BİR İZMİR BULUŞMASI- ANILAR DEFTERİNE ÖNEMLİ BİR KAYIT...

 

11 Ağustos 2024 Pazar günü çok sıcak bir yaz gününde İzmir'de sımsıcak bir buluşma gerçekleşti; Bloglar Toplantısı. "Anılar" Defterime  hemen kayıt düştüm.

Bazen katılmayı, bulunmayı çok isteyip de katılamadığımız etkinlikler vardır: İzmir'de hatta bu yıl Urla'da da Kitap Fuarları gerçekleşti, hiçbirine katılamadım. Ağustos bizim için önemli bir ay. Eşimin iki gözünde sarı nokta kanaması nedeniyle her ay  yapılması gereken iğneler var. Halden anlayan ekip başkanlarımız uygun bir tarih belirleyince heyecanla o günü bekliyoruz. Bazen sözler yetersiz kalır duyguları aktarmaya. Her şey ışık hızından da etkili bir biçimde planlanıyor; Kırmızı Ruh ve eşi buluşmadan önce sağ olsunlar bizi ziyaret edecekler.  Israrlarım çaresiz,  otelde yer ayırtmışlar. 

Konuklarımı kendi pişirdiğim yemeklerle ağırlamayı tercih etmişimdir her zaman. İçine bir tutam sadelik, bir tutam doğallık ve bolca sevgi katılan yemeklerin tadı bir başka olur, biliyorum. Telefonda diyetiniz var mı diye soruyorum. tek bir ürün adı veriliyor. Tamam, kokusu bile olmayacak mutfağımızda. Elleri dolu dolu geliyorlar: Sevdiğim her şey var listede: Kitaplar, doğal otlar, Mevlâna şekeri ve Kırmızının adına yakışır,  işlenmiş,  henüz tadına bile bakamadığımız yıllanmış bir üzüm tortusu. Sonsuz teşekkürler, sizin evimize anlamlı ziyaretiniz yeterliydi.

Konuklarım bir kuş severin evinde olduklarından mıdır çok az yiyorlar, çok az su içiyorlar. Ama kuşlar gibi uyumlu bir çift. Fizik derslerinden nasılsa aklımda kalmış: "Zıt adlı kutuplar birbirini çekerler."  Onlar özellikle duygusal anlamda birbirlerini öyle güzel tamamlamışlar ki- kocaman bölünmez bir bütün olmuşlar... Sıcağın gücü, bahçedeki görünmez minik haşereler sohbetin tadını bozamadı. 

"Sadece Ceren"... olsa da bloğunun adı,  O benim için "Sevgili Ceren", "Caanım Ceren". Namı diğer Prenses. Hassas, duyarlı, ince (sadece bedeni değil, ruhu da ipince) naif bir güzel kadın C. (Öylesine alçakgönüllü ki belki  "Sadece C." olarak blog adı seçmesi de  o yüzdendir.)

Daha önce çok büyük  incelikle nazik bir teklifte bulunmuştu: "Makbule Öğretmenim , isterseniz ben sizi evden alayım birlikte buluşma yerine gidelim." diyerek. Çok mutlu oldum tabii. Telefonla haberleştiğimizde sordum: "Cerencim bir dinlenme molası verirsin değil mi- o arada ne ikram edebilirim ? " diyerek.  "Sadece SU" dedi. Ne kahve, ne çay, sadece Su mu? 

Ve geldi, tam dediği saatte. Elinde bir saksıda pembe begonvil " Bu çiçeği bahçemde sizin için yetiştirdim." diyen yüzünde muhteşem bir gülümseme ve ışıl ışıl gözleriyle çok tatlı bir genç bayan. Pardon unutmadan ekleyeyim, diğer elinde harika bir sunumla (Ceren usulü  bir ambalaj ) şık bir baharat şişesi- Bu güzel armağan daha sonra tüm katılımcılara da verildi. 

Yürümüyor adeta ritmik adımlarla dans ediyor, konuşuyor, dinliyor, anlatıyor. Kısacık bir zaman diliminden sonra,  eşimle vedalaşıp yola çıkıyoruz. Harika  yol arkadaşım  çok dikkatli bir kaptan aynı zamanda. 40 dakikalık süre nasıl bitti bilemedim. Buluşma mekânımız Agora Alışveriş Merkezine ulaştık bile.

Güzel, ferah , tertemiz, güvenilir bir mekândayız.  Heyecanlıyım, kalbimde minik kuşlar bile meraklılar sanki. Ağustos sıcağında serin bir ortamda sıcacık bir dostlar grubu. Henüz yüz yüze hiç görüşmediklerimiz olsa da beden dili çok şey anlatıyor. Duygularımız bizi yanıltmıyor. Sevgili Sezer ilk tanıdığım; "İyi ki tanımışım" dediğim, benim için gerçek bir dost,  ölçülü, saygılı, mizah gücü yüksek , bilinçli , kararlı, kolay kolay pes etmeyen  bir İnsan... Her konuda seçimlerinin ne kadar isabetli olduğunu bugün de kanıtlıyor. 

Sadık ve düzenli bir blogger, üstün görev anlayışı, dobra dobra anlatımları, acımasız  ama net   eleştirileri  ile güçlü bir muhalif; Kaplan Diary  alımlı eşi ile birlikte capcanlı karşımızda. Son aylarda yazmaz olmuştu, yorumlar aracılığı ile neden artık görünmediğini sorduğumuz Derin bile yanıtsız bırakmıştı sorularımızı. Yakın zamanda Ağaç Ev Sohbetleri 

içinde " İyi Bir Dede Olmanın  Getirileri" başlıklı bir konu  ile karşılaşırsak şaşırmayalım. Bay Kaplan eşine tutkun,  özellikle edebiyat konusunda, O'nun gibi nitelikli bir öğretmenin öğrencisi olmakla da gurur duyuyor. Değerli Öğretmenimizi içtenlikle kutladım.

Kafka gibi edebiyat alanında güçlü bir isimden yola çıkarak çok sık olmasa da çok değerli yazılar derleyen,  içten kişiliği konusunda öce Sezer'den, sonra bizlerden tam not alan genç bir blogger sevgili Levent  (Balthus) da aramızdaydı o gün. Yolculuğu nedeniyle erken ayrıldı ama güzel izlenimler bıraktı ardında; Küçük bir armağan olarak arkadaşlarımıza götürdüğüm ilk ve henüz tek kitabımı , gitmeden aceleyle yazarak ona verirken hemen paketlemek istediğimde incelikli deyişini nasıl unuturum... ""Hayır hayır paketlemeyelim, yolculukta hemen okumaya başlayacağım zaten." Teşekkürler Levent.

Bloğunun adı "Bir Garip Şeyma". Soramadım ama bu ad bana hemen Yunus Emre'yi çağrıştırıyor. Gözlerinin içi gülen,  incecik,  hassas, duyarlı bir genç İnsan. Benim ona yakıştırdığım ad "Bir Tatlı Şeyma". Bir ara Şeyma ile içeride yaklaşık 100 metre ilerde bir İhtiyaç alanına gitmek için kalkıyoruz. Arkadan Sezer'in yavaşça koruyucu bir anne gibi seslenişini duyuyorum: "Koluna gir." Şebnem gönüllü bir güvenlik uzmanı gibi koluma girmiş bile. Engelsiz, dümdüz bir yolda, şirin bir yol arkadaşıyla  yol almak öyle rahat ki.

Doğayı korumaya, geliştirmeye tutkun biri olarak bir el kurutma aracı  dikkatimi çekiyor. Şimdiye kadar gördüklerimizden farklı. Ah, telefonumu almamışım Şeymacım  derken o hemen "Ben aldım." diyor.  Küçük bir düzenleme ile kullanım aracının değişik açılardan fotoğrafını çekiyoruz. Düşünceli genç arkadaşım , sağ olsun fotoğrafları anında bana gönderiyor. 

Saatler ilerlerken acıktığımızı fark ediyor , Ceren'le bakışıyoruz. O "Ben acıktım. "derken nasılsa -Ben de- diyorum. Aramızda vejeteryanlar, veganlar, günde iki öğünü daha sağlıklı bulanlar var. Ben Sezen'in seçimlerine güvenerek tercihi ona bırakıyorum. İyi ki öyle yapmışım. Kocaman bir porsiyonla salata üstünde çıtır tavuk. Enfes bir sunum. Mekânımızın adı Peksimet. Adı bile bir başka güzel. Dış güzelliğine aldanmamak gerek; asıl lezzeti içinde saklı.

Her buluşmada sürprizler, fark edilemeyen girişimler, insana özgü unutkanlıklar, keşke''ler olabilir elbette. Ah burada da oldu: Almanya temsilcimiz biricik Ceren , hatta sevgili Sezer bile sezemedi o girişimi, göremediler, engelleyemediler. Kırmızı'nın değerli eşi ırmaklar kadar sakin, uyumlu, anlayışlı bir insan. Blogger değil ama grupla 40 yıllık dost gibi kaynaştı. Eşlerden biri kırmızı ise diğeri yeşil rengin temsilcisi gibi. Kontrast renkler birbirini tamamlamış. 

Paylaşımcılığı savunsak da böylesi hakça değil  doğrusu. Sonsuz teşekkürler bu sürpriz jest için. Güler yüzlü bir garson tabağımı alırken,  bitiremediğim salata için " Lütfen mutfak şefinize söyleyin, salata çok güzeldi ama ben bitiremedim. " dedim. "Hemen paket yapalım" deyince şaşırdım. Hiç düşünmemiştim doğrusu. Hayatımda ilk defa paket yapılmış bir salata ile eve döneceğim. 

Masamızdaki herkes yıllar öncesinden gerçek dostlar gibi. En yaşlı benim de, en gencimiz kim...? Herkesin gözleri ışıl ışıl. Daha saatlerce oturabilirim ama eşimi düşünüyorum. 3 kez telefonla konuştuk, her şeyi ayarlamıştım ama artık dönüşe geçmek gerek. Ceren: "sizi ben eve bırakacağım, ne zaman isterseniz kalkabiliriz ." deyince itiraz ediyorum. Uzun bir yol, tekrar buraya dönecek. O benden daha kararlı ve güçlü. Tüm itirazlarım kabul görmüyor. Ah caanım  Ceren , öyle çok ortak noktamız var ki. Begonvilime her gün özenle su veriyorum. 

11 Ağustos İzmir Buluşmamızın üzerinden 4 gün geçmiş. Ödevini geç hazırlayan öğrenciler gibi hissettim birden kendimi. Biliyorum,  dostlar hoş görecekler. Kendimizi ağır çekime alınca yaşamın hızlı akışına ayak uydurmak da zorlaşıyor. 

Tüm arkadaşlarıma küçük bir armağan olarak ilk ve tek kitabımı verirken eskimeyen Dost, Sezer'in paketlememe rağmen unuttuğum hediyesi, ilk fırsatta sahibine ulaşmayı bekliyor. ( Daha önce kitaplarımızı birbirimize armağan etmiştik.) Özenerek sizler için yaptığım, hatta küçük kapaklı kaplarını bile hazırladığım aşuremi oraya getiremedim. 

Düşününce: Bir kez daha anladım ki, orada, aramızda  olmasını istediğim daha ne çok blogger var. "Gitmesek de, gelmesek de o köy bizim köyümüzdür." der gibi... Görmesek de, duymasak da, bazen yorum yazamasak da  onlar  bizim  DOST bildiklerimiz. 

Yıllar önce bir günlüğüme yazmışım, ünlü bir düşünürün anlamlı bir sözü: 

"Bir başkasını tanımak, onun hakkında her şeyi bilmek demek değildir. Karşılıklı duygu ve sevgi beslemek ve birbirine inanmak demektir. " Nietsche 

ÇOK GÜZEL BİR GÜNDÜ, İYİ Kİ BİR ARAYA GELMİŞİZ. 

Sevgili Sezer ve Sevgili Kırmızı ; Üstlendiğiniz buluşma-tanışma etkinliğimiz için yürekten teşekkürler. Eşime de teşekkür borçluyum. Eve dönüşte "Neden biraz daha kalmadın? deyişi ile mutluluğuma ortak oldu...

Makbule ABALI. 

15 Ağustos 2024 Urla