YİTİRDİKLERİMİZ...( MEHMET TÜRK)

Çoğu zaman düşünürüm; Şu anda dünyada kaç doğum, kaç ölüm olayı gerçekleşmekte? Kim bilir ölen neler yaşadı, doğan neler yaşayacak? Nelerle karşılaşacak, ardından neler söylenecek? Yaşamda hiçbir şey çok net değil.Bir bilinmezlik içindeyiz. Her ölüm içimi acıtır, hayatı yeniden sorgulatır ve düşündürür Genç ölümü de yaşlı ölümü de yakınlarına göre zordur. Giden bir can'dır. "Daha yaşanacak anlarımız, günlerimiz vardı" sözü çok anlamlıdır onlar için.

Kafama takılan bir soru vardır hep: Cenaze namazında Hoca sorar: "Merhumu nasıl bilirdiniz ?"
Cemaat hep birden cevap verir:"İyi bilirdik." Oysa içlerinde hayatı kendine ve çevresine zehir edenler de vardır elbette. Gerçek iyi insanlardan birini kaybettik bugünlerde. 

Mersin Alzheimer Derneği gönüllülerinden Mehmet Türk arkadaşımız mütevazı kişiliği, saygılı davranışlarıyla fark ettirmeden iyilik yapmak için koştururdu. Küçük küçük anıları topladığımızda bir iyilikler yumağı çıkıyor ortaya.
Eşi Alzheimer hastasıydı, Derneğin Bakımevinde kalıyordu. Mehmet Bey eşine ilgisini, özenli bakımını hiç esirgemedi. 

İyiliklerle anılıyor insan. Geride bir tebessüm, bir tatlı seda bırakabilmek ne kadar önemli. Cahit Sıtkı Tarancı 35 Yaş şiirinde ölümü nasıl da anlamlı özetler:
"Neylersin ölüm herkesin başında
Uyudun uyanamadın olacak
Kim bilir nerede, nasıl, kaç yaşında
Bir namazlık saltanatın olacak
Taht misali o musalla taşında.

Yaşarken hiç ölmeyecekmiş gibi yaşama anlam katabilmek ne kadar önemli.
Değerli arkadaşımızı saygıyla, rahmetle anıyor, yakınlarına sabır ve başsağlığı diliyoruz.

Makbule ABALI