KUŞLARIN SESSİZLİĞİ...

Önce herkes unuttu onları. Ya da düşünülecek onca şey varken akla bile gelmediler. Oysa göz görgüsü idiler. Şiirlerde, şarkılarda dile gelmişlerdi. Alıştıkları mekanlar vardı: İstanbul'da Kadıköy Meydanında, Eminönü Meydanında, Beyazıt Meydanında, Mısır Çarşısı girişinde ne güzel yerler edinmişlerdi. Onları düşünen, sevenleri de vardı. Hiç aç kalmazlardı. 

Ama gelenler giderek azaldı, bir gün hiç gelen olmadı.Ne fotoğraf çekmeye, ne yem ya da su vermeye... Gözden uzak, gönülden ırak olmuşlardı. O gün sokağa çıkma yasağı vardı. Kimsecikler görünmedi meydanlarda. Kuşların yiyecekleri azalmaya başlamıştı  zaten. Bu kez hiç kalmadı.Büyük kuşlar küçük kuşlara bıraktılar yemi, suyu. Kavgasız ,dövüşsüz sıralandılar...

Bahar güzel kokulu çiçekleriyle devam ediyordu.Bir anda kavga başladı. Fırının önünde insanlar ekmek paylaşamayıp yumruk yumruğa girdiler. Barışın sembolü güvercinler kavganın ortasında kaldılar. Bahar tüm görkemiyle devam ediyordu. Korona salgını henüz bitmemişti...

Kuş dostu şairler kuşlarla ilgili ne güzel şeyler söylemişler:
"Seni her özlediğimde bir tanem, kuşlara bakıyorum."
Behçet Necatigil.
"Keşke susmanın muhabbet kuşu olsaydım."
Didem Madak
"Bir kuş uyandı derinliklerinde kalbimin."
Halil Cibran
"Kuş olsun, insan olsun, yalnızlık sevmeyi bilmeyenlerin icadı."
Edip Cansever
"Kuşlar nereye sığınır akşam olunca?"
Ahmet Telli

Kuşlar susarsa insanlar da susar mı?