Bu Blogda Ara

30 Kas 2016

YANIYORUM ANNE...



Gece zifiri karanlıktı,
Önce duman kokusu duyuldu,
Ansızın alevler göğe yükseldi...
Kapılar kapalı, gece karanlık.
Çığlıklar, çığlıklar, çığlıklar...
Yanıyorum anne...
Bağırdım, duymadın,
Tutuştu her taraf
Sen yanımda değildin anne,
Ben yurtta, sen evde,
Kilometrelerce uzaktaydın anne.
Bense tek başıma,
Ben yandım ta içimden,
Ben tutuştum anne...
Oysa okumaya gelmiştim;
Doktor, öğretmen ya da hakim olmaya,
Hayallerim, umutlarım da yandı anne,
Ben tutuştum onlar da alev aldı.
Vedalaşamadım kimseyle,
Kavrulmuş elimi uzatamadım.
Ben gidiyorum, elveda anne,
Her şey kül oldu.
Kötü bir rüya gibi, kötü bir masal gibi,
Yandı bitti kül oldu...

Makbule Abalı 2016




37 yorum:

  1. İçimiz yandı bizim de...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Böyle zamanlarda o acıyı duymamak mümkün mü? Ateş düştüğü yeri yakıyor.

      Sil
  2. Yandı bitti kül oldu..
    Küçücük çocukları ne demeye yatılı okula yollarlar anlamıyorum. Aileden uzakta olunca daha mı iyi tahsil görecek. Orada çocuklar nasılda bağırmıştır anne- baba diye. Nasıl da ağlamışlardır..

    Kaleminize yüreğinize sağlık.. Çok güzel şekilde dile getirdiniz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İmkansızlıklar içinde yoksul aileler. Çocuğu okusun istiyor. Bu yatılı bir özel yurt. Devlet yurdu tamirde deniyor.
      Aileden uzakta... Başka çaresi yok. Bazı yörelerimizde "Taşımalı Eğitim" yapılıyor, çocuklar gündüz okulda, akşam ailelerinin yanında oluyor.
      Teşekkür ederim.

      Sil
    2. Bu aklıma gelmediği için ne kadar kızdım kendime. Çok haklısınız.

      Sil
  3. Ahh. İçim yanıyor cidden. :(
    Olan çocuklara, masumlara oldu yine..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çocuklar korunaksız, çaresiz, güçsüz. Ve nedense bu tür "kazalar" hep onların başına geliyor. Her olaydan sonra gecikmeli olarak "neden-nasıl" soruları gündeme geliyor.
      Keşke tekrarlanmasa...

      Sil
  4. her yıl aynısını yaşıyoruz 6 yıl öncekinin davası bile sonuçlanmamış:(( Yitip gitti yavrucaklar sığ fikirliler ve hayatı ucuca alanlar yüzünden:((
    Sebep olanların yasa koyucuların her gece her gün gözlerinde olsunlar inş:((

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnsan hayatı bu kadar ucuz olmamalı.Ne ümitlerle okula gidiyorlar, Devlet Yurdunda barınamayıp özel yurda gönderiliyorlar. Ana babaları yoksul, çaresiz, perişan. İçler acısı bir durum. Hele yanarak ölmek acıların en büyüğü...

      Sil
  5. İçim yandı...Benim de evladım var. Nasıl dayanır buna yürek. Allah'ım kimseyi evladı ile sınamasın. Güzel ülkemde nedir bu küçücük bedenlerin çektiği :((

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Her gün bir kara haber. Gerçekten hepimizin ruh sağlığı bozuluyor. Henüz ilköğretim çağındaki çocuklar... Bütün dilekleri okuyup farklı olabilmek. Bu güzel arzuları bir felaketle engelleniyor.Böylesi facialar artık can almasın.

      Sil
  6. Az evvel babanın bir röportajını izledim; "Garibandık, yurtsuzduk." dedi. Dağladı içimi.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çocuklarının okuması uğruna anne babalar her şeye razı oluyorlar.Gariban, yoksul insanlar. Çaresizler.

      Sil
  7. İçimizdeki yangını ne güzel anlatmışsınız Sevgili Makbule Öğretmenim;elinize yüreğinize sağlık. Bu yürek yangınları, çığlıklar ilgili(siz) yetkililer tarafından duyulup gereken önlemler alınmadıkça büyüyerek artacak gibi görünüyor. Nereye kadar.????

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler sevgili Necla Öğretmenim. Facia olduktan sonra adına kaza diyoruz. Okul zamanı, kış günü yurt tamiratı olur mu? Denetimsiz kurum olur mu?
      Hassasiyetinize, yorumunuza çok teşekkürler.

      Sil
  8. :( Utanmadan televizyonlarda 'kader' diyorlar. Ne kaderi? Bu cinayet:( Kalemine sağlık arkadaşım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Henüz ergenlik çağını yaşamadan diri diri yanmak kimsenin kaderi olmamalı. Facianın olmaması sürpriz olurdu herhalde.
      Teşekkürler müjde.

      Sil
  9. Ne dayanılmaz bir acıdır:( Bu memleketin cefasını yoksullar mı çekecek hep:( Adamlarda sorumluluk duygusu yok! Tedbir yok! İnsanımızda cehalet tavan! Bu adamlar kader deyip geçer, bize de ardından üzülmek, ağlamak kalır... Bir şeyler değişmeli artık memleketimde, dayanılır gibi değil artık... Sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bunca canın bedelini kimler, nasıl karşılayacak? Yıkılan hayalleri, gelecek planlarını kim onaracak?
      Maalesef yasalar suçlulara caydırıcı cezalar vermiyor. Benzer facialar sıkça yaşanıyor."Kader" bu kadar acımasız olmamalı.
      Sevgiler...

      Sil
  10. Uff. Fena dokundu. O çocukları ailelerinden ayıran düzene lanet olsun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bugün bir arkadaş grubunda okumamı istediler, kıramadım okudum.
      Okurken de, düşünürken de kendimi orada hissediyorum sanki. Ağlayan arkadaşlar oldu. Ya o masum çocuklar... Kapı açılmayınca ölüm onları el ele yakalamış.Ailelerinin yanında belki karınları aç olurdu ama mutlu olmazlar mıydı acaba?

      Sil
  11. Çok yazık. Duyduğumuz her şey içimizi yakmıştı. Ama tv izleyemediğim için dün duydum ancak, bu defa içim bir başka yandı. Ne güzel anlatmışsınız şiirinizde. Allah sabır versin ailelerine. Yavrucaklar nurlar içinde yatsınlar. Allah rahmet eylesin. Selam ve sevgiler kardeşim :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de çoğu kez haber ve tartışma programları dışında TV.izlemiyorum. Çarpıcı bir haberdi. İçimiz, boğazımız, gözlerimiz yandı.
      Ailelerin sabrı çok önemli gerçekten. Ama acıları yıllarca sürecek, içleri kan ağlayacak.
      Küçücük çocukları sevgiyle- rahmetle anıyorum ben de.
      Güzel yorumunuza teşekkür ederim sevgili Ece.
      Dostça...

      Sil
  12. dün sabah basıl ağladım yaaa.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Alevlerin görüntüsüyle hayal gücümüz birleşince akan yaşları engelleyemedik.Keşke bu facia son olsa...

      Sil
  13. Her daim olduğu gibi Ateş düştüğü yeri yakıyor. Allah sabır versin ailelere.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Öyle bir ateş ki kaç masumu, kaç aileyi kavuruyor. Öyle bir sabır gerekiyor ki değerli arkadaşım...

      Sil
  14. Olayı duyduğumdan beri acımın tarifi yok sevgili öğretmenim ...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Haklısınız sevgili öğretmenim, çoğumuz benzer duygularla aynı acıları yaşadık. Tek dileğimiz bir daha olmasın.

      Sil
  15. bizim içimiz yansa ne olur ki,
    onlar canlı canlı yandı
    tüm hayalleri ile birlikte
    tesadüfi yaşayanlar ülkesi burası :(((

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O acıyı duyarlı insanlar olarak hep yaşadık. Yazdığım şiirde de bunu anlatmaya çalıştım.
      Haklısınız, tesadüfler ülkesi... "Kalan sağlar bizimdir" hikayesi yaşanıyor sanki.
      Herkes işini uygun şekilde yapsa böylesine can kaybı da yaşanmaz.

      Sil
  16. Tüylerim diken diken oldu okurken. Üzüldüm, duygulandım.
    Keşke yaşamasaydık böyle olaylar.
    Kaleminize sağlık, efendim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnsanı şok eden bir olay. Çarpıcı. Diri diri yanan 10 çocuk, 1 yetişkin. Ben sadece şiir diliyle anlatmaya çalıştım.
      Keşke bundan sonra da hiç yaşanmasa.
      Teşekkür ederim. Selamlar.

      Sil
  17. çok üzgünüm,çok içim acıyor,canlara kıydılarya daha ne deyim...
    Dayanamıyorum Makbule hanımcım inan zor okudum yürekler bir daha böyle şiir yazmaz inşallah...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hepimiz kahrolduk sevgili Merih hanım. Bir ihmaller ve aldırmazlıklar zinciri. Sonradan o yurtta çocuklara ne kadar kötü davranıldığını da okuduk. Daha çok üzüldüm.Umarız tekrarlanmaz.

      Sil
  18. Ah ki ne ah! aklıma geldikçe içim nasıl yanıyor..ve şimdi yine bu duygu yüklü dizelerinizi okurken aynı şekilde canım yandı. Ah o analar bu acıya nasıl dayanır. O evlatlar nasıl yandılar diri diri! bu kıyım nasıl affedilir!bu acıyı, kim nasıl dindirebilir! Bu utanç verici bir insanlık ayıbıdır başka bir şey değil..Bu bozuk düzen her şeyi mahvetti!. Cehalet diz boyu, bağnazlıklar, aymazlıklar! Acılar dinmiyor :( bir sihirli değnek bekler olduk artık!. çaresizce.. :((

    Yüreğinize sağlık Makbule Hanım..Sevgiler, esenlikler dilerim.

    *Normal düzenimize ancak dönebildik.. Blogları sırası ile ziyaret ediyorum. Özlemişim yazılarızı okumayı..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hassas insanlar düşünürken bile acı çekiyor.Vahşet adeta Bir
      ihmaller, sorumsuzluklar zinciri. "Utanç verici bir insanlık ayıbı" deyişinize yürekten katılıyorum.
      Yıl boyu öyle çok felaket yaşandı ki insanların tahammül gücü kalmadı. Acı içimize sindi adeta.

      Ben de çok özledim inanın. Ziyaretinizi, yazılarınızı merakla, sabırsızlıkla bekliyordum.
      Etkili yorumunuza çok teşekkür ederim.
      Esenlikler dilerim.

      Sil