü karaydı, evler kara, yüzler kara

Sadece parlayan bir güneş vardı resimde, altın sarısı

O da tepede değil, yerin yedi kat altındaydı.

Ve çocuklar vardı resimde ;

Güneşe ipler bağlayıp

 Onu gökyüzüne çekmeye çalışan...

Zil çaldı, ders bitti okulda;

Çocuklar hayalleriyle baş başa,

Çizimler, düşler defterde, kağıtta,

Çıplak gerçekler dışarıda, yaşamda kaldı...

Makbule ABALI 

Ekim  2022