DOĞAYI GÖZLEMEK ( Urla'dan Notlar)

 

Yürürken, dolaşırken, otururken içeride veya dışarıda öyle gözlemlerimiz oluyor ki hayat daha farklılaşıyor, başkalaşıyor, güzelleşiyor adeta. Bakmak, görmek, gördüğümüzü algılamak gerekiyor tabii. Alıcı gözle bakmak, seçici olmak, anın tadına varmak bu belki de...

Mersin den Urla'ya taşınalı bir yıl dört ay oldu. Çok gezmiyoruz ama dikkatli gözlerle bakınca, tanıma isteğiniz de yoğun biçimde işe karışınca pek çok öykü ya da görsel belleğinize yerleşiyor. Urla Zeytinalanı Bölgesi Urla'ya 8-10 km. uzaklıkta orman içi bir alan. Evler genellikle bahçeli, büyüklü küçüklü siteler şeklinde düzenlenmiş. Sitelerin dışındaki bağımsız evler de genellikle 2-4 kat arası. Mersin'de denize karşı, doğu, batı, güney yönlerine açık 12. kattaki evimizden Urla'da iki katlı, yüz metrekare bahçeli küçük evimize taşınma. Yeni bir hayat, yeni bir uyum çabası. Küçük evleri seviyorum. Her yerin bir başka güzelliği var. Yeter ki değişikliklere hazırlıklı olun.

 Yollar çok düzgün değil. Köy yollarını hatırlatıyor. Hiç bitmeyen inşaatlara gelen iş arabaları da yolları çok bozmuş. Eski siteler içinde Arnavut kaldırımı döşenmiş yollar nostalji havası yaşatıyor. 

Sokaklarda zeytin ve dut ağaçları görebiliyorsunuz. Bu bölgede zeytinin ayrıcalıklı, saygın bir yeri var. Ama bunu hak ediyor. Gizemli bir ağaç zeytin. Hakkında sayfalarca öykü yazılabilir. Urla'da müzesi bile var, sonra anlatacağım. Bu yörede çok çeşitli bir bitki örtüsü var. Çok farklı bitkileri bir arada görebiliyorsunuz. Begonvil, mor salkım, zakkum sık rastlanan çiçekler. 

Evimize ilk taşındığımızda bahçedeki badem ağacı bembeyaz çiçekleriyle karşılamıştı bizi. O anki mutluluğu  unutamam. Aziz Nesin'in "Arkadaşım Badem Ağacı" şiiri sanki dile gelmişti;  "Bir güler yüz  bir tatlı söz/ Açarım yüreğimi hemen/ Yemişe durmadan çarpar seni karayel/ Beni karasevda."

Bademden başka bahçede bir erik, bir portakal, bir zeytin ve İnternetten aldanarak aldığımız iki bodur limon ağacı var. Uzun yıllar Akdeniz Bölgesinde ılıman iklimde yaşamamıza rağmen en yoğun baharı burada yaşadık. Her çeşit çiçeğin açılışına tanık olduk, çiçeklerle birlikte kuşlar da değişti. Bugünlerde yazın bu kavurucu sıcağında ağustos böcekleri konuğumuz. Ön bahçede lâvantalar coştu, yan tarafta birer ikişer tane domates, salatalık, patlıcan, biber var. Doğal ürünler tadımlık olunca azla yetiniyoruz. 

Pazarda satılan ürünler çok pahalı. Mersin'deki Üretici Kadınlar Pazarı'nı çok arıyoruz. Urla,  İstanbul ve Ankara'dan çok göç alınca her şeyin bedeli artmış. Ülkemizin her yerinde olduğu gibi ev satış ve kira fiyatları çok artmış. Usta, kalfa, çırak ücretleri çok yüksek. Mersin'le kıyaslayınca şaşırıyoruz. Marketlerde etiket fiyatları sürekli değişiyor. 

Kedilerle köpekler dost burada. Hemen her evde bir kedi ya da köpek var. Kavgasız-dövüşsüz yaşıyorlar. Kedi veya köpekler yolun ortasına gölgelik bir alana yatmışsa sürücüler onları rahatsız etmeden kenardan geçiyorlar. Canlılara özel bir saygı var. Bir karınca yuvası yolun ortasında olmasına rağmen haftalarca bozulmadan kaldı. Doğayı gözlerken böylesi ince ayrıntılar insanı nasıl da mutlu ediyor.

Makbule Abalı

13 Temmuz. 2023 Urla