Yaşadığımız sürece düşünmekten vazgeçmeyeceğiz elbette;
"Emekli" olunca bir süre "sessiz" düşünmeye başlıyorsunuz,"iç sesleriniz"le. "Düşünceyi ifade etme"nin pek çok yolu var: Sözle, yazıyla,beden diliyle,jestlerle,mimiklerle, tebessümle,sessiz gözyaşlarıyla, sanatla...
"İfade biçimi" de önemli tabii;Sessiz,nezaketle, bağırarak, haykırarak,şiddetle,aşağılayarak, yok sayarak...
"Seçiminiz", kişiliğinizle, deneyimlerinizle,yaşantınızla, çevrenizle ilgili..."Etkinlik derecesi de belki ortama, kişiye, topluma göre değişiyor.
Bir blog oluşturmak da, yıllar sonra farklı bir "ifade biçimi" oldu benim için.Sanırım "eğitim" üstüne yazmaktan vazgeçemiyeceğim.
Her şey "İNSAN"A, insani değerlere, insanı etkileyen etkenlere bağlı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder