Blogda son yazımı yazdığımdan beri, her yeni güne zihnimde yeni yazılar planlayarak başlıyorum. Tek bir konu değil, yazmayı-anlatmayı-paylaşmayı düşündüğüm öyle çok konu-insan-olay-hayal-tasarı-umut- hayal kırıklığı-beklenti... var ki.
Bir Yap-Boz oyunu gibi; bütünü parçalara ayırmak ya da parçalardan bütüne ulaşmak kadar kolay değil hayat. Her hafta, her gün değil, her an değişime hazır olmak zorundasınız. İnsanın kendisiyle savaşı, en zor savaş galiba. Kendinize saygıyı yitirmemek, aklın, mantığın ve sağduyunun yol göstericiliğinde bir yerlerden amaçlarınıza ulaşmak istiyorsunuz.
Başkaları ne der, ne düşünür diye değil, kendi öz benliğiniz, inandığınız değerleriniz, vicdanınız, alışkanlıklarınız, körelmemiş duygularınız, henüz rafa kaldırmadığınız kazanımlarınız, paslanmamış düşünceleriniz, terk etmeyip işler kıldığınız duyu organlarınız... tüm bedeninizle.
Ama itiraf edeyim; Günlük hayatın karmaşıklığı ve gürültü patırtısı, engebeli yollar, tehlikeli dönemeçler, sonu bilinmeyen dehlizler, tüneller arasında çocukların dediği gibi daha çooook güçlü olmak gerek. Masallardaki gibi Kaf Dağının ardında mutluluk aramak, Sihirli lambadan çıkacak cini beklemek ya da Nuh'un gemisiyle engin denizlere açılmak...
Bugün, her günden çok daha yoğun geçen bir gündü. Geçmiş yorumlara halâ yanıt verememiş olmanın utancı, mevsim normallerinin çok üstünde seyreden sıcaklar, sağlık sorunları, ekonomik ve sosyal hayata uyma çabaları, iyi günde-kötü günde birlikte olabilme kaygıları, kayıplardan duyulan iç acısı, tüm canlıları koruma-kollama dürtüsü...
Günler uzasa, mevsimler-iklimler-insanlar-canlılar-dünya-evren-kâinat, uzay değişse de bir gün sadece 24 saat... Elimde bir peri değneği olsun isterdim; İyiler-iyilikler çoğalsın, Kötüler güçlerini olumlu amaçlar için kullansın, herkesi şaşırtsın...
Beden-akıl ve ruh sağlığınız inişli çıkışlı olsa da engebesiz, kolay aşılabilen, iyi amaçlar doğrultusunda sürdürülen yıllar ve yollar dilerim.
Makbule Abalı-Eğitimci
7. 07. 2025 Türkiye.
Canım öğretmenim, bu yazıdan ben de kendime pay çıkarttım. Aynen dediğiniz gibi, kendime olan saygımı yitirdiğim, kendime kızdığım, nasıl böyle davranabildiğimi anlayamadığım bir gün geçirdim geçenlerde.. Çok öfkelendim ve sonra öfkem dinince de aynen dediğiniz gibi işte....
YanıtlaSilAma insanız demek de istemiyorum... Bu bir bahane, işimize geldiğinde... Daha çok çalışmalıyız kendi üzerimizde... Her birimiz.
Canım C. Sadece yorumlarınla değil, her halin, her düşüncenle, sanki çok zaman önce seni tanımış gibiyim. Bazen kendimi kıyasıya eleştiriyorum. Çok yanılmasam da iyi niyeti, hoşgörüyü, içtenliği istismar edenlere, yalan söyleyenlere, herkeste kötü niyet arayanlara-öfkelenmek değil de- çok içerliyorum. Öfkesini kontrol edebilenler bile volkanik patlamalar yaşayabiliyor bazen.
SilAncak lütfen dikkat! Öfkenin yaydığı kötü enerji, sana zarar vermesin.
ah şu peri değneği olsa keşke. ne çok ihtiyacımız var mucizelere :)
YanıtlaSilÇocukluk masallarında bayılırdım hayallerindeki gibi peri değneği olan prenseslere. Ne çok çocuğun hayallerini süslemiştir o masallar. Ama günümüzde de; görmesek de tanımasak da, denetlenmese de, "Peri değneği dokunmuşçasına güzel işler gerçekleştiren idealist insanlar var. İyi ki varlar.
SilMerhabalar Makbule Öğretmenim.
YanıtlaSilNe mutlu size ki yazma isteğinizi hala diri tutabiliyorsunuz. Hatta bu konuda proğram bile yapabiliyorsunuz.
Eşinize ve size sağlık, sıhhat ve afiyetler dilerim.
Selam ve saygılarımla.
Merhabalar Recep Öğretmenim.
SilVe siz, her zamanki iyi görüşünüzle ne güzel motive edip, güç kazandırıyorsunuz. Çok teşekkür ederim. Ancak program hazırlayıp uygulamaya geçiremedikçe kendimi eleştirmeye devam ediyorum. Eskiler "Ayinesi iştir kişinin lâfa bakılmaz." deyişiyle çok doğru demişler. Aynalara bakıp da görebilsek keşke gerçekleri...
Aynı güzel dileklerle, eşim ve ben selam ve saygılarımızı iletiyoruz.