Mevsimlerden en çok baharı severdi...
Ama, bu yıl da yazı gördüm diyordu kendi kendine,
Bir yaz daha ömre eklendi;
Yakıcı sıcağıyla, nemiyle, tozuyla, coşkulu geceleriyle...
Kışın en çok uzun geceler zorlar beni diye düşündü.
Yazın geceler kısadır ama gün uzun, bitmez.
Burası şehirden uzakta...
Denizin, dalgaların, martıların sesini unuttuk burada.
Öğleden sonraları ağustos böcekleri,
Hiç susmayan, kesintisiz bir koro,
Gün boyu bakımsız havuzdaki kurbağalarla yarışırlar.
Akşam üzeri kırlangıçların konseri başlar cevizin tepesinde.
Sabah horozlar öter ve gün yeniden başlar.
Bazı geceler yaprakların hışırtısı, ağaçların fısıltısı olmasa,
Hayat durdu der insan.
Sessizliğin sesi dinlenir karanlıkta.
Ama bir gün; gökyüzü kızarır,
Yıldızlar görünmez olur.
Bir orman yangını kavurur ağaçları,
İçimiz acır, yüreğimiz yanar...
Ve sonra gün gelir, bu yıl da sessiz sedasız geçiyor yaz deriz,
Ömürden bir mevsim daha yaşandı deriz...
Makbule Abalı
Güzel şey, yaşam çığlıkları, güzel şey, yaşama ümitleri,yaşamın en kutsal canlıları adına...
YanıtlaSilHayat tüm canlılığıyla devam ediyorsa oradan neşeli sesler de yükseliyor demektir. Bazen coşku ama bazen de acı ve hüzün var hayatın içinde. Bir yangın, bir kaza, kötü bir rastlantı alıp götürebilir her şeyi...
Silgüzelmiş :) özellikle son iki satır hüzünlü ama doğru :/ eline sağlık.
YanıtlaSilYorumunuza zamanında cevap veremedim, özür dilerim.
SilHayatın içinde hüzün olmasaydı, mutluluğun da değeri yeterince bilinmezdi diye düşünüyorum.
Esenlikler diliyorum.
lutfen yukaridaki kuslari benim bahceme dogru kovalarmisiniz?
YanıtlaSilmutlu bayramlar:)
Bayramda böylesine içten bir dilek ne güzel, teşekkürler.
Silİnternet bağlantımın kesilmesi nedeniyle uzun zamandır bloğa giremedim, yazı yazamadım.
Kuşlar hep sevgiye, dostluğa uçsunlar.