DUYGULARLA BAŞ BAŞA...

Bazen insan yalnız kalıp da düşüncelere daldığında bir anda ne çok şey düşünür ve ne yoğun düşünür. Bir anlık zaman dilimine yılları sığdırırsınız kimi zaman. Sanki yıllar üstünüze üstünüze gelir bazen. Ya da bir hayal ülkesinde bulutlar üstünde gezinir gibi düşünceler silsilesi sarar dört bir yanınızı. Bazen insanın kendisiyle bir iç hesaplaşmaya girmesi iyi oluyor. Yeni bir yılı karşıladığımız ilk günlerde düşündüm: "Hayatınızda en yoğun bulunmasını istediğiniz duygular nelerdir?" gibi bir soru sorulsaydı acaba ne cevap verirdim? 

Sanırım ben "sevgi, vefa, alçak  gönüllülük" derdim herhalde. Bunların harmanından dostluk oluşurdu zaten. "Sevgi", hayata anlam katan bir duygu. Nerede bulunursa oraya farklı bir anlayış, bir güzellik getiriyor. Yüreğinde sevgi taşıyan insan, daha merhametli, daha sakin ve yumuşaktır. Sevgi içten gelen, yürekten duyulan bir şeydir. Bir çığ gibi büyür. Sevgiden yoksun büyüyen çocuklarda kişilik bozuklukları, travmalar görülüyor. 

"Vefa", tadı damağımızda kalan lezzetli bir yemek gibi hatırlanır ya da kendini hatırlatır. Zamanın daha da tat kattığı tadına doyulmaz bir yiyecek ya da içecek gibidir. İnsanın vefalı dostlara nasıl da ihtiyacı vardır. Zamanın acımasızlığına rağmen an'ın  güzelliğini insana hatırlatan, , geçmişin gizemli ortamından seslenen güvenilir gerçek dostlara... Vefalı dostlar "anı taşıyıcı" gibidirler. Bir gün ansızın ortaya çıkar ve dağarcıklarındaki anıları tazelerler. Bazen hüzün, bazen mutluluk taşırlar. "Gerçek vefalı dost" iyi günde, kötü günde yanınızdadır.

"Alçak gönüllü olmak" bir davranıştır aslında. Ama pek çok duyguyu da içinde barındırır. Kendi değerini bilip, başkalarının da değerlerini kabul etmekle, saygı göstermekle sürer. Alçak gönüllülük kimine göre gereksizdir, insanın değerini düşürür. Oysa tam tersine tevazu kişiyi yüceltir. Alçak gönüllü insanın kendine saygısı da artar.

"Hayatınızda olmasını istemediğiniz 3 olumsuz duygu nedir?" dense : Ben "kin, nefret, öfke" derdim. Kin, ağır bir yük torbası gibi insanın bedensel fonksiyonlarına, ruhuna, beynine zarar veren bir şey.  Kin, yılların ötesinden taşınabilir. Beraberinde başka olumsuz duyguları da taşıyabilir. 

"Öfke" taşkın bir sel gibi önüne gelen her şeyi sürükleyebilir. Patlamaya hazır bir bomba gibidir. Tahrip gücü yüksektir. İnsana ve çevresine zarar verir. Öyle ki "çok öfkeliydi" mazeretine sığınılarak bazı yanlış davranışlar bağışlanabilir de. 

"Nefret" denince bir an irkilirim ben. Bir insan neden nefret eder ki? Bazen kötü duygular taşımak yerine unutmak, yok saymak daha rahatlatıcı değil midir? Nefret insanın içinde" kanayan yaralar" açabilir. Nefret de diğer olumsuz duygular gibi bulaşıcıdır. Bulunduğu ortamın havasını değiştirir. Kişide ön yargılar oluşturabilir, Farklı algılara neden olabilir, güvensizlik yaratabilir.

Yeni  yıl yeni başladı. Daha yolun başındayız. İçten gelen dilekler yıl boyu sürebilir.  Dileklerimizi dile getirmek için henüz hiç de geç  sayılmaz.  Güzel, güçlü duyguların enerjisi  hepimizi sarsın.

Nefret, kin ve öfkeden , her türlü kötü duygudan uzak, sevgi dolu ortamlarda , vefalı, alçak gönüllü dostlarla sağlıklı, güzel günlerden oluşan yeni bir yıl diliyorum...