"Bir varmış bir yokmuş" diye başlardı
Çocukluğundaki tüm masallar
Masal saati, uyku saati gibiydi
Gözleri kapanırdı masalları dinlerken
Uykuya dalardı Kaf Dağının ardındaki kahramanla
Cüceler ve devler ülkesine yolculuklar yapardı,
Çocukluk rüyası Keloğlanı görür,
Zehirli elmayı ısıran Pamuk Prensesi kurtarırdı.
Sonra unuttu tüm masalları
Hiç anlatılmamış gibi...
Çocuk masallarından bir yol uzandı ergen masallarına;
Oyunlar, sevdalar yer aldı hayatın ikinci perdesinde
Bilgisayarlar işlem yaptı, bellekler yerine
Günlüklere, yüreklere yazıldı ezberdekiler...
Ve hayatın son perdesinde
Dramdan trajediye yöneldi yaşam;
Unutuldu geçmiş
Unutuldu çocuk masalları
Unutuldu dünya masalları
Unutuldu tüm gerçekler...
Silik hayaller kaldı geriye
Belleğine sığdırdı geriye kalanları;
Parçalanmış anılar, karıştırılan adlar
Ve bir kucak dolusu umut...
Gün geldi, her şey eskidi, her şey yıprandı
Bir küçük sandığa sığdırdı hepsini
Güvenemedi kimselere, kilitledi sandığı
Bu kez de anahtarı nereye koydu unuttu...
Anılarla, zamanla, yaşamla mücadele etti
Hayatın son evresinde;
Koskocaman bir dünyada
Unuttuğu adlarla, unuttuğu detaylarla,
Unutulmuş anılar, unutulmuş insanlarla...
Hastalığın adı Alzheimerdı...
Makbule ABALI
21.09.2022
Dünya Alzheimer Günü'nde tüm hastaları, hasta yakınlarını ve bu konuda emek harcayan sağlık çalışanlarını saygıyla anıyoruz.
21 Eylül 2022 Tarihinde yayınladığım şiirimi seslendirerek tekrar yayınlıyorum .
ay yaaa kıyamam onlara :) hepimiz olabiliriz değil mi bir gün?
YanıtlaSilÇünkü insanız Derin. Ve ömür yaşı giderek uzuyor. Hastalıkları
Siltetikleyen faktörler çoğalıyor.Stres, hareketsizlik, yanlış beslenme, travmalar, kazalar. düşmeler v.b
Sağlıklı günler diliyorum.
Halen bire bir ilgilendiğimiz kayınvalidem var, Alzheimer hastası. Sanırım genetikle yakın ilgili. Eşimin anneannesi, babaannesi aynı dertten mustaripti. Bakımı çok çok zor. Eve akıyoruz, evini istiyor, benim kimseye ihtiyacım yok diyerek bulduğumuz kadın bakıcıları kaçırıyor evden, aslında kendine bakacak durumu yok. Erken farkına vardık, üç yıldan fazla bir zaman oldu ilaca başlayalı. Karşınıza aldığınızda sizinle gayet güzel sohbet eder, Alzheimer hastası olduğunu anlayamazsınız. Fakat beş dakika önce yediği yemeği sorsanız hatırlayamaz.
YanıtlaSilİnsan yaş aldıkça bazı hastalıkları da beraberinde getiriyor. Beyin ve kalp damarlarının yıpranması, genetik faktörler, röntgen ışınlarına maruz kalma, sosyal ortamda yalnızlık gibi çeşitli nedenler bazı hastalıklara neden olabiliyor,
SilYaşlılıkta tıpkı çocukluktaki gibi sevgi, ilgi ve bağımsızlık ihtiyacı artıyor. Çocukluğundaki kişileri, eşyaları arıyor.
Bakıcılar otoriter olursa isyan ediyor. Davranışlar değişiyor.
Muhakeme zayıflıyor, unutkanlıklar zamanla artıyor.
Sakin olmak, planlı davranmak, sevgi ile yaklaşmak daha rahatlatıcı oluyor.Annem kendisinden birkaç yıl önce ölen kızını hiç hatırlamadı. Bazen neden uğramıyor diye sorardı. Oysa onu, torunlarını ne çok severdi.
Merhaba, uzun zamandır 'yorum girin' butonuna rağmen yorum yazamamış olmamdan dolayı bir hayli üzgündüm..sanırrım benden sizden ya da genel bir teknik sorundan kaynaklanmış olabilir şu an yorum yazıyor olabilmekten inanın çok mutluyum..Değerli paylaşımınız için çok teşekkür ediyor sağlıklı mutlu günler diliyorum..Esen kalın Sevgiler
YanıtlaSilSanal ortamın bu kocaman dünyasında zevkle izlediğim, kendime çok yakın bulduğum bloglardan biridir "Hikayelerdir geriye kalan" Yoruma açık olmayınca söylemek istediğim güzel şeyler hep içimde kalmıştır.
SilBugün izleyici tablosunda adınızı görüp yorumunuzu da okuyunca nasıl mutlu oldum anlatamam.
Teşekkürlerimle sağlıklı, mutlu günler diliyorum.
Çok zor, yaşayan bilir. Oğlumun babası genç yaşta Alzheimer’la tanıştı. Genetik kurbanı. Oğlum dışında kan bağı olan hiç kimsesi yoktu. Çok sıkıntılı günler yaşadık:( Biliyor musunuz, hep sizi ve yazılarını hatırladım, bu süreçte. Allah hepimizin yardımcısı olsun. Çok zor, çok. Hele genç yaşta:( Kaleminize sağlık. Sevgiler…
YanıtlaSilYorumunuzu duygulanarak okudum sevgili Persephone. "Yaşayan bilir" deyişinize yürekten katılıyorum. Genellikle yaşa bağlı bir hastalık. Ama son yıllarda orta yaşlarda da görülüyor. Bizde de genetik yönden ilk hasta annemdi. Çok iyi bir dikiş öğretmeni, gazete okur, yurt haberlerini dinler, çok güzel şiirler okurdu. Ölümünden iki yıl öncesine kadar İstiklal Marşının 10 kıtasını ezbere okurdu.
SilHayat önce ağır çekime alınıyor, giderek her şey bitiyor.
Size de büyük geçmiş olsun. Hasta yakınlarının çok dirençli olması lazım. Acılar insanı yıpratıyor ama güçlü kılıyor.
Çok takdir ettiğim eski bir blog dostu olarak üzüntünüzü paylaşıyor, ,oğlunuz ve sizin için sağlıklı, huzurlu, mutlu yarınlar diliyorum.
dinledim teşekkür ederiiim :)
YanıtlaSil