Çocukların ne güzel, ne içten bir dünyaları vardır. Duyguları art niyetsiz, tertemizdir. El ele tutuşur, içlerine ancak sığabildikleri küçücük bir alanda bir oyun düzeni kurarlar; Hilesiz, yalansız, kavgasız, ön yargısız. Oyun oynarken düşse, canı yansa hemen birbirlerinin yardımına koşarlar. Ya da hep birlikte ağlarlar.
Yorulduklarında en rahat yatağa uzanır gibi çimlerin üstüne uzanıverirler. Acıksalar birinin elindeki simidi beş kişi paylaşır. Paylaşımı bilirler, açgözlü değildirler. Azla yetinir, mutlu olurlar.
BİR BAŞKA DÜNYA
Çocukların dünyası burası, bir başka dünya...
Bir çocuk günaydın dedi;
Dünya aydınlandı ansızın,
Güneş bir başka parladı
Kuşlar ağaçlardaki yuvalarından indi,
Gülümsedi insanlar...
Bir çocuk günaydın dedi;
Tüm safiyeti,masumiyetiyle
Bir başka çocuk ses verdi ona,
Bayram coşkusu sardı her yanı;
Çiçekler uçuştu rüzgarda,
Kelebekler havalandı birden.
Dünya huzur buldu,
Dünya rahatladı.
Kavgasız, dövüşsüz, ölümsüz
Bir zaman dilimi yaşandı
Çocukların güzel dünyasında...
Makbule Abalı
Makbule Abalı
Ne kadar masumlar gerçekten. Siz de onların masumiyetini, onların güzel dünyasını çok iyi anlatmışsınız. Hiçkimse içindeki çocuğu kaybetmese belki dünya daha güzel olurdu...
YanıtlaSilÇocukların o doğallıklarını, içtenliklerini çok seviyorum. Ne güzel ifade etmişsiniz; içimizdeki çocuk kaybedilmese dünya gerçekten daha güzel olurdu.
SilGüzel yorumunuza teşekkürler.
Ben de oğluma şaşkınlıkla bakıyorum, bu minik masum eller ileride neler yapacak diye soruyorum zaman zaman.
YanıtlaSilÇocukların büyümesini gözlemek nasıl da güzeldir. Çoğu kez şaşırtırlar sizi.Nasıl bu kadar hızlı büyüdü der hayret edersiniz. Eminim" o minik masum eller" büyüklerinden gördüğü iyi ve güzel şeyleri uygulamaya geçirecek...
SilSevgilerimi iletiyorum.
İçine sığabileceğimiz kadar küçük bir yerin "ev" olduğu zamanlar. Geniş zamanlarda, geniş mekanlarda uzayan, genişleyen, dünyaya yayılan, dünyanın kendisi olan anlar. Bize yeten yeri, ahşap yemek masasının altı gibi, küçücük bir bölümüyken, içimizde kendine kocaman bir yer ayırmış, hissi büyük anneanne salonları, berjerleri, etajerleri...Çok sonraları, biz büyüyüp gittiğimizde, hiç de o kadar büyük değilmiş dedirten, afallatan, durmaya, düşünmeye, geçmişin hissini- algımızın doğruluğunu sınamak için adeta- yeniden çağırmaya ve yaşamaya sevk eden mekanlar...Yazıdan sonra şimdi, burnuma kokusu geldi, yerleşti. Salıncakların kurulu olduğu turunçların sallandıkça yayılan kokusu. Teşekkürler...
YanıtlaSilNe güzel oyun düzenleri kurardınız sevgili Sezgi. Ve gerçekten küçücük mekanlara dünyaları sığdırırdınız.Engin hayal gücünüz ne çok şeyi düşündürürdü bizlere de.Mekanlar değişmedi ama dünya değişti, siz büyüdünüz, bizler yaş aldık.
SilŞimdi senin hamağında, salıncağında güzel, tatlı kızın uyuyor. Çok benzer davranışlarla senin çocukluğuna, geçmişe götürüyor bizi.
Yazıdan turunç kokularına geçiş ne güzel.Yakında yerinde koklamak dileğiyle diyoruz.
Kuşaktan kuşağa tüm güzel adetler aktarılsın.
Yürek dolusu sevgiler...
Masumiyetin minik bedenlerde can bulmuş hali.
YanıtlaSilDünyadaki kötülerden, kötülüklerden habersizlik.Tertemiz bir dünyayı ne kadar da hak ediyorlar oysa.
Umarım bunu başarabilir, onlara aydınlık yarınlar armağan edebiliriz...
Bazen onca kavga, gürültü,karmaşa arasında ben de hep düşünürüm, endişe ederim; Bu çocukları nasıl bir gelecek bekliyor? Nasıl bir dünya düzeni ile karşılaşacaklar?
SilÇocuk masumiyeti, çıkar ilişkilerinden uzak, aldatmasız, hilesiz davranışlar keşke uzun yıllar devam etse,
Büyükler çocukları örnek alsalar...
Anlamlı yorumunuza teşekkür ederim. Dileğiniz ortak dileğimizdir.
o naif yüreklerin dünyasında kalsak hep..
YanıtlaSilOnların huzuru, inceliği, hassasiyeti bize de geçse...Birlikte güzellikler sunsak dünyaya...
SilÇocukların sesiyle yaşamı yeniden var edebilmek..
YanıtlaSilSabahın bu saatinde okumak çok iyi geldi..
Ne güzel bir yüreğiniz var.
Sevgiler..
Çocukların dünyasından seslenmeyi, onlar gibi düş kurmayı seviyorum. Bir nevi tiyatro oyunu gibi(Bunu
Silen iyi siz anlarsınız..) Çocuk gönlüyle, gözüyle dünyayı algılamak bana da iyi geliyor.
Çok teşekkür ederim.
Sevgiyle...
Keşke bizler de çocuklar kadar anlayışlı ve hoş görülü olmayı becerebilseydik..
YanıtlaSilAh keşke Hüseyin Hocam. O kadar içten ve çıkar ilişkilerinden uzaklar ki... Ama zamanla onlar da taklitlerle değişime uğruyorlar ne yazık...
SilÇocukların dünyasına girebilen onların o masum, çıkarsız saf duygularını hissedebilen insanlar iyi ki hâlâ var!.. bir gün o hissedişler bittiğinde insana dair her şey de tamamen bitmiş olacak.. çünkü bu tükenişler, ne yazık ki artık çocukların dünyasını da etkileyecek..çocuklar bile o 'saf ve masum duyguları, ' korkarım ki kaybedecek..çünkü sistem daha bencil, daha materyalist, egoist ve 'ben' merkezci insan modelleri yaratıyor.. Ama yine de her şeye rağmen umudumuzu tüketmeyelim.. Yine duygu yüklü çok güzel bir şiir yazmışsınız Makbule Hanım..Duyumsayan, naif yüreğiniz hep var olsun..Sevgilerimle..
YanıtlaSilBiliyorum ki siz de onlardan birisiniz.Ve bütün o güzel duyguları en içten biçimde çevreye yansıtabilenlerdensiniz. Yazılarınızı, yorumlarınızı her okuyuşta bunu öyle derinlemesine hissediyorum ki.
SilSistem insanların güzel duygularını törpülüyor gerçekten. Daha maddi, daha çıkarcı insanlar yaratılıyor , İnsancıl duygular köreliyor, yok ediliyor.Ben de inanıyorum ki umut bizi güçlü kılacak.
Dilerim çocuklar harcanmasın.
İnce övgülerinize çok teşekkürler. Sevgiler.
Gerçekten onların dünyası bambaşka. Kızımı izleyip izleyip onun dünyasındaki mutluluğu görmeye ve o yaşlardaki kendi mutluluğumu hatırlamaya çalışıyorum bazen. Mümkün olmuyor hiç :(
YanıtlaSilO başka bir alem, başka bir boyut... Ne zaman, nasıl çıkmışız oradan, nasıl da hissettirmeden olmuş bu...
Ne güzel dile getirmişsiniz.Çocukları izlemek, gözlemek insana ne çok şey kazandırıyor değil mi?Mutlaka çok şey yaşanmıştır ama farklı yaşanmıştır. Çocuk her zaman çocuk.Belki farklı çevrelerde farklı davranışlar geliştiriyor.
Sil