Eski yıllardan kalan fotoğraflar, belgeler, anı defterleri, mektuplar, kitaplar... Bazen zamanın yıkımına, acımasızlığına uğramışlardır. Bir sahaf dükkânında, bazen bir çöp arabasının içinde, belki bir müzede, yeniden elden geçirilip tekrar can bulduğunda kim bilir nerede...?
Sayfa düzenini, teknik konulardaki eksikliğime sayın, bağışlayın lütfen. İlk elden, gerçek bir belge sunmak istedim genç kuşaklara.
Ailemizde hepimiz için çok değerli bir akrabamız-Muzaffer Erengezgin' in nikâh törenimizde emekle, özenle inci gibi el yazısıyla bazen Osmanlıca (Eski Türkçe) hazırlayıp armağan ettiği kalın bir defter.
Benim için değeri paha biçilmez. Zaman zaman açar okurum. İçim aydınlanır, Bilgi dağarcığıma eklemeler yaparım. Bu sayfa, 1978 yılının, bir bahar ayında yazılan o değerli defterden bir sayfadan.
Öğrencilerle birlikte çekilen fotoğrafın altında , çok düzgün bir el yazısıyla aynen şöyle yazıyor;
"1945 Çok sevdiğim çocuklarım müdürüm ve atölye arkadaşlarımdan ayrılış hatırası... M G."
Müzeyyen Gültekin, benim annem, "çocuklarım" dediği öğrencileri, istifadan sonraki yıllarda da onu hiç unutmayanlar, utandırmayanlar...
Kaybettiğimiz büyüklerimizi, kaybolan değerlerimizi saygı, rahmet ve özlemle anıyoruz.
Makbule Abalı-Eğitimci
İzmir-Urla 20 Mayıs 2025
ne kadar güzel böyle anılara sahip olmak. nurlarda yatsın hepsi...
YanıtlaSilAnılarda yaşayabilmek ve gerçekten hak edenleri yaşatabilmek, benim de içten dileğimdir sevgili Şule. Tanışmadığım halde: vefanın, iyi niyetini, kalıcı değerlerini, paylasımlarından çok net biliyorum.
YanıtlaSilHatırlamak ve hatırlanmak ta özeldir.
YanıtlaSilöğrencileri "çocuklarım" olarak görmek, öyle benimsemek her zorluğu bambaşka bir hale dönüştürebilir...
YanıtlaSil