Çocuklar ve yaş almış insanlar her zaman bir başkadır benim için. Bir grupta saflık, masumiyet, diğer grupta deneyim, bilgelik. İki gruptan da öğreneceğimiz ne çok şey var. Zamanla çocuklar da aynı duyguları paylaşıp benzer davranış kalıplarını benimsiyorlar.
Sevgili Joslin'in öyküsünü 2 yıl önce Kızım Sezgi'den hayretler içinde dinlemiş ve hayran kalmıştım. "Bir gün mutlaka tanışmanı isterim anne" demiş ve nasıl tanıştıklarını anlatmıştı: Urla, Kalabak sahilinde ta uzaklarda denize dalıp çıkan bir yunus balığı görür. Yaklaştıkça hayır , yunus değil, bir balık adam der. Balık adam giysileri içinde Joslin'le böyle tanışırlar. Mükemmel bir yüzücüdür.
Mersin'den Urla'ya taşınınca bu yaz sonu Joslin'le tanıştık. "İyi ki tanışmışım" dediğim insanlardan biri. Kısacık kesilmiş saçları, muzip tebessümü, ışıl ışıl gözleri, güzel sohbetiyle bir anda büyüsüne kapılıyorsunuz. Diyabet sonucu bir bacağı dizinden kesilmiş yıllar önce . Önceden bilmesem belki farkına bile varmayacağım. Coşkusu, enerjisi, neşesi bizlere de aktarılmış durumda. Sezgi'nin iki küçük kızı da onu can kulağıyla dinliyorlar.
Bir zamanlar Joslin İzmir'in ilk butik pastanesini açmış. Beş dil biliyor. Sanat tarihine meraklı. Sevgi dolu çocukluğundan, gençliğinden söz ediyor. Biri erkek üç kardeşler. Annesi İtalyan asıllı. Amerika'da diğer kızıyla yaşıyor. Annesi 95 yaşında.
Joslin hakkında sayfalarca yazı yazılabilir; "Hayata espriyle bakıyorum. Yaşamayı , insanları çok seviyorum. Deniz benim yuvam..." O'nun sözleri. Çok sevdiği yardımcısı Xatuna (Hatuna) ile birlikte bizi çok güzel ağırlıyorlar. Götürdüğüm küçük hediyeme çocuklar gibi seviniyor. "Kırmızıyı, maviyi çok seviyorum." diyor. Çocuklar da ona bayılıyorlar. Onlara sabırla tekerlekli sandalyesini kullanmayı öğretiyor. O sandalyeyle tek başına otobüsle şehre gidişini anlatıyor. Çocuklar arkadaşı gibi.
Evi de tıpkı Joslin'in ruhunu yansıtıyor. Bahçede çiçekler, evde tablolar, rengarenk objeler. İnsanı mucizelere inandıran bir kadın Joslin. 74 yaşında ama gönül yaşı kırklarda, ellilerde sanırım. Çevresine adeta yaşam, enerjisi şırınga ediyor. Kendisiyle barışık, hayatla barışık... Bir başka gün bizim evde buluşmayı kararlaştırıyoruz. Yanlarında çok güzel iki kırmızı çiçekle geliyorlar; Atatürk çiçeği ve siklamen. Yaşama sevinci ve sonsuz enerjisiyle unutulmazlardan biri Joslin...
Makbule Abalı
3Aralık 2022
ne güzel yaaa böyle insanların olması :)
YanıtlaSilBen çok de aynen öyle düşünüyorum sevgili Derin. Keşke çoğalsalar, daha çok kişi etkilense..
SilYa çok güzelsiniz.. "Kırmızıyı, maviyi çok seviyorum." "Hayata espriyle bakıyorum. Yaşamayı , insanları çok seviyorum. Deniz benim yuvam..." Bu sözler tam benim hayatımı anlatıyor gibi, Joslin ile benziyormuşuz..🤗
YanıtlaSilVje bunları anlatırken o kadar doğal ki. Anlatacak daha ne çok şey vardı: Mart sonundan Kasım sonuna kadar Joslin denizde. Tek kızı eşiyle birlikte Mersin'de yaşıyor. Geçen ay Mersin'e gidip bir hafta kadar kaldı.
SilSevgiler.
böyle güzel insanların olumlu enerjisi hayatlarımıza ilham olmalı:)
YanıtlaSilsevgiler...
Ben de hep öyle düşünürüm. Joslin'e sormuştum:" Çevrende senden yaşam enerjisi alan ne çok insan vardır."
Sil"Konuşurken gözlerindeki o pırıltıyı görmek öyle mutluluk verici ki" diye cevap verdi.
Zihnini sürekli etkin kılıyor. "Geceleri saat 23.00' de yatıyorum. Uykum kaçarsa "Sudoku" çözüyorum. Sabaha karşı zihnim daha uyanık oluyor" diyor.
Sevgiyle...
Gülümseyerek okudum ve umut doldu içim. O enerji bu güzel insandan yazınıza ve yazınızdan da bize aktı :) Sevgilerimle..
YanıtlaSilSevindim. Umut, yaşam kaynağımız diye düşünürüm her zaman. Joslin'le bu sabah da telefonla görüştük. Bir çocuk heyecanı ve coşkusuyla planlarından söz etti. Beni de heyecanlandırdı. Varlığı bir güç kaynağı gibi.
SilSevgiyle.
Merhabalar.
YanıtlaSilBiz toplum olarak en ufak bir olumsuzlukta hemen hayata küser, çevremizle olan bağımızı zayıflatır, negatif düşünür ve etrafımız da bu negatif enerjiyle zehirleriz. Oysa, her şeye rağmen hayata pozitif bakıp, etrafımıza da pozitif enerji yaymamız gerekir. Kızınızın sayesinde tanıştığınız Joslin, diyabetten bir bacağını kaybetmiş olmasına rağmen hala pozitif olması ve çevresine de pozitif enerji yayması ne kadar güzel ve takdir edilecek bir durum. Yazınızı okuduktan sonra ben bile bu yazınızdan hisseme düşen pozitif enerjiden istifade ettim.
Çok güzel ve anlamlı bir paylaşımdı. Kaleminize ve yüreğinize sağlık ve mutluluklar dilerim. Hayata hep gülümseyen, bardağın dolu tarafına bakan, sevebileceğimiz ve umuda bağlayabileceğimiz renklerimiz olmalı.
NOT: Sayfamı ziyaret ederek duygu ve düşüncelerinizi aktaran yorumunuzu okudum. Çok teşekkür ederim.
Selam ve saygılarımla.
Merhabalar,
SilHaklısınız, karamsar bir toplumuz. Olumsuzluklardan çabuk etkileniyor ve kırıcı, sitemkar olabiliyoruz. Aslında belki de günlük olaylar, ekonomik sıkıntılar insanlarımızı daha tahammülsüz ve sabırsız hale getirdi.
Joslin hakkında daha sayfalarca yazabilirdim. Gerçekten harika bir insan. kızım "arkadaşım" diye söz ediyordu. Her yaştan insanla çok rahat iletişim kurabiliyor. İzmir Levantenlerinden bir anne babanın kızı. İnsanları çok seviyor, harika işleyen bir beyni var, sudoku çözmeyi çok seviyor.
Yorumunuza çok teşekkür ederim.
Sağlıkla ve huzurla esen kalın. Selam ve saygılarımla.
Yazınız da Joslin de harika. İzmir'deki Levantenlerin, Rumların, Yahudilerin hayat hikâyelerini hep merak ederim. Onları dinlemek beni de mutlu eder. Değişik kültürlerden, barış ve sevgi içinde yaşamayı başarmış, acısıyla tatlısıyla içinde pek çok hikaye barındıran bu değerli insanlara müthiş saygı ve sevgi duyarım. Kim bilir, gün gelir belki ben de tanışırım kendisiyle. Joslin'in anılarını sizin güzel yazılarınızda okumak isterim. Sağlıcakla:)
YanıtlaSilBazı insanlarla ilk tanışmanızda bile sanki onu yıllardır tanıyormuş gibi bir duyguya kapılır insan. Joslin'le de aynen böyle oldu. Anne İtalyan asıllı, baba yıllarca ticaretle uğraşmış. Joslin İzmır'de doğmuş. İzmir'in ilk butik pastanesini açmış. Çok başarılı çalışmalar yapmış. Öyle abartısız bir anlatım tarzı var ki, hiç sıkılmadan dinliyor insan.
SilHayatı çok seviyor. Her türlü koşulda yaşamı kolaylaştırmayı biliyor. Urla Kalabak'ta deniz kenarında babadan kalma bir evi var. Yoldan eve inilebilecek küçük bir asansör yapılmış Tekerlekli sandalyesiyle bu asansörü rahatlıkla kullanabiliyor.
Uygun bir zamanda tanışmak neden olmasın. Hayat enerjisi insana ilaç gibi geliyor.
Esen kalın.