Bazen hayat akıp giderken birden sekteye uğrar. Akış yavaşlar ya da duraklar. Sanki her şey birdenbire olmuştur. Bu ani yavaşlamaya akıl sır erdiremezsiniz. Zaman alışık olduğunuz zaman dilimi değildir. Ağır çekimdesinizdir adeta. Fırtına öncesi sessizlik yaşanırken her zaman, bazen de gürültü birdenbire olur. Nasıl, nereden olduğunu bilemez insan.
Yapraklar savrulur sanki, beden huzursuz olur. Bir hastalık yer bitirir , adeta kemirir vücudu. Gücü azalır, takati tükenir. Zordur hastalıklarla uğraşmak, ilaçlarla ortak olmak. Önce güvenilir bir doktor bulmak gerekir; Dinleyen, anlayan, alanında bilgili. Ve sonra önlem almak, kendine zaman tanımak, beklemek...
İnsanın hayat boyu mücadelesi hiç bitmez. Ama her acı, her sıkıntı insanı biraz daha güçlü ve dirençli kılar.
Makbule ABALI
Her sıkıntı insanı daha güçlü kılar ve hayat her zaman güllük gülistanlık değil. Kaleminize sağlık...
YanıtlaSilHayat mücadeleyi zorunlu kılıyor. Evet, hayatta yollar hiçbir zaman dümdüz değil. Engebeleri aşmak gerek.
SilSevgiyle.
Merhabalar Öğretmenim.
YanıtlaSilHayatın Akışı konulu yazınızı okudum. Çok güzel ve anlamlı bir paylaşımdı. Kaleminize, emeğinize ve yüreğinize sağlık ve mutluluklar dilerim.
Hayatımız akıp giderken bir çok kerreler hep sekteye uğramıştır. Önemli olan bu sekteleri fazla hasar almadan atlatmaktır. Sizin yazınızdaki şu cümlenizi buraya alıyor: "Ama her acı, her sıkıntı insanı biraz daha güçlü ve dirençli kılar." ve her zaman güçlü ve dirençli kılmadığını, bazen de ağır hasarlar verdiğini vurgulamak isterim.
Selam ve saygılarımla.
Merhabalar Recep Bey,
SilÖvgü dolu, incelikli düşüncelerinize çok teşekkür ederim.
Bazı yazılarımız ya da şiirlerimiz o zamana has durumlarımızı yansıtıyor. Bir nevi duygu paylaşımı gibi.
Haklısınız, bazı acılar da ağır hasarlar bırakarak insanı güçsüz kılabiliyor. Mücadelede insan yenik düşebiliyor. Ama umut hep varlığını sürdürmeli.
Katkınıza çok teşekkür ederim.
Selam ve saygılarımla.
ya da daha umursamaz ve acımasız. :)
YanıtlaSilDaha umursamaz ve acımasız olmak pek de kolay kabullenilecek bir durum değil sanırım. Duyarsız olmak lazım. Bir de düşününce; Anne mi, çocuk mu, mağaza müdürü mü, izleyiciler mi duyarsız olmalı?
SilTeşekkürler.