Dostlar ırmak gibidir
kiminin suyu az, kiminin çok
kiminde elleriniz ıslanır yalnızca
kiminde ruhunuz yıkanır boydan boya.
İnsanlar vardır;üstü nilüferlerle kaplı,
bulanık bir göl gibi...
ne kadar uğraşsanız görünmez dibi.
uzaktan görünüşü çekici aldatıcı
içine daldığınızda ne kadar yanıltıcı...
ne zaman ne geleceğini bilmezsiniz;
sokulmaktan korkarsınız, güvenemezsiniz!
İnsanlar vardır;derin bir okyanus...
ilk anda ürkütür, korkutur sizi.
derinliklerinde saklıdır gizi,
daldıkça anlarsınız, daldıkça tanırsınız;
yanında kendinizi içi boş sanırsınız.
İnsanlar vardır, coşkun bir akarsu...
yaklaşmaya gelmez alır sürükler.
Tutunacak yer göstermez beyaz köpükler!
Ne zaman nerede bırakacağı belli olmaz;
bu tip insanla bir ömür dolmaz.
İnsanlar vardır;sakin akan bir dere...
insanı rahatlatır, huzur verir gönüllere,
yanında olmak başlı başına bir mutluluk,
sesinde, görüntüsünde tatlı bir durgunluk.
İnsanlar vardır;çeşit çeşit tip tip,
her biri başka bir karaktere sahip.
Görmeli, incelemeli, doğruyu bulmalı,
her şeyden önemlisi insan, insan olmalı...
İnsanlar vardır; berrak pırıl pırıl bir deniz.
Boşa gitmez ne kadar güvenseniz.
Dibini görürsünüz her şey meydanda.
Korkmadan dalarsınız sizi sarar bir anda,
içi dışı birdir çekinme ondan,
her sözü içtendir, her davranışı candan.
Can YÜCEL
Yalnızlık insana mahsustur. Çünkü hiçbir Tanrı, inananları olmaksızın Tanrılığını bilemeyecek, yalnız kaldığı sürece Tanrı olamayacaktır. Hiçbir Tanrı yalnız değildir. Tanrı kendini bilmek için yaratacak, yarattıkça tanrılaşacak, o büyük yalnızlığı ortadan kalktıkça adına tanrı denilecektir. Tanrı yalnızlıktan azadedir. Yalnız olan ve olacak olan insandır. Yalnızlık insan icadıdır.
YanıtlaSilYalnızlık öğretendir. Çünkü insan en çok yalnızken konuşur kendiyle, yalnızken dertleşir. Ve birine ihtiyaç duyduğu için değil, neden yalnız olduğunu anlamak için kendiyle söyleşir. O yeri gelir acımasız bir öğretmen olur, yeri gelir idam sehpasını önünüze kor. İlmeği boynunuza geçiren cellat ve seyreden kalabalıkta size ağlayan annenizdir.
Yalnızlık sığamamaktır. Yatağınıza, odanıza, sokağınıza, kentinize ve bu dünyaya sığamama halidir. Ansızın bir kitabın sayfalarından çıkıp yakanıza yapışan cümlelerin ve en sevdiğiniz şarkının notalarının bir araya gelip sizi fütursuzca boğmaya çalışmasıdır. Yalnızlık ruhun bedene dar gelmesidir. Bu nedenle acıtandır yalnızlık. Ve Cibran’ın susuzlukla bezenmiş yüreğidir: “Uzundu şu çepeçevre surların içinde acı çekerek geçirdiğim günler ve yalnızlık dolu geceler, bitmek bilmeyen; hem kim ayrılabilir ki acılarından ve yalnızlığından pişmanlık duymadan… Ne üzerimden çıkarıp attığım bir giysi ne de geçmişe gömülecek bir anı, kendi ellerimle parçaladığım bir ten, açlık ve susuzlukla bezenmiş bir yürektir bugün…”
Yalnızlık bilincinde olmaktır. Başınızı yastığa koyduğunuzda değil, her sabah gözünüzü dünyaya açtığınızda yaşadığınızdır. Güzel bir haberi paylaşmak için annenizi arayamama halinin kendisidir. Ağırdır. Babanın sesinden mahrumiyet, kardeşin sıcaklığından azade olmaktır. Acıtır. Onun üstesinden gelmeye çalışmaksa bir çocukluk hastalığı, bir kendini bilmezliktir. Çünkü yalnızlığın üstesinden gelmek Tanrılaşmaktan başka bir şey değildir. Şirktir, günahtır. Çünkü yalnızlık Tanrıya değil insana mahsustur.
Ve bir bankın öteki yarısıdır yalnızlık. Derin bir boşluktur.
Bir anda unutuluvermektir bir kalabalığın orta yerinde. Evet, yalnızlık unutulmaktır en fazla. Ve bazen sahip olduğunuz tek şey olup çıkıverir. Özlemek ama söyleyememek, özlemek ama anlatamamak, özlemek ama fısıldayamamaktır kulaklara. Yalnızlık insan olmanın gereği, acısı, kaderi ve cilvesidir. Metin Altıok’un bedenindeki izdir yalnızlık: Ve bırakıp gittiğinde/ Bir küçük boşluk kalsın/ Alnını dayadığın yerde;/ Bir yalnızlık işareti/ İşleyen ta içime.
Yalnızlık insanlığa en yakın haldir. İnsanın en yalnız olduğu an, en insan olduğu andır. Çünkü insan en çok yalnızken özler, yalnızken korkar, yalnızken sever, kendini yalnızken koklar. Yalnızken hatırlar, yalnızken dokunur kendi kendinin yüreğine. İnsan en çok yalnızken kendidir. Hasan Ali Toptaş ustanın dediği gibi “Yalnızlık, karanlığı çocukluğumuzdan kalmış/ bir çocuktur/ İçimizin içinde oturup ihtiyarlığımızı yaşar/ Gözleri gözlerin görmediğidir dünden beri/ Elleri ellerin/ Gelecekte yazmadığı”…
Yalnızlık bir kalbin dolmayan boşluğudur azcık. Çünkü insan içi doldurulamayacak kadar derin bir boşluktur. Onu doldurabilen tek şeydir yalnızlık. Yalnızlık insana mahsustur.
Ali Murat İrat/BirGün Gazetesi
Bir başka Murat Bey'in yorum ve düşünceleriyle kendi görüşünü birleştirip yaptığın katkı için çok teşekkür ederim Murat.Yalnızlık detaylı olarak anlatılmış. Dostlarımızı seçici olarak seçebilirsek, yalnızlıklar bile anlam kazanmaz mı?
Sil"Her şeyden önemlisi insan, insan olmalı." Bu dizenin içini doldurmak kişilere göre değişebilir.
yazınız cok guzeldi okurken hic sıkılmadım takibime aldım blogunuzu iyi calısmalar :)
YanıtlaSilCan Yücel'in sevdiğim bir şiiri. Bazen ünlü şairlerden deyişlere yer vermek iyi oluyor. Dostlukları ne güzel anlatmış.Teşekkürler.
SilCan Yücel şairlerimiz içinde bambaşka bir yere sahip... Bu güzel paylaşım için teşekkürler.
YanıtlaSilÖzellikle insanla ilgili şiirlerini çok seviyorum. Ben teşekkür ederim katkınız için...
SilGüzel bir paylaşım olmuş iç açıcı resimlerle :)
YanıtlaSilSevgiler..
Teşekkürler. Şiiri sizin de sevdiğinizi biliyorum.Küçük makinemle amatörce çekiyorum
SilSevgiler...
.
Ne güzel bir şiir...Can DÜNDAR başka...sevgiler
YanıtlaSilGerçekten Can Dündar'ın bütün şiirleri güzel ama özellikle birkaç şiiri çok etkileyici.
SilSevgiyle...
can yücel'in şiirlerini çok seviyorum..
YanıtlaSildilerim dostluğun kıymetini bilen güzel insanlarla hep yollarımız kesişir..
çektiğiniz fotoğraflar da çook güzel..:)
Hepimiz için öyle olması benim de gönülden dileğim.Teşekkür ederim.
SilSevgiyle...
ne güzel sölemiş ama yaaa. bütün insan türlerini anlatmış sanki. :)
YanıtlaSilFarklı karakterdeki insanları, dostları ne güzel sıralamış Düşündürüyor insanı.
SilCan Yücel'in bu güzel şiirini bir kez de sayfanızda okumak ne iyi geldi. Can Yücel'in her şiiri güzel ama özellikle bu şiiri çok anlamlı. Şairin insanlara dair tespitleri ne kadar yerinde, ne kadar doğru bir gözlem.Ve usta bir şair de olunca insan, böyle de güzel dizelere dökülür duygular ve düşünceler... Paylaşımınız adına çok teşekkür ederim Makbule Hanım. Sevgilerimle...
YanıtlaSilBen de Can Yücel'in özellikle bu şiirini çok severim. İnsanların kişilik özelliklerini, duygusal durumları
Silne güzel özetlemiş.Güzel yorumunuz için ben teşekkür ederim.
Esenlikler dilerim.
Hayatı tamamiyle özümsemiş, tüm şiirlerinde bunu yansıtan çok sevdiğim bir şair Can Yücel.
YanıtlaSilBu şiiri özellikle, bir psikologtan bile öte insana dair tahliller içeriyor.Zaman zaman okunması, dersler çıkarılması, bu derslerin tekrarlanması gerekir, diye düşünüyorum.Teşekkürler paylaştığınız için...
Aynı düşünceleri paylaşmak ne güzel. Ben de unutulmaması gereken, dersler çıkararak düşünülecek şiirlerden olarak yer veriyorum. Bazı şiirler fark yaratır, eğitir, yaşam boyu unutulmazlar arasındadır. Sanırım onlardan biri.Yorumunuz için çok teşekkürler...
SilMerhaba, ne güzel bir paylaşım olmuş şiiri okurken mest oldum Can Yücel dizeleri hep insanı bir sarsar ya çok iyi geldi çokkkk. Fotoğraflarda ayrı bir güzel emeğinize sağlık.
YanıtlaSilŞiir sevenlerin çok olması o kadar güzel ki.... Çocuklara masal okurken, anlatırken araya bir de şiir alınsa sevgi dolu yetişkinler çoğalır diye düşünürüm hep.Can Yücel benim de en sevdiğim şairlerden.
SilTeşekkür ederim güzel yorumunuz için...
can yucel candir.hepimiz çeşit çeşitiz. şiiri harika. iyi ki paylasmussin♥♡♥♡
YanıtlaSilEvet hep duyarak, düşünerek yazmış şiirlerini. Geriye dönüşlerle okumana, yorumlar yazmana nasıl da mutlu oldum. Sevgiler...
Sil