Yaklaşık 15 yıldır Blogda yazıyorum. Hayatın içinden; Günlük, deneme, anı, şiir, öykü türünde, hevesli bir amatör gibi yazmaya çalıştım. Edebiyat ya da Türkçe Öğretmeni değilim. Ama okulda en çok sevdiğim, ilgi ile izlediğim üç temel dersten biri her zaman edebiyat olmuştur. Adana Kız Lisesi'nde çok değerli bir Edebiyat öğretmenimiz vardı. Halide Hocam... Notunun kıt olduğu söylenirdi. Belki o yüzden edebiyat ve kompozisyon derslerinde yüksek not almak , benim için mutluluk kaynağı olurdu.
Okullarda öğrenciler genellikle öğretmenlerini takma adlarla adlandırırlar. Müdür yardımcısı olan, aynı zamanda Felsefe, Mantık, Sosyoloji derslerimize giren Halide Öğretmen sarışındı, Edebiyat Öğretmenimiz Halide Hanımın saçları siyahtı. Sanırım o yüzden, lise öğrencileri öğretmenlerimizden söz ederken "Sarı" ve "Kara" lakaplarını da eklerlerdi.
Yazarken bile içim acıdı. Ben hiçbir zaman o lâkabı kullanmadım, kullanamadım. Çok sevdiğim Edebiyat Öğretmenime kıyamadım. Sınıfta her zaman disiplinliydi, tembelliğe karşıydı, dersini örnekler vererek, sade-yalın bir anlatımla çok güzel işlerdi. Adildi, sınıfta kimseyi aşağılamazdı, hoşgörülüydü. Ama sınırları vardı, bilirdik. Yüreğinde insan sevgisi, bağışlayıcı bir anne tavrıyla belleğimde iz bırakmış, o ak yürekli , idealist öğretmenimi hiç unutmadım.
"İyi insanlarla karşılaşmayı, onlardan yararlı- güzel şeyler öğrenmeyi" çok önemsiyorum. Varlıklarıyla çevrelerine ışık yayanlar, davranışları ve uygulamalarıyla her zaman örnek olanlar; Ne olur azalmasın, daha çok olsunlar. Farkındalığımız ve duyarlılığımızla onlara ulaşalım, "İyi ki varsınız." diyebilelim.
Kaybettiğimiz o değerli-güzel insanları saygı ve rahmetle, halen hayatta olanları sonsuz minnet ve teşekkürlerimizle anıyoruz Çok uzaklarda ya da yakınlarımızda olup da farkında olamadıklarımız, yeterince tanıyamadıklarımız bağışlasınlar lütfen...
Makbule ABALI -Eğitimci
24. 07. 2025 İzmir-Urla
Lise yıllarımdan kalan öğretmenim var mı diye zihnimi yokladım. Ahım şahım bir fotoğraf getirmedi zihnim. Şimdi geri dönüp baktığımda öğrencilerimin de aynı şekilde olduğunu anlayabiliyorum. Onların zihninde ben yokum sanırım. Zaman her şeyi acımasızca alıyor elimizden. Teselli bulabileceğim tek şey, teknoloji sayesinde öğrencilerimin pek çoğu ile iletişimimin devam ediyor olması. Buna da şükür. 😊
YanıtlaSilBir Edip gözüyle, düşüncesiyle, değerlendirmesiyle zihninizi tekrar yoklamanız bile anlamlı değil mi sizce?
SilKendini eleştirebilen bir öğretmenin , öğrencilerine de sormayı-sorgulamayı kazandırdığını düşünüyorum.
Teknolojinin sağladığı iletişim, kişisel yeteneklere göre biçimlenmiyor mu? Zamana yenik düşmemişsiniz bence.
"Ne olur azalmasın, daha çok olsunlar. Farkındalığımız ve duyarlılığımızla onlara ulaşalım, "İyi ki varsınız." diyebilelim."
YanıtlaSilAmin 🪷
Yıllar geçse de karşılaşmalarımız ve anılarımız unutulmayacak, bize rehber olmaya devam edecek kişilerle karşılaşmak, bu insanlarla vakit geçirmiş olmak çok güzel. Allah sayılarını arttırsın.
Bir zamanlar yayın dünyasında "Tefrika" halinde okuduğumuz çizgi romanlar, hikayeler vardı. Merakla bekler, okurduk.
SilSon cümlenizdeki güzel dilek, benim de içten dileğimdir.
Gerçekleşmesini istediğimiz her güzel ve insana-topluma yararlı dilek için; Amin.