Bu Blogda Ara

10 Oca 2018

HABER ALMAK...



Yeni yılda bir mektup, bir kart, elle çizilmiş bir resim aldım. Benim için farklılıktı, güzel birer sürprizdi. Telefon trafiğimiz yoğundu, epeyce elektronik posta, Whats App geldi ama artık unutulmaya yüz tutmuş, el yazısıyla yazılmış, gönderenden izler taşıyan o üç gönderinin tadı başkaydı, düşündürdükleri farklıydı.

Bizim gençlik yıllarımızda haberleşme kalıpları farklıydı.En çabuk giden telgraf idi. Ama mektup daha önemliydi. Sayfalarca mektup yazılabilirdi. Çünkü içimizde birikmiş, anlatılması gereken çok şey vardı. Bir yakınımız, güvenli bir dost, bir arkadaş, ya da aileden bir kişi... Mektuplar sayesinde pul da biriktirilirdi.Gönderilecek kişiye göre mektup kağıdının kalitesi, cinsi, rengi değişebilirdi.

Mektupların içine özenle kurutulmuş çiçekler konurdu bazen. Mektuplar öykü tadında olurdu. Mektuplarda yazı yeterliydi sanırım. Sembol, simge pek kullanılmazdı.Ama küçük işaretler konabilirdi. Kuş, kelebek ya da küçük kalpler gibi... O zamanlar mektup cevabı beklemek heyecanlı bir süreçti. Çünkü posta ile cevabı ancak bir haftada elinize ulaşırdı. Zamanımızda adrenalin kaynakları farklı. 

Saniyelerde kişiye ulaşan elektronik postalar hayranlık uyandırabilir. İnternette bir şiiri ya da şairi ararken birkaç harfi yazdığınızda sayfalarca seçenek sunulması da çok hoş. Ama kısaltmaları hala benimseyemedim. Ya okuyan başka anlam çıkarırsa, ya yeterince anlatamazsam, ya kişi saygısızlık gibi algılarsa gibi düşünceler, endişeler takılıyor kafama.Hassasiyet. insanla teknoloji arasındaki hızlı geçişi de engelliyor belki.

Sonuçta gene eski yöntemle bilgisayarda ya da cep telefonunda ilk göz ağrımız harfler, noktalama işaretleri imdadımıza yetişiyor. Düşünüyorum; zamana ayak uyduramamak mıdır bu? Ama sanmıyorum. ince düşünüyoruz, biraz geriden yol alıyoruz. Teknoloji, zamanı yanına alarak uzaya yolculuk yapıyor, biz ise yeryüzünde adımlarımızı hızlandırarak çağa ayak uydurmaya çalışıyoruz. Ağır ama emin adımlarla. 

21. Yüzyılda, 2018'in ilk günlerinde eski dostlardan şirin bir kart, bir mektup aldım. Ve henüz 4 yaşındaki küçük torunumun annesinin rehberliğinde minik elleriyle hazırladığı bir yeni yıl kutlama kartı. mutluluğum doruklara tırmandı. Şimdilerde üzerinde "görülmüştür" ifadesi olan asker mektuplarıyla tutuklu mektupları dışında mektup gönderilmiyor artık..

.Her türlü incelik, duyarlılık biz insanlar için.Ömürlük belki zor, ama an'lık mutluluklar öyle kolay ki. Küçük şeylerle mutlu olmak, "farkındalık" da gerektiriyor tabii. Kültür, anılar, yaşam tarzı,yaşanılan çevre, zevkler, beğeniler hepsi hayatın özünde, bir bütünün parçaları tabii... Yeni yıl mektubum hayat arkadaşımdan bir sürprizdi; İçinde vefa, sevgi, iyilik barındıran kısacık ama anlamlı bir mektup. 

Mutlu olmak için pahalı hediyelere gerek yok. Ruhumuzu doyuracak gıda, çeşitli kaynaklardan sağlanabiliyor.




24 yorum:

  1. üniversitedeyken biz de mektuplaşırdık arkadaşlarla, aileyle. En son o zamanlardı galiba, doksanların sonu. Sonrasında bitti... Yeni yıl ve bayramlarda kart gelirdi...biz de gönderirdik. Güzel şeylerdi ama... dokunabildiğin şey güzeldir:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne güzel bir yorum. Son cümlenize de yürekten katılıyorum.
      Kitaplarda da aynı şeyi düşünürüm. Elime alıp incelemek isterim. Bir de bilirsiniz, telgraf vardı. Genellikle olumsuz haberler taşır gibi gelir bana. Öğrenciyken aileme sayfalarca mektup yazdığımı hatırlarım.Teşekkürler.
      Sevgiler...

      Sil
  2. Ne güzel el yazısı mektupların, kartların gelmesi. Devir whatsapp devri olunca insan hayret ediyor. Hem de farklı bir sevinç oluşuyor :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aslında el yazısı da kişinin karakterini ortaya koyan önemli bir gösterge. Bazı hastalıklarda öncelikle muhakeme,okuma- yazma yitiriliyor. Eskiden şarkılarla anılan, beklenen postacılar bile kalmadı.Teknolojinin yararı tabii ki inkar edilemez,ancak insan'ı gözardı etmeden...
      Yorumunuza teşekkür ederim. Esenlikler diliyorum.

      Sil
  3. Biz her sene ailece masa başına oturup kendimiz kart hazırlayıp akrabalarımıza gönderiyoruz :) Gönderirken de pul satan bir postane arayıp itinayla zarfımızı pulluyoruz :) Bazen herkesi aynı anda evde yakalamak zor oluyor ama bütün güzel şetler için çaba gerekiyor, öyle değil mi?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne güzel."Mutlu olma-mutlu etme sanatı" diye adlandırıyorum ben.Eskiden daha çok yapardım. İnsanlar artık küçük şeylerden pek mutlu olmuyorlar.
      "Bütün güzel şeyler için çaba harcamak gerekiyor" Yürekten katılıyorum. Güzel şeyleri hızla yitiriyoruz sevgili Handan. Sevgiler...selamlar...


      Sil
  4. Hediyelik eşya satan bir dükkan içinde gördüm kartları.. incelerken başka iki müşterinin kendi aralarında konuştuklarına şahit oldum. Eskiden kartpostal gönderildiğini, şimdi buna rağbet edilmediğini söylüyor bir yandan da kartların ne kadar albenili olduğundan dem vuruyorlardı. Onlara çok eski yıllardan üstü pullu bazı yerleri şıkır şıkır parlayan kartlardan bahsettim. Bilmiyorlardı tabii yaşları gereği :) Ancak benim 5 er 10 ar aldığımı görünce heveslendiler, onlar da aldılar.
    Devam ettirebiliriz bence bu alışkanlığı, bunun için postacının kapıyı çalması bile ayrı bir keyif bana göre :)
    Nice sevgi dolu yıllar inşallah.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel şeyleri sürdürmek lazım. Eski hızımda, gücümde değilim belki ama yapabildiğim ölçüde... Hala yakınlarımın evinde, buzdolaplarının üstünde küçük pusulalarım vardır.Mutlu olup, mutlu edebilmek harika bir şey.İnsan kendine yakın olanı biliyor, hissediyor.
      Ben sürdürüyorum, sen de lütfen bu güzel alışkanlığını hiç bırakma. Tekrar yürekten teşekkür ediyorum.
      Sevgiyle-dostça...

      Sil
  5. eveeet ne güzel de mi işte böyle olunca hayat :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet Derin... Hayatı güzelleştiren, anlamlı kılan da insan değil mi? Küçük güzelliklerle mutlu olunca, o birikimden büyüklerine zaten ulaşıyor insan.
      Sevgiyle...

      Sil
  6. Torununuzu bu ince davranışı nedeni ile ben de kutluyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler Hüseyin Hoca, iletirim, sevinecektir. Çok iyi bilirsiniz, çocuklar gördükçe, yaşadıkça güzel alışkanlıkları da benimsiyorlar, yeni davranışlar kazanıyorlar.
      Blogda bir süredir yazamamıştım. Yazmak mutluluk aslında.
      Esenlikler diliyorum.

      Sil
  7. Ah ah ne güzeldi mektuplaşmak ve kartlaşmak.Halen saklarım birçoğunu;üç beş yıl önce blog dostları arasında kart gönderdik, aldık.O sayede yeni bloglar tanıdık, dost olduk.Bu yıl kutlamalara katılamadım😞.Dilerim gelecek yıllarda.Nice sağlıklı ve mutlu yıllar diliyorum.Eşinize ve sevgili torunuza kutlarım .Selam ve Sevgiler Makbule Hanım' cığım.❤

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Duygu ağırlıklı, insan'a önem veren dostlar olması ne güzel.
      Ben de mektupları, kartları, küçük kağıtlara yazılmış iyi dileklerimizi kolay kolay atamıyorum.
      Hepimiz için güzel bir yıl olsun, yaşanabilir bir yıl olsun.
      Sevgiyle-dostça...

      Sil
  8. Hem hayat arkadaşınızdan, hem de torunuzdan gelen 'mektular' ne hoş, ne anlamlı bir yeni yıl armağanı olmuş size. Sevdiğini hissettirmek, değer verdiğini göstermek asıl böyle bir özeni gerektirir. Yoksa elbette teknoloji çağında bugün, her şeye ulaşmak artık oldukça kolay. Oturduğun yerden istediğin hediyeyi sipariş veriyor bir iki gün içinde eline teslim edebiliyorsun.Ama mektupların yeri hep bir başkadır. Ben de nasıl özenerek yazar(dım) mektupları, benden uzakta olan aileme, arkadaşlarıma, yakınlarıma. Sonra gelecek olan mektupların yolunu gözlerdim sabırsızlıkla ve tarifsiz heyecanla. Tatile gittiğim her yerden mutlaka değişik kartpostallar gönderirdim. Seçmesi ayrı keyif, üzerine yazması ayrı bir keyif olurdu. Şimdi bloglarımız bir çeşit mektup gibi ama 'mektup'ların yerini tutmaz yine de! Torununuzu, eşinizi kutluyorum. Sizin gibi duygu yüklü ve hassas bir insanın ödülüdür tüm bunlar. Sevdiklerinizle birlikte, sağlıkla, esenlikle dolu daha nice güzel yıllar dilerim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevdiğimiz bazı dostlardan yorum almanın hazzı bir başka.
      Bu aralar blogda pek bulunamadım. Kendimce suçluluk duyuyordum. Yazmayı düşündüğüm öyle çok konu var ki.Mektupların hayatımda çok büyük yeri ve anlamı var.O yıllarda cep telefonları da yoktu, sayfalarca yazıp sayfalara numara verdiğimi hatırlarım.
      Blogları ben de çok seviyorum. Bu aralar biraz durgunlaşsa da düzelir sanırım. Yeni girmeme rağmen İnstagramı da çok seviyorum. Kızımı sürprizlere ben alıştırmaya çalıştım. o da iki kızını alıştırmaya çalışıyor. Hayatı renklendirmek,anlamlı kılmak gibi düşünüyorum bu tür etkinlikleri.Eşim de sağ olsun, çok anlayışlıdır, bana uydu-benim de ona pek çok konuda uyduğum gibi.
      Güzel ve anlamlı yorumunuza, katkınıza çok teşekkür ederim sevgili Esin Hanım.
      Güzel, aydınlık günler diliyorum.

      Sil
  9. O mektupları, kartları beklemek yok mu, başka bir tadı vardı onların. bazı kitapları, defterleri karıştırdığımda hala elime gelir gül kurusu, papatya, gelincik... her seferinde o ana döndürürer insanı. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sanırım küçük benzerliklerle hepimizde aynı olaylar yaşanmış. Bulmaca çözümlemek gibi zevkliydi, anket soruları hazırlardık.Şimdiki mimlerden daha detaylı olurdu.Çünkü herkes yaratıcılığını kullanırdı.
      Yorumunuza teşekkür ederim Halil Bey.
      Esenlikler dilerim.

      Sil
  10. Merhabalar.
    Her ne kadar gelişen teknoloji ile haberleşme ve kutlama araçları değişse de, posta ile bir zarfın içinde gönderilen mektup ya da kartın değeri ve insan üzerinde bıraktığı etki elbette bir başkadır. Hele posta ile gönderilen bu kart, bir de torun tarafından hazırlanarak gönderiliyorsa!..

    2003 yılında silah altına alınan bir memur arkadaşıma bir mektup yazarak göndermiştim. İşte o mektup asker arkadaşımın askerliği boyunca aldığı ilk ve son mektuptu. O da bana bir cevap yazmıştı. Askere giderken zaten kendisine söylemiştim, "mektupsuz asker olmaz, kimse sana akıl edip bir mektup göndermez ama, ben sana yazıp göndereceğim" demiştim.

    Güzel ve keyifli bir "Haber Almak" paylaşımıydı. Kaleminize ve yüreğinize sağlık ve mutluluklar dilerim.

    Selam ve dualarımla.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnanıyorum ki ; İnsanın özünde sevgi-saygı tükenmediyse "insana dair" her güzel şey onu ilgilendiriyor, insani tüm değerlere sahip çıkıyor. Bu toplumun insanları olarak da güzel özelliklerimizi, duygularımızı yitirmemeyi diliyorum hep .O yüzden belki, incelikleri seviyorum, küçük mutlulukları çoğaltmak gerek diye düşünüyorum Recep Hocam.
      Bir zamanlar askere giden arkadaşınız sizin gönderdiğiniz mektupla nasıl mutlu olmuştur .Tahmin edebiliyorum, kim bilir kaç kez okunmuştur.
      Sağ olun , katkınıza, değerli yorumunuza teşekkür ediyorum. Sağlıklı-huzurlu günler, esenlik diliyorum.

      Sil
  11. Very true, Hand written letters had their own values, feeling and sentiments. I still have many letters of my dearest friend. Today youth has totally change the way of communication. We can't say that they don't have that emotions and feelings. Its just that they have selected different mode.
    Love your post.Glad you got hand made card on new year :)
    I am your new follower on GFC . Hope you follow me back on G+,GFC & Bloglovin. Please Let me know on my blog.
    https://clickbystyle.blogspot.in/

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Dear Shweta,
      Thank you so much for your positive comments... Ireally believe new ways of communication made our lives faster and more practical. However the intensity and uniqueness of hand made things have gone away.
      Preserving the old style is thus important for me.
      All the best.

      Makbule Abalı.

      Sil
  12. Mektupları ve tebrik kartlarını ben de çok özlüyorum, şimdiki gençliğin hiç bilmemesine de çok üzülüyorum. Hatırlattınız çok iyi oldu sevgiler:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Benzer düşüncede arkadaşlarla karşılaşınca mutlu oluyorum.Bu tabii ki teknolojik gelişmeleri reddetmek anlamında değilama İNSAN'ı da gözardı etmemek lazım.Yalnızca makineye itibar etmemek lazım diye düşünüyorum.Gençler normal yazmayı, yazışmayı da unutmamalılar diye düşünüyorum. Çok teşekkürler.
      Sevgiyle- dostça...

      Sil