Bu Blogda Ara

8 May 2016

GEÇMİŞİ ANMAK...



Bazı günler sevdiklerimizi anmak için bir fırsattır. O günler anmaya vesile olur, anıları yeniden tazeler. Yeniden hatırlamak değil elbette. Hiç unutulmazlar ki... 

Eski fotoğraflara bakarken bu fotoğrafı görünce öyle mutlu oldum ki. Yeniden çok şey düşündürdü bana. Bir bayram günü çekilmişti;
Üstümüzdeki giysileri dikiş öğretmeni olan annem dikmişti.
O günkü  saç tuvaletimiz de annemin eseri.
İkimiz de çocuktuk o yıllarda. Aramızda sadece 1.5 yaş fark vardı. Ben büyüktüm, ama hiç abla demedi. Ben de demesini istemedim. 
Kardeşim, sırdaşım, oyun arkadaşım idi. 

Bugüne kadar blogda ondan hiç söz etmedim, edemedim... Ama bugün, bir "Anneler Günü"nde yıllar öncesinin nostaljik bir öyküsünden küçük izler kalsın istedim. Zaman zaman hayallerinizde geçmişe küçük yolculuklar yapar mısınız? Bazen bir evcilik oyunu, bazen hayali bir canlandırma, bir drama gözlerinizin önüne gelir mi? Çocukluk günlerinizi, çocukça bir şeyleri özler misiniz...?

O zamanlar henüz televizyonlar yoktu. Tabii bilgisayarlar da. Ekranda ithal çocuk programlarını izleyip heyecanlı oyunlar oynayamazdık böylece. Ancak hayal gücümüzle yönettiğimiz, kendimizin kurguladığı evcilik oyunlarımız vardı. Çocuk oyunları çocuğun kişiliğinin, ailenin göstergesidir denir. Biz oyunlarımızda hep mutlu idik. Bebeklerimize hiç incitmeden özenle bakardık.  Çok nadir kırılır, küserdik. O zamanlarda parmaklarımızla "küs" işareti yaptığımızı hatırlıyorum. İşaret parmağıyla orta parmak üst üste konup gösterilirdi. 5 dakika geçmeden "küs-barış" denip parmaklar indirilir, barışılırdı. 

Evcilik oyunlarında onun büründüğü rol genellikle "doktorculuk" idi. Ciddi bir doktor görünümünde eski bir kordonla kalp dinler, reçeteler yazar, ilaç yerine küçük şekerler dağıtırdı. Bir mesleğe gönül vermek ta o yaşlardan başlamıştı. Sonraki yıllarda çok iyi bir puanla İstanbul Çapa Tıp Fakültesini kazandı. Tıp diplomasını aldıktan bir süre sonra evlendi. 2 çocuğu oldu. Dokuz yıl Güneydoğu'da görev yaptı. Çocukları çok iyi öğrenim gördüler. Kızı annesinin mesleğini sürdürüyor, oğlu iyi bir mühendis.

Hastalarının çok sevdiği idealist bir doktordu. İşini iyi yapan, okuyan, araştıran, yenilikleri izleyen, sorulara sabırla cevap veren, işini seven bir doktor. İdealistti, hümanistti. İyi bir insan, iyi bir eş, 
iyi bir dost, iyi bir anne idi... Hala tedavisi tam bulunamayan, hatta son yıllarda giderek çoğalan kötü bir hastalık sonucu kaybettik onu.

Kaybettiklerimizi çok özlediğimiz anlar vardır. "Keşke yanımda olsaydı da konuşabilseydim" dersiniz. Anılar canlanır belleğinizde. Ve sonra hayatın uğraşlarıyla baş başa kalırsınız yeniden. Hayat devam eder tüm hızıyla...
Günler, aylar, yıllar hızla ardı ardına geçiyor. Yitirdiklerimizi anıyor, özlüyoruz. Bizim yapabileceğimiz anıları yaşatmak, geride kalan değerleri korumak.

Annem, kız kardeşim ve ebediyete göçmüş tüm anneleri saygıyla, rahmetle anıyorum. Yüreğinde insan sevgisi, çocuk sevgisi olan tüm annelerin, anne adaylarının ve kendini anne gibi hisseden tüm kadınlarımızın "Anneler Günü" kutlu olsun...


36 yorum:

  1. :( offf Makbule'ciğim bu güzel fotoğrafın sonunun böyle hazin bitmesiyle yüreğim burkuldu. :( annen nasıl güzel dikmiş, nasıl harika saçlar yapmış, bukle bukle, iki KÜÇÜK PRENSES olmuşsunuz, hani Hollywood filmlerinden fırlamış gibi, okurken sonunun böyle olacağını düşünmemiştim çok üzüldüm:(
    Canım mekanları cennet olsun, Allah sana sabır versin:(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hep düşünürüm; hayatın içinde hüzün de var, mutluluk da. Güzel anılar da biriktirmişiz diye düşünüyorum.
      Annem giysilerimize, saçlarımıza çok özenirdi gerçekten. Çocukluk yılların ötesinde kaldı.
      Çok teşekkür ederim.

      Sil
  2. Anneler günü dolayısıyla kardeşinizden de ilk defa bahsedip, geçmişe yolculuk yaptırıp nostaljik anı ve fotoğraflarınızı paylaştığınız için öncelikle teşekkür ederim. Şimdi sadece hayallerimizin en güzel anılarında kalmış o günleri anımsayıp, zaman tüneli içinde kendimizi olabildiğince kaybettiğimiz ve teknolojinin artısından çok götürüsünü sorguladığımız gerçeğini, her zamanki duyarlı ve naif akıcı anlatımınızla kaleme almışsınız. Güzel bir Pazar günü geçirmeniz dileklerimle esen kalın.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Haklısınız, ilk defa söz ettim. Tıp Bayramında, 23 Nisan Bayramında yazsam mı diye hep düşündüm. Sonra vazgeçtim.
      Geçmişi anmak insanı rahatlatıyor da. Belki yazmak da bir vefa borcu gibi insanı rahatlatıyor.Eski fotoğraflar da insanı bir duygu girdabına sürüklüyor.
      Çok teşekkür ederim.
      Esenlikler dilerim.

      Sil
  3. Bir önceki yorumda anneler gününüzü kutlamayı unuttum sanırım... Annenizi ve kız kardeşinizi tekrar rahmetle anıyor, ışıklar içinde uyumalarını, size de çocuklarınızla sağlıklı, mutlu nice anneler günü geçirmenizi diliyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim, çok düşüncelisiniz.
      Esen kalın.

      Sil
  4. Öncelikle başınız sağ olsun. Annelerin yerini hiç kimse dolduramaz. Nasıl da güzel çıkmışsınız fotograflarda. Anneler gününüz kutlu olsun. Sevgiyle.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sağ olun. Kayıpların değerini zamanla daha iyi anlıyor insan.Teşekkürler annem gerçekten bizlere özen gösterirdi.Sizi de kutluyorum. Nice güzel günlere...
      Sevgiyle.

      Sil
  5. Okurken yüreğim sızladı 9 ocak annemin bizlerden ayrıldığı gün gidemediğimizde telefon ile uzun uzun konuşup yanında olduğumuzu kız kardeşim ve ben bir şekilde hissettirirdik sabah kalktığımda içimde bir burukluk dualarımı anneme ve bu dünyadan göç eden cümlesine gönderdim Rabbim kabul etsin annenizin ve kardeşinizin mekanı cennet olsun tüm annelerin ve sizin gününüz kutlu olsun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Annem de "ev telefonu en büyük güvencem, rahatlığım" derdi.
      İçten dileklerinize, dualarınıza teşekkürler.
      Sizin de gününüz kutlu olsun.
      Sevgiler.

      Sil
  6. İnsanın bazı zamanlar sonu ölüm ve acı olsada geçmişiyle yüzleşmesi gerekir diye düşünürüm. Tıpkı mutluluk ve sevinç gibi acı ve hüzün de hayatın anlamı devamı.
    İki kare fotoğrafa bakınca önce güzelliği sonra hüzünü yaşadım hayat böyle bi şey dedim. Kardeş acısını insanda nasıl derin izler bıraktığını iyi bilirim......
    Toprak altında uyuyan annelere rahmet diliyor anneler gününüz kutlu olsun diyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. "Geçmişiyle yüzleşmek"... Bu düşünceyi ben de çok savunanlardanım. Üzüntüler, sıkıntılar dışa atılmayıp da bastırılırsa sonradan çeşitli bedensel hastalıklara neden oluyor. Hayatta her şey iç içe. Dayanma gücümüz sabrımız belirliyor pek çok şeyi. Ve hayat devam ediyor.
      Çok teşekkür ederim. Ben de gününüzü kutluyorum.
      Sevgiler.

      Sil
  7. Çok üzüldüm. Allah rahmet eylesin. :( Annenin de kız kardeşinin de mekanı cennet olsun canım.

    Anneler günün kutlu olsun

    Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Acılar yaşanmasa belki hayatı daha zor algılardık. Onlar bizi eğitiyor da. Bazı günler acılarını çok yoğun hissetsek de hayat devam ediyor.
      Dileklerine çok teşekkür ederim.
      Ben de kutluyorum. Ben de şimdi Çınar'ın köşesindeydim. Dönüp yorumumu yazacağım.
      Sevgiler.

      Sil
  8. Allah rahmet eylesin:( genç yaştaki ölümler insanı daha da acıtıyor.. Allah sıralı ölüm versin dedikleri nasıl da haklı bir söylem..
    eskileri yadedince Ayla Kutlu'nun bir kitabını okuyorum "Zamanda eskir" tıpkı anlattıklarınız gibi eskiden çocukların nasıl da hayal gücünü kullanarak oyunlar kurduklarına dair anektotları olan, Ayla Kutlu'nun kendi yaşam hikayesini anlatan sıcacık bir kitap..

    İlk resme bayıldım.. nasıl özenli herşey saçlar giyim kuşam çok sevimli..

    Anneler gününüz kutlu olsun..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnsan ömrü gerçekten bir bilinmez.Ne zaman, nasıl, nerede... meçhul. Ayla Kutlu'nun o kitabını okumadım. okumak isterim.Eski çocuk oyunları daha paylaşımcıydı, yaratıcıydı. Şimdiki çocuklar genellikle bilgisayarla baş başa.

      Çocuklukta her şey annemin elinden çıkardı, farklıydı. Daha sonraki yıllarda saçlarım hiç öyle olmadı.
      Günleriniz hep aydınlık, güzel olsun. Sevgiler.

      Sil
  9. Yazdıklarınızı okurken benide geçmişe götürdünüz. Kendi çocukluğuma, çocukluk arkadaşıma şöyle bir gittim... Maşallah anneniz ne kadar marifetliymiş. Fotoğrafta herşey çok güzel görünüyor. Hepimiz acı, tatlı hatıralar yaşıyoruz. Ama önemli olan şu . Hayatımıza dokunan insanlarla güzel anılarımızın olması. Bir insan hayatımızdan çıksa bile onunla güzel hatıralarımız varsa işte en güzel hazine bence budur.
    Hayatta olup da yabancı gibi yaşayan, birbirini yok sayan nice insanlar var.
    Sahip olduğunuz güzel anıları burada bizlerle de paylaştığınız için çok teşekkürler.
    Bazen düşüncelerimi paylaşırken biraz abartıyor, yazıyı uzun tutuyorum elimde olmadan :)
    Ne demiş gönül dostu ''mevlam görelim neyler, neylerse güzel eyler'' Sevgiler :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Zaman zaman geçmişe küçük yolculuklar insanı daha etraflı düşünmeye itiyor. Anıları tazelemek bazen incitici olsa da hafızalarımız adına iyi oluyor.
      Güzel anıları çoğaltmak elbette iyi oluyor. Ama anılar kalıyor, insanlar kayıp gidiyor bazen. "Yabancı gibi yaşaya, birbirini yok sayan nice insanlar..." deyişiniz çok doğru.
      Aslında özel anıları paylaşmazdım. Bu ikinci oldu. Çok özele inmeden bazen paylaşmanın, başkalarına da yardımcı olacağına inanıyorum. Yazmak da, okumak da güzel, yeter ki duygular ve düşünceler aktarılabilsin.
      Esenlikler dilerim.

      Sil
  10. Şu anda işyerindeyim ve ağlamama engel olmaya çalışıyorum. Benim de 2 tane kızkardeşim var. O yüzden olsa gerek daha bir cız etti içim. Başınız sağolsun. Allah sabır versin. Daha fazla özel paylaşım yapın bence. O samimiyet herkesin hoşuna giden bir şey. Bizim gibi biri diye düşünüyoruz ve kendimize benzeyenleri severiz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bloglarımız umarım bizden sonraya da kalacak. Zor karar verdim ama bu kez yazmak istedim. Başkalarını sırrına sadık kalarak içtenlikle dinlerim ama kendimden söz etmek hep zor gelmiştir.
      Ancak emin olun, bütün yazılarımı içtenlikle yazıyorum.
      Paylaşımınıza çok teşekkür ederim. Ben de duygulandım.
      Sevgiler.

      Sil
  11. Ne güzel iki kız kardeşsiniz, bayıldım...
    Benim kardeşim yok ama iki kızım var :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Üç kız kardeştik, iki kaldık. Ama hayatta her şey doğal.
      Ne anlamlı sözdür; "İnsanın olduğu yerde hiçbir şey şaşılası değil."
      Anneler için kız çocukları mutluluk kaynağıdır bence.Kızlarınızla sağlıklı, güzel bir ömür diliyorum.
      Sevgiler.

      Sil
  12. ne kadar duygulu anlatmışsınız yaaa. bi de o üçünüzün fotosu ne güzel ama yaaa :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Normalde de duygusalım. Geçmişe dayalı bir duygusallık yazıya dökülünce belki biraz daha farklılaşıyor. Siyah-beyaz fotoğraflar bana da hep daha anlamlı gelir, buram buram nostalji kokar.

      Sil
  13. Çok güzel anılar ,sonu hüzün ;çok güzel çocuklar ve anne...Hayat işte kimi var kimi yok...Mekanları cennet olsun ,nurlarda uyusunlar.Selam ve sevgiler Makbule Hanım 'cığım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Zamanı gelince insan zihninde anılar tüm tazeliğiyle canlanıyor. İyi ki belleklerimiz saklamış, yeri geldiğinde kullanabiliyor sevgili Arzu Öğretmenim.
      Teşekkürler güzel dilekleriniz için. Sevgiler.

      Sil
  14. Ne güzel bir fotoğraf diye düşünürken, yüzümde çakılı bir gülümseme ile okuyordum. Sonunun böyle bitmesine çok üzüldüm ancak her hayat eninde sonunda bitiyor, elden bir şey gelmiyor. O, ardında dopdolu bir hayat ve onu yürekten seven insanlar bırakmış. Allah rahmet eylesin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aynen düşündüğünüz gibi... Sağlık kontrolleri için hep çevresine ısrar ederdi. Hayatın koşturmacasında her şey birdenbire oldu. İnsan her şeye rağmen geriye kalan hayatını sürdürmek zorunda.
      Teşekkür ederim. Sevgiler.

      Sil
  15. Hoş gelmişiniz. İyi ki gelmişiniz de buradan haberim oldu. Çok beğendim bu blogu. Ve izliyorum. Çok sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yorumunuz dikkatimi çekti, öylece bloğunuzu ziyaret ettim. Üç blog adı görünce şaşırdım doğrusu. Kurulum aşamasındaki diğer bloğu da merakla bekleyeceğim.
      Siz de iyi ki geldiniz. Teşekkür ederim. Sevgiyle.

      Sil
  16. Sabahtan beri tuttuğum gözyaşlarımı bıraktım gitti..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kısacık ama duygu yüklü bir yorum. Duygularda ortak noktalarda buluşuyoruz bazen. İnanıyorum ki; duygularımız bir çıkış yolu bulamasalardı bizi daha çok rahatsız ederlerdi. Hayatı her yönüyle kabullenmek lazım. Her şeye rağmen...
      Sevgiyle.

      Sil
  17. Ah canım öğretmenim. Mekanı cennet olsun . Ağlayarak okudum.
    Sevgilerimle...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. "Duygusal olmak" hayata daha "insancıl", daha "dostça" bakabilmeyi de sağlıyor. O zama "empati kurmak" da kolaylaşıyor.
      Yorumu okuyunca ben de duygulandım. Çok teşekkürler sevgili
      öğretmenim.
      Sevgiyle-dostça...

      Sil