Görkemli bir ağaç vardı,
Yüksek tepelerden birinde
Duygulu mu duygulu...
Suyu içerken yudum yudum
Yağmuru sevdi ağaç
Yaprakları savrulurken arada
Rüzgâra kızdı ağaç
Doludan ürktü, titredi
İncindi...
Kar sularıyla tam doydu
Rahatladı...
Kuşlar kondu dallarına
Umutlandı...
Çocuklar toplarken meyvesini
Gururla salındı...
Gölgesinde barındı insanlar,
Nasıl da mutlu oldu...
Sonra günlerden bir gün,
Dalları kesildi ansızın
Şaşırdı, haykırdı,
Kökten vuruşlarla canı yandı...
Baltaya küstü ağaç
Oysa baltanın suçu yoktu
Kullanan bir başka eldi...
Hiç bilemeden
Yıkıldı gitti ağaç...
Makbule Abalı
2010 Ağustos
Doğa sevgisi ağaçları koruyup sevmekle başlar.Şiirinizde bunu çok güzel dile getirmişsiniz.Teşekkürler.
YanıtlaSilGeleceğe iyi birşeyler bırakmak adına;hepimizin öncelikle "çocuklara" doğa sevgisini, doğayı koruma bilincini aşılamamız gerektiğine inanıyorum...Teşekkürler.
YanıtlaSil