"Metal yorgunluğu" diyorlar. Bazen makineler de yoruluyor,insanlar gibi... "Yoruldum artık, duy beni" diyor adeta. Cansız deyip geçmemeli,usta onarıcıların elinde yeniden "can" kazanıyor, görevine devam ediyor...
Eski, değerli dostlarımız yoluyla tanıdığım, idealist, güleryüzlü, genç bir öğretmenin Hüner'li elleri sayesinde , beni günlerdir yoran, üzen, komutlarımı dinlemeyen bilgisayarım "iyileşti".
Genç öğretmen arkadaşım," yaşlı" bilgisayarımın dilinden anladı, O'nu yoğun bakım odasından çıkarıp yeniden hayata döndürdü... "Dilinden anlamak" bütün mesele... Sabırla, emek harcayarak, zaman ayırarak sanki "kuşaklar arası bir dayanışma" sergilendi. Beni yüreklendirdi, yolumu açtı, yönlendirdi, Mehmet Öğretmenim.
Gençlere güveniyorum ben. Halk Eğitim Merkezi, Bilgisayar Kursu'na başladığımda bir başka öğretmen (Şerife Öğretmenim) , bilgisi, güler yüzü ve sabrıyla ilk temeli atmıştı. Teşekkürler iki öğretmenime de: Elinize, yüreğinize sağlık...
Daha sizlerden öğreneceğim çok şey var...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder