"Şiir hayatımızdan hiç eksilmesin" diye düşünenlerdenim.
Hele bazı şiirler var ki güncelliklerini hiç yitirmiyorlar.
Ne zaman okusanız aynı hazzı alıyorsunuz.
Onları öylesine benimseyip seviyorsunuz ki her okuyuşta
sanki ilk kez okur gibi yeniden duygulanıyorsunuz.
Yaşamınızdaki yeri hiç değişmiyor, gündemden düşmüyor.
Uzun zamandır görmediğiniz, haber alamadığınız bir dostla
yeniden buluştuğunuzda kaldığınız yerden devam etmek gibi...
Cahit Sıtkı Tarancı'nın"MEMLEKET İSTERİM" adlı şiiri,
benim için böyle bir şiir....
Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.
Memleket isterim
Ne başta dert ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.
Memleket isterim
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikayet ölümden olsun.
Cahit Sıtkı Tarancı.
Makbule bu çıkın,ne çıkınmış;çıkar çıkar bitmiyor.Biraz da okurlarını düşün;mail sayfama giriyorum,sen.Facebook'a geçiyorum;sen.Gece kuşlar kanat çırpmaz ama''du bakalım''
YanıtlaSildiyorum,gene sen.Şimdi ciddi söylüyorum:Bu tempo içinde,seni uykusu gelmemiş bir zihin ve dingin bir bedenle hayal ediyorum.Sonra mı?Tabii benim de seni bırakıp,gidesim gelmiyor.Başlamışken,yarıda kesilen bir yanıt-mesajım var;tamamlayacağım.Belki yarın,mutlaka yarın.Sıra BULUŞMA'da.İstenirse bir çırpıda okunur da,ben bunu sıkıştırılmış bir dönem ödevi gibi algılamak istemiyorum.Dergilerini de öyle.Bu amacını aşan bir iletiye dönüştü.Sen okuyunca,gerekeni yaparsın.Bir yorumumu geçenlerde-kazayla-sildim zaten.Sen silmişsin gibi bir not düştü üstüne.Hepimiz için,kendine iyi bak,e mi?
Biz "eskiler" biriktirmeyi severiz bilirsin...
YanıtlaSilİnsan sevdiği işi gerçekten zevkle yapıyor.
Çalışırken de hep yazdım, ancak ah bir de kısa zamanda "teknolojiye" ayak uydurabilsem... "BEYNİMLE BİLGİSAYARIM ARASINDA UYGUN HIZI" YAKALAYAMADIM HENÜZ...