Baharın müjdecisi son cemre de 6 Mart'ta toprağa düştü. Cemreler; havaya, suya, toprağa birer hafta arayla düşerken bizim de içimiz ısınır adeta. Değişimin habercisidir bahar, yeniden doğuşun simgesidir adeta. Tatlı bir telaşla gelir her yıl; içimizde bir coşku, yüreğimiz kıpır kıpır, nasıl da sevinir, umutlanırız.
Kışın yaprağını döken ağaçlar yeniden yapraklarla gönenirken, gözlerimiz bayram eder adeta. Kuşlar bile bahar şenliğine kilometrelerce yol aşarak katılırlar. Onca ülkeden geçmelerine rağmen, her yıl şaşmaz biçimde zamanı ve geliş yolunu nasıl bellemişlerdir, bilinmez. Göçmen kuşların havadaki kanat çırpışı yüreğimize su serper adeta. Düzenlerine şaşırmamak elde değildir.
Önce badem ağaçları çiçek açar, ardından diğer ağaçlar. Kır çiçekleriyle donanır ovalar. En yararlı otlar toprağın altından güneşi görmek için başını uzatır. Karın altından çıkan çeşitli otlar midelere bayram ettirir. Beslenme uzmanlarına göre o otların yararları saymakla bitmez.
Baharda gün doğumunu, gün batımını izlemek bir başka güzeldir. Her yeni doğan güneş, bir yeniden aydınlanmadır. Hayvanlar kış uykusundan uyanırken, insanlar bedensel değişikliklerle daha çok uyku ihtiyacı duyabilirler. Bahar yorgunluğu bedenimizde, içimizde hissedilirken kendimizi nasıl yenileyebiliriz? Bir bahar temizliği gibi, alışkanlıklarımızda neleri değiştirebiliriz?
Dışımızda bahar tüm güzellikleriyle sürerken, acaba içimizde de baharı yaşatabiliyor muyuz? Yoksa çevresindeki güzelliklere kara camlı gözlüklerle bakanlardan mıyız? Çevremize yeterince, dikkatlice bakamıyor, bakıp da göremiyorsak, içimizdeki baharı da hiç canlandıramıyoruz. Bir başka bahara kalıyor her şey.
Umutlar, özlemler, planlar, sevgiler bir başka bahara kalmasın. İçimizdeki bahar, dışarıdakinden daha güzel, daha görkemli olsun. Kendimizle barışık, çevremizdekilerle kavgasız nice güzel baharlara...,
22 Nisan, dünyamızı güzelleştirip-herkes için yaşanabilir bir hale getirebilmek için- çaba ve emek harcayabileceğimiz bir gün olarak düşünülmüş, "DÜNYA GÜNÜ" olarak belirlenmiştir.
Bu günü, 365 gün olarak düşünsek keşke...
Makbule ABALI-Eğitimci
22.04.2025 İzmir-Urla
Makam: Hicaz Beste; Muzaffer İlkar Güfte: Şemsi Belli
Çok seviyorum bahar mevsimini. Sanki ağaçlar çiçeklenirken gönlüm de çiçekleniyor...
YanıtlaSilEbemkuşağı, bereketli bahar yağmurlarından sonra insanlara mutluluk saçarak açan rengârenk çiçeklerle de dosttur zaten. Sevginiz daim olsun.
SilMerhabalar Makbule Öğretmenim.
YanıtlaSilİyi güzel söylersiniz. Kaleminizden bal damlıyor. İnsan okumaya doyamıyor. Okurken bari biraz içimiz ısınıyor. Yazı bitince, yine kaldığımız yere dönüyoruz. Çevremdeki güzelliklere asla kara camlı gözlükle bakmam. Ancak çevremin zaten tadı tuzu yok!
Baharla ilgili bir şiirim var ve o şiirin içinde en çok duygulandığım mısra şudur: "Kim bilir, bu kimin son baharı" İşte bu nedenle belki de bu benim göreceğim son bahar olabilir diye iyi değerlendirmeye ve baharı doyasıya yaşamak istiyorum, ama yaşatmıyorlar öğretmenim.
Bir zamanlar tüm mevsimleri nasıl doya doya yaşardık. Ne kadar mutluyduk. Şimdilerde o mutluluk kalmadı. Ben bana değmeyen yılan bin yaşasın diyemiyorum. Dostumun bir sıkıntısı varsa, bana ne diyemiyorum. Haliyle ne baharı yaşayabiliyoruz, ne de normal yaşamımızı. İşte öylesine yuvarlanıp gidiyoruz.
Biraz fazla karamsar ve bu güzel bahara ve bahar paylaşımına yakışmayan bir yorum oldu, özür dilerim öğretmenim. Sürç-ü lisan ettimse affola.
Selam ve saygılarımla.
Yine gelir degil mi bahar?
YanıtlaSilYine uzamaz kış bu kadar
Dünya gününü tek bir güne indirmek yerine dediğiniz gibi 365 günü düşünsek
Lakin, bu çok uzaklarda artık çok.
Baharın gelmesi yetmez.
İnsanların saygı, sevgi, adalet içinde bir arada yaşaması gerekir.
Kalemin daim olsun. Selam ve saygılar öğretmenim.
Sizin gibi idealist, hümanist insanlar var oldukça, baharlar da gecikse bile hep gelecektir Hüseyin Öğretmenim.
SilEminim çok iyi bilirsiniz, "uzakları yakın kılmak" sabır, anlayış, irade ve direnç gerektirir. "Birimiz hepimiz için" var oldukça, her mevsim er geç daha güzel olacaktır.
Esenlikler diliyorum değerli Öğretmenim.
Yazınız baharı getirdi, yüzüme de enfes bir gülümsemeyi kondurdu Makbule Öğretmenim. Ama gelin görün ki hava bize fena bir çalım attı ki bahar nerede diye aranıyoruz. Üstüne depremler, bir de siyasetin dayatmaları... Güneşi bekliyoruz bizim buralarda, sadece bedenlerimizi değil, içimizi de ısıtsın diye... Bir yandan sevindiğimiz şeyler var, toplumun bazı kesimlerinin dayanışması, bir yanda da siyasi rezillikler... Yine de allahtan bloglar ve yazarları var diyenlerdeniz, birbirimizin satırlarından güç almak, umudu yeşertmek şahane. Güzel günler göreceğiz elbette... Ne zaman demiyoruz, ama inancımızı diri tutup yükseltiyoruz. Şimdilik elimizden gelen bu, ama parlak bir güneş de çok uzağımızda değil sanki, öğretmenim...
YanıtlaSilÇo haklısınız değerli Blog Arkadaşım Buraneros. Bu yıl; iklim değişiklikleri, düzensiz mevsim değişiklikleri, olumsuz fırtınaları ile hepimizi şaşırttı. Oysa 2025'in başında ne güzel, içten dilekler dilemiştik. Hıdrellezde; çocuklarla beraber beklentilerimizi minicik kâğıtlara yazıp, gül aramış, toprağa gömdüğümüz umutlarımızı,- sabahın seherinde -dualarımızla birlikte saf ve temiz suya ya da denize salıvermiştik.
Sil"İyi ki güvenilir bloglarımız var." diyenlerdenim ben de. Bedenler stres yüklenip hastalansa da yazmanın ve okumanın iyileştirici bir gücü var. Gözlerim elverdiğince "Bloglada Okuma Listesi" ni mutlaka okuyorum. Ancak zamanın hızlı akışına yetişemeyince yorumlar da böylesine gecikiyor. Ama içim rahat, sakin ve olabildiğimce huzurlu olmaya çalışıyorum. (Arkadaşlarımın hoşgörülerine sığınarak...)
Selam-sevgiler.
Bahar senin sofralarınla gelirdi hep evimize. Yeni çıkmış bir meyveyi afiyetle indirirken mideye, ha ha ha kahkahalarla gülmemizi tembihlerdin. Dantellerle, çiçeklerle, tadına doyulmaz yemeklerle dolu soframız iyice renklenirdi. Şimdilerde ben öyle sofralar kuramasam da sen gibi, kızları güldürmeye çalışıyorum yeni mevsimin yeni tatlarında… Seni çook seviyorum annem. Hep birlikte nice baharlara…
YanıtlaSilİnsan sevdiklerinin yorumunu ya da mesajını görünce çok mutlu oluyor Sezgicim. Yüksek teknoloji çağında haberleşme de en süratli ama en kısa biçimde sürüyor. Dünyamızda pek çok ülke; mektuptan kısa mesaja ve sonra emojiye geçti. Emojilerde insanın 101 yüzü var ama doğayı temsil eden o kadar az görsel ifade var ki...
YanıtlaSilHatırlar mısın, bir zamanlar PTT'nin "2000 yılına mektup" kampanyası vardı. 10 yıl sonrasına üçünüze de ikişer sayfalık mektuplar yazmıştım. (Nostalji güzeldir.)
Yorumunla eski sofralarımızı düşündürdün bana da. Duygulandım. Kuşaktan kuşağa kültür, değerler, gelenek ve görenekler, görgü, bilgi, davranış ve alışkanlıklar da bazı değişimlerle aktarılıp devam ediyor elbette.
Büyük aile sofralarını ne çok severdim bilirsin. Şimdilerde tabaklar ve porsiyonlar büyürken masalar küçüldü, katılımcılar azaldı.
Sofra kültürü, mutfak sanatı, sağlıklı beslenmeye özen göstermek; halâ benim de çok özen gösterdiğim konular. "Yuvayı dişi kuş yapar" dense de sofralar ,el ve iş birliği ile, adil bir paylaşımla güzelleşir, bereketlenir.
Anneannen çok marifetliydi, bizler ondan çok şey öğrendik. Ama unutma canım, o annesini çok küçükken, henüz bebekken kaybetmiş. Elinde annesini bir fotoğrafı bile yoktu. Şanslıymış, Ankara Kız Teknik Öğretmen Okulu ve Olgunlaşma Enstitüsü'nde parasız yatılı okurken, harika Öğretmen ve Eğitimcilerden çok şey öğrenmiş. Kazandığı bilgileri hayatında uygulamaya çalışmış. Ne güzel, ne mutlu ki, maşallah senin iki kızın da şanslılar.
Baharda yeni yetişen çağla bademlerin, çileklerin, mis gibi kayısıların kokusunu ve doğal tadını ben de unutmadım.
Uzun yıllar sevgiyle-bereketle-gülerek yemek nasip olsun.
Nice baharlara....
YanıtlaSilHepimiz için, hatta tüm insanlık için; gerçek baharlar tadında ve coşkusunda yaşanabilecek ılımlı baharları ben de umutla bekliyor ve özlüyorum.
Sil