Her şey bir anda oldu
Her şey birdenbire...
Önce korkunç bir patlama duyuldu,
Ardından çığlıklar
Ve tekrar bir patlama...
Camlar paramparça,
Arabalar darmadağın,
İnsanlar yerlerde,
Kan revan içinde...
Oysa bir gün şehit haberi gelmemişti,
Terör bir günlük mola vermişti.
Fizikçi, tarihçi, matematikçi
Yaşam uğruna polisliği seçen gencecik insanlar...
Kimi evli, kimi nişanlı, kimi baba,
Kimi babalığa aday.
Kimi izinden dönmüş, kimi izine çıkacak,
Bir otobüs dolusu gencecik insan
Kimi gitti, kimi kaldı perişan.
Aslında onlar bizi koruyacaktı,
Zaman yetmedi,
Kendilerini de koruyamadılar.
Her şey paramparçaydı,
Umutlar, hayaller, beklentiler,
Her şey paramparça...
Ah içimiz yanıyor, kınıyoruz sadece. Keşke yapılabilecek daha iyi şeyler olsa...
YanıtlaSilDoğru, iç isyanlarımız, kınamalarımız yetmiyor. Belki daha farklı önlemler alınabilir mi?
SilBu denli merhametsiz, acımasız değildik eskiden...
Teşekkür ediyorum. İlk yorum sizden. Yayın saatini programlamama rağmen yayın henüz okuma listesinde yer alamadı. Bu aralar böyle aksaklıklar oluyor.
Şiiriniz hislerimize tercüman olmuş Makbule Öğretmenim..
YanıtlaSilNasıl da bir girdabın içindeyiz milletçe ve sürükleniyoruz durmadan. Yine şehit haberleri! Bir yandan hayat devam ediyor, diğer yanda her an her şey olabilir. Hepimiz risk altındayız..ama bizi korumakla görevli askerimiz, polisimiz, güvenlik görevlilerimiz çok daha büyük bir risk içinde, üstelik onlar bile bile bu görevin içindeler!.. Ne ölenler kahraman, ne bu işe alet olanlar yaptıklarının farkında!. Ne şehit oldum, ne gazi hesabı!.. Çünkü kirli bir oyunun içinde hepsi!. dört bir yanımız tuzaklarla dolu..kötülüklerle dolu bir hayatın içindeyiz ve tüm bunlar doğa kanunlarının dahi ötesinde!.. Savaş hukuku denen bir şey dahi yok ki ortada!.. Dost görünen düşmanlar, düşmanlıklar!..
Ölenlere Allah rahmet eylesin, yaralılara da acil şifalar diliyorum. :( Esenliklerle..
Bazı günler televizyon seyretmek dahi gelmiyor içimden. Ülke gündeminden haberdar olmak adına kısa kısa haberleri dinliyorum. Sanırım öyle zamanlarda ömürden saniyeler-dakikalar kopup gidiyor.
Silİnsan nasıl o denli acımasız olabilir, nasıl o kadar merhametsizce davranabilir? İnsanlıktan çıkıp, zalimce bir "kıyım makinesi "haline dönüşmek o kadar kolay mıdır? Akıl, mantık almıyor gerçekten.
Haklısınız, "doğa kanunları" bile bu kadar şiddet içermiyor. "Savaş hukuku" bile daha adildir. Habersizce, sırttan saldırmaz.
Anlamlı yorumunuza teşekkür eder, ülkemiz için- hepimiz için barış içinde günler dilerim.
Paramparçayız Makbule Hanım. Yüreklerimiz, her şey... Böyle filmlere bile dayanamıyoruz kaldı ki kaçıncı gerçek bu. Tam anlattığınız gibi. Paramparçayız. Bir toparlansak..
YanıtlaSilTüm şehitlerimiz nur içinde yatsın. Daha da böyle haberler olmasın.
Parçalandık... Alıştık, kanıksadık mı acaba. Ama tüylerimiz diken diken. Gözlerimiz, kulaklarımız yorgun. Artık kendimize gelsek, toparlanabilsek...
YanıtlaSilAynı içten dileklerle.
Büyük bir global oyunun acınası şiiri ancak bu kadar dokunaklı anlatılabilirdi. Terörün hiçbir gerekçesi, mazereti olamaz. Şiddetle kınıyorum Makbule hanım. Maalesef bugün de Mardin'den acı haber geldi. Emperyalist ülkelerin amacı Suriye, Lübnan vb. ülkeler gibi iç savaş çıkarmak. Bu açıdan çok duyarlı olmamız gereken bir süreçten geçiyoruz. Ve yine bazen düşünmeden edemiyorum, ya bu güzel topraklarda petrol ve enerji fazlası olsaydı... daha da niceydi halimiz... Parti ve liderler derseniz hepsi ayrı havada, dördü bir araya gelemiyor ya da sine-i millete dönemiyor.
YanıtlaSilBu güzel şiir için tekrar teşekkür eder, esenlikler dilerim.
Yıllardır artarak acımasızca devam eden, nice insanımızın can verdiği korkunç bir savaş. Her gün yeni bir kıyımla karşı karşıyayız. Katliam demek daha doğru olur.
SilÇıkarlar doğrultusunda doğal zenginliklerin paylaşımı daha olumsuz sonuçlar da yaratabilirdi, haklısınız.
"Çirkin Politika" tüm çirkinliğiyle sergileniyor. O büyük grubun içinde iyiler, ülkesini seven insanlar da kaybolmuş durumda.
Ne zamana kadar beklemek...? Ne zamana kadar umut...?
siyasi oyunların içinde yitirilen o masum insanlar paramparça ediyor yüreklerimizi...
YanıtlaSilKimsenin durduramadığı, engelleyemediği o büyük ve tehlikeli oyunlar...
SilTerörün, teröristin hiç bir insani vasfı yok zaten; peki ya kişisel çıkarları ya da politik amaçları doğrultusunda kullananlara ne demeli. Kapalı kapılar ardında haberimiz olmadan neler döndü,dönüyor kim bilir!
YanıtlaSilSonuç; evladını yitirip de yarım kalan analar, öksüz ya da yetim kalan çocuklar, tonlarca göz yaşı...
Neresinden bakılsa bir kirli oyun. Yıllardır süren, bitirilemeyen bir dünya trajedisi. Ardında öyle çok acılı, kederli, hayatı kararmış insan öyküsü var ki...
SilÇaresizlik içinde insanlar...
Ruhlar, akıllar, hayaller, duygular, hayatlar, bedenler paramparça. İnsan neden zarar vermeyi seçer ki. Zarar verirken önce kendi ruhuna zarar verdiğini bilmez mi. Zarar vererek şimdiye kadar kim ne kazanmış ki şimdiden sonra kazansın. Ne zaman içinde zarar unsuru içeren bir haber duysam hep şu sözü söylüyorum malesef. İnsanın insana yaptığı eziyet hiçbirşeyde yok!
YanıtlaSilDuygusal yada fiziksel eziyet olsun, hiç farkı yok birbirinden. Yalnızca dua edebiliyorum artık. Evden çıkarken Allahım akşam evlerimize, ailelermize, sevdiklerimize sağ sağlim kavuşmayı nasip et diye. Yinede sevgi olduğu sürece hep umut var. Tıpkı bu sabah otobüste karşımdaki koltukta oturan yaşlıca amcanın okuduğu gazeteyi yanında oturan tanımadığı gence '' ben okudum gazeteyi, al sende okursun'' diyerek vermesi gibi. Genç önce bir iki saniye duraksadı ve gazeteyi alıp teşekkür etti. Bence bu bile bir dokunuştur insan yüreğine. Paylaşmatır. Sadece kendisi için değil, bir başkası içinde bir şey yapabilmektir.
Yine kısa kesemedim sözlerimi güzel öğretmenim. Hele bu anlamlı yazıların yazanı siz olunca sanırım durduramıyorum kendimi. Akıp gidiyor cümleler. Duygulara tercüman olmuşsunuz. Yüreklere dokunmuşsunuz yine. Çok teşekkürler.
Kucak dolusu sevgilerimle ve selam ile.
Bu nasıl bir ikna ya da inandırma yoludur ki; bebek, çocuk, genç, yaşlı demeden beyinler, eller, yürekler ölüm kusuyor.
SilBinalar, araçlar tahrip ediliyor, geride insanlık adına bir utanç tablosu kalıyor.
Beni en çok düşündüren geride kalanların yürek yakan hikayeleri... Genelde yoksulluk hakim, yıllarca adeta tırnaklarıyla kazıyıp bir yerlere tutunmuşlar, aileleri henüz onlardan çok şey bekliyor ama birdenbire her şeyin
tepetaklak oluşu...
Çözüm nerede, nasıl...? Çok haklısın, sevgi tılsımlı bir güç adeta. Ama çok önceden insan sevgiyle, ılımlı, insancıl duygularla donatılmalı. Ta aileden ve sonra okuldan, arkadaşlardan, çevreden. Ne güzel bir örnek vermişsin. Öylece bir bakış, bir algı değişti belki de.
Çok duygulanarak okuduğum bir yorum oldu. Bilmem yıllar geçtikçe daha mı duygusal oluyor insan.
Çok teşekkür ediyorum
Yürekten selam ve sevgilerimle.
Yok olan hayatlar, tükenen umutlar nereye kadar.........daha ne kadar?
YanıtlaSilDilimiz varmıyor artık sormaya........... sorgulamaya.......
Kalemine yüreğine sağlık.
Hepimiz yorulduk, usandık belki de. İstatistiksel rakamlar ürkütüyor insanı. Yıllardır öyle büyük kayıplar yaşanmış ki.
SilHer an yeni haberler gelecek diye yüreğimiz ağzımızda.
Neyse ki duygularımızı paylaşabiliyoruz.
Çok teşekkür ederim.
patlamadan iki gün önce oraya gitmiştim boza içmeye vefa bozacısına. moral kalmıyor insanda, enerji düşüyor.
YanıtlaSilÜniversite yıllarım o semtlerde geçti. Her zaman kalabalıktı.Vefa Bozacısı demek hala eski yerinde.
SilGeçmiş olsun.
Artık herşey paramparça sevgili öğretmenim ...
YanıtlaSilKırılan parçaları yeniden onarmak, can vermek de öylesine zor ki. Yitirilen değerler, kaybedilen insanlar, yeniden kazanılamayacak pek çok şey...
Silyaaa ne doğru herşey paramparça
YanıtlaSilVe bu hale gelinceye kadar sadece seyretmiş insanlarımız.
SilÇocukların, kadınların eğitiminden başlayarak hepimizin yapabileceği ne çok iş var.
Sabahtan beri yazmak istedim,Yazmak istedim yazamadım.
YanıtlaSilBu konuda daha ne kadar yazacağız ?
Yazmayacağım,yaşadığımız bu kötü günlerin kabus olduğunu düşüne
ceğim sadece bugünlük deli-divana gezeceğim.
Dışarı çıkıp,yürüyeceğim,adımlarıma dikkat edip bir böcek-çicek-ot-çöp bile ezmeyeceğim.
Ben de ezemem, hiçbir canlıya zarar veremem.Sanırım gene de yazmak lazım,söylemek lazım. Yazmak düşünmeyi, fikir üretmeyi sağlıyor. Bazen sayfalarca yazmışım, yayınlamamışım ama yeniden okuyunca çok şey düşündürüyor yeniden.
SilYazmaktan vazgeçmeyelim ne olur...
Ne güzel anlatılmIş ülkece yaşadıklarımızı haberlerde yürek yakan görüntüleri görünce isyan ediyor insan ne zaman bu olaylar bitecek ocaklar sönmeyecek diye .
YanıtlaSilOlayların akışını akıl mantık almıyor. Yıllardır böylesine acı çeken bir ülke ve binlerce kayıp... Dileriz artık sona erer.
YanıtlaSilTeşekkür ediyorum.
Her şey paramparça değil mi? Artık ne yazık ki.
YanıtlaSilToparlamaya da güç yetmiyor. Her şey dağılmış, her yer viran...
Sil