İNSAN'A DAİR...

Bir bebek gözünü açtı dünyaya;

Ağlayarak , tüm bebekler gibi.

Mevsim bahar, yaz ya da kış,

Ne farkeder ,

Bir kişi daha katıldı aramıza,

Dünya nüfusu +1 oldu.

Dünyaya bir ses daha katıldı,

Ağlamaklı...

İlk bağımsızlığını tanıdı önce,

Göbek bağı kesildi,

Sarılıp sarmalandı sonra

Günler, aylar, yıllar nasıl geçti,

Bilinmez...

Hayat mevsimler gibi akıp gider;

Yaz sıcağı gibi sımsıcak duygularla,

İlkbahar ritminde hafif esintili,

Ya da kışın ürperten soğuğu gibi,

Yürekler soğur, eller ayaklar üşür bazen.

Bahar yağmurlarının ardından, 

Bazen bir sonbahar hüznü sarar,

Hazan mevsimidir hissedilen.

Bir renk cümbüşüdür zaten,

Hayatın kendisi de.

Fırtına sonrası bir güzelliktir kimi zaman,

Tıpkı gökkuşağı gibi...

Beden değişir zamanla,

Gözler büyür, eller, ayaklar büyür.

Bebek önce çocuk,

Sonra ergen ve yetişkin olur.

İNSAN olur karmaşık bir dünyada...

Sorular, belki sorunlar içinde,

Sesler içinde, renkler içinde,

Önce emekler, sonra yürür, koşar

Ömrü boyunca çabalar,

Bilinmez bir dünyaya 

Ayak uydurmaya çalışır;

İnsanlara, hayvanlara, doğaya...

Makbule ABALI