FANTASTİK BİR ÖYKÜ-HAYALLER GERÇEK OLSA (Blogları Canlandırma Projesi-Nisan )

 

Sabaha karşı bir düş gördüm canım öğretmenim ! Hani siz hep derdiniz ya: "Paylaşmak istediğiniz güzel şeyleri anlatın, yazın, sevdiklerinize aktarın." Siz aklıma geldiniz. Neden anlatmayayım dedim, günlüğüme bile aktardım. Rüya gibi, sihir gibi, masal gibi ama öyle sevindim, mutlu oldum ki. Görseniz siz de çok mutlu olurdunuz. Gözlerimi açtım, kapadım, sımsıkı yumdum sonra.. O güzel hayaller hep sürdü, zaten ben de hiç bitmesin istedim..."

Masmavi, pırıl pırıl, tertemiz bir denizle başladı rüyam. Ben bir deniz kızıydım. (Gülümsediğinizi görür gibiyim, izin verirseniz devam etmek istiyorum.)  Annem uykudan önce denizde geçen öyküler okumuştu. Babam o sırada küçük akvaryumdaki renkli canlı balıklara yem veriyordu. Annem Küçük Kara Balık öyküsünü bitirince ben artık uykuya hazırdım... Sahilde kalan kovam, küreğim, özenle yaptığım kule, çevresine dizdiğim bembeyaz taşlar yarına kadar beni beklerdi elbette. 

Çocuk olmak, çocukluğunu yaşayabilmek güzel şey Öğretmenim. Rüyamda caretta carettalarla birlikte denize açıldım. Yumurtalardan yeni çıkmışlardı. Tertemiz bir denizde yol almak onlar için de nasıl bir mutluluktu, anlatılmaz... Onlarla birlikte ben de hızlandım.  Ta uzaklardan güzel bir müzik ve annemden duyduğum eski bir şiir aynı anda geldi aklıma, Ben bir Deniz Kızı'ydım artık...

 Adım:ANNABEL LEE

Senelerce senelerce evveldi

Bir deniz ülkesinde

Yaşayan bir kız vardı bileceksiniz

İsmi; Annabel Lee

Hiçbir şey düşünmezdi sevilmekten

Sevmekten başka beni

O çocuk ben çocuk, memleketimiz

O deniz ülkesiydi

Sevdalı değil karasevdalıydık

Ben ve Annabel Lee 

Göklerde uçan melekler

Kıskanırlardı bizi 

Bir gün işte bu yüzden göze geldi

O deniz ülkesinde

Üşüdü bir rüzgarından bulutun

Güzelim Annabel Lee

Götürdüler el üstünde 

Koyup gittiler beni

Mezarı oradadır şimdi

O deniz ülkesinde

Biz daha bahtiyardık meleklerden 

Onlar kıskanırdı bizi

Evet! Bu yüzden şahidimdir herkes ve deniz ülkesi 

Bir gece rüzgarından bulutun 

Üşüdü gitti Annabel Lee 

Sevdadan yana kim olursa olsun

Yaşça başça ileri 

Geçemezlerdi bizi

Ne yedi kat göklerdeki melekler

Ne deniz dibi cinleri

Hiç biri ayıramaz beni senden

Güzelim Annabel Lee

Ay gelir ışır, hayalin erişir

Güzelim Annabel Lee

Orda gecelerim uzanır beklerim

Sevgilim sevgilim hayatım gelinim 

O azgın sahildeki 

Yattığın yerde seni 

Edgar Allan POE ( Çeviri- Melih Cevdet Anday )

"Sabaha daha vakit vardı Öğretmenim. Rüyam bitmesin istedim, Oradan uçurtmalarla Masallar Ülkesine uzandık. Çocuk Masallarındaki kahramanlarla tanıştık, topladığımız kır çiçeklerini paylaştık. Gerçekleri bir kez de onlardan dinledik. Bazen hüzünlendik, bazen sevindik: Keloğlan yeni masallar anlattı bize. Kibritçi Kız artık üşümüyordu, yardımlaşma vardı. Pinokyo'nun burnu söylediği yalanlardan daha da uzamıştı, ustası ağaç oyma işlerini bırakmıştı. 1001 Gece Masalları halâ devam ediyordu. Kül Kedisi mutluydu. Pamuk Prensesle yedi cüceler tam bir dayanışma içinde var güçleriyle çalışıyorlardı. 

Öyle çok dolaştık ki öğretmenim; Şarkılar, türküler söyledik, oyunlar oynadık. El ele, kol kola, kardeşçe dağlarda, denizlerde, yemyeşil çayırlarda koştuk özgürce. Aç Kapıyı bezirgan başı oyununu şarkılar eşliğinde söylerken soluk aldık, yorgun ama mutluyduk. Gün ışıkları yüzlerimize yansıdığında toparlandık, Masallar Ülkesinden güzel ülkemize indik. Kuşların kanatlarında, salıncaklarda, kucaklarımızda kır çiçekleriyle...

Siz yoktunuz canım öğretmenim; Sessizce bizi mi izlediniz, beklediniz, gözlediniz mi...?  Ben bu güzel bahar gününde bir bayram günü gibi yaşadıklarımızı size anlatmak istedim. Her zamanki gibi bizi dinlediniz, anladınız değil mi ? Elimizde peri değnekleri yoktu ama çok istersek rüyalar gerçek olur mu Öğretmenim...??? 

Makbule ABALI

Bir Bahar Günü