İlk yağmur damlası onların çadırının üstüne düştü;
Önce tıp tıp
Sonra sağanak...
İçindeki her şey ıslandı;
Giysiler, yataklar,
Çocukların defterleri, kitapları
İçme suyu bile yağmur suyuna karıştı,
Gözlerden akan yaşlar saçlardaki damlalarla buluştu
O gün Yoksullukla Mücadele günüydü
Ve o gün yoksulluk , ta içlerine işledi...
Makbule ABALI
İnsan kalabilsek hepsi hallolacak da..en önce onu yitirdi sanki kalabalıklar
YanıtlaSilVe belki biraz da biz
Sevgiler
Haklısınız .Biraz empati, biraz anlayış, biraz özveri ve dozunda sevgi.
SilSevgiyle...
Kimse ac girmesin yataga...Hem de hickimse
YanıtlaSilHele büyüme çağındaki çocuklar.. Vitrinlerin dopdolu olduğu bir dünyada çocukların aç uyuması kabul edilebilir gibi değil.
SilSevgiyle.
Böyle bir günün olması bile üzücü.. Yitik bir insanlığımız var, her şeyden önce onu bulmalıyız.
YanıtlaSilDoğru bir düşünce. Keşke kimse kimseye muhtaç olmasa.Bu yüzyılda yoksulluk kalmamalıydı.
SilSevgiyle...
olan hep yoksullara zateeeen.
YanıtlaSil