DOĞA KANUNU...
Taş'dı duygusuz, anlamsız;
Kaldı yıllarca yerinde,
Fırlatıverdiler bir gün denize doğru,
Düştü, yer değiştirdi.
Bitki'ydi, ışığa, suya tutkun,
Uzadı büyüdü, çiçek açtı,
Baharı özledi hep mevsimlerin ardından,
Susuz kaldı bir gün, kurudu...
Çoban köpeğiydi;
Sürüyü korudu onca yıl,
Hata yaptı bir gün,
Kurtlara yem oldu...
İnsan'dı düşünen, konuşan, gülen, ağlayan.
Doğdu, adım attı dünyaya
Girdi sahneye bazen maskeli, bazen maskesiz,
Türlü rollere büründü yıllarca.
Uydu yaşama; büyüdü, gelişti ve öldü...
Mezar taşında sadece iki sözcük kaldı;
Doğdu... Öldü...
1974
bir varmış bir yokmuş...
YanıtlaSilİnsan yaşamı bir masal gibi. Nasıl biteceği meçhul...
SilYüreğinize sağlık.sevgilerimle.
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim. Esenlikler dilerim.
YanıtlaSilne güzel bi şiir:)
YanıtlaSilÇok teşekkürler. Uzun zamandır göremeyince merak etmiştim.
SilMasal gibi değil mi insan ömrü?
YanıtlaSilöyle bir masal ki, ne zaman- nerede biteceği meçhul...
SilÇok güzel, çok gerçekçi...yüreğinize sağlık Makbule hanım.
YanıtlaSilSevgiler...
İnsan benimsediği, sevdiği insanları arıyor. Bir süredir göremeyince merak ettim.Çok teşekkürler. Bu şiiri ben de severim.Hayatın gerçeklerini en yalın, en kısa biçimde vurgulamaya çalışmıştım.
SilSevgiler...
Canlı ya da cansız tüm varlıklar adına ne güzel bir özet.
YanıtlaSilKısa ama bir o kadar etkileyici bir özet.
Kaçınılmaz son. Ömrün bir şekilde sona erişi.
Ya da sona erecek olduğu...
Yüreğinize sağlık.
Sevgiyle...
Her canlının sonunu düşününce kaygılanıyor insan. Nasıl bir "son" sorusu hep düşündürür beni. İnsan ilginç özellikle. Koca bir ömür bir anda noktalanıyor, bir mezar taşında hayat son buluyor.
SilGüzel yorumunuza teşekkür ederim.
Sevgiyle...
şiir hüzünlü amaaa fotolar umutluuuu. hayat işteeee :)
YanıtlaSilHayatın içinde de öyle değil midir; Hüzün ve umut iç içe...
SilSağlıkla-umutla.