Bugün 18 Şubat. 14 Şubat Sevgililer Günü'nün üstünden sadece: 4 gün geçti. O görkemli, pırıltılı vitrinler, gerçek fiyatının iki katına satılan elbiseler, kucak dolusu çiçekler, o yapay sevgi sözcükleri neredeler şimdi? Günlük sevgi pankartları, günlük ezgiler hepsi bir yerlere saklandı. Sevgi tükendi, sevgi yok oldu. Belki de bir yıllığına donduruldu. Seneye tekrar kullanılacak.
Oysa farkında olursak çevremizde sevgiyi anımsatan ne çok şey var : Bozkırda ya da dağ yamaçlarında kuru taşların arasında tomurcuk verebilen çiçekleri bilir misiniz? Doğa koşullarına direnebilen mücadeleci şey düşündürürler insana ; Cefayı, özveriyi, sabretmeyi, dayanıklılığı, vefayı ama en çok da sevgiyi. Görünce içiniz ısınır sevgiyle , ışıldayan gözlerle bakarsınız çevrenize.
Bazen bir yaşlı karı koca görürsünüz.Ağır adımlarla ayaklarını sürüyerek yolda ilerlerler. Düz bir yolda bedenleri eğik iki güzel insan. El ele, gönül gönüle, omuz omuza. Ellerin kenetlenmesi güven tazelemek midir, bir güvence midir, güç almak mıdır, kim bilir...
Kış güneşinin ısıtmaya çalıştığı bir ahşap bankta sırt sırta vermiş oturan orta yaşlı iki insan. Sırt sırta, omuz omuza olmanın yarattığı bir yaşam tablosu. Belki çok renkli değil ama kompozisyon, yerleştirme, ara renkler öyle güzel ki. Yaşayan bilir. Bu görüntülere duyarlı olmak , farkında olabilmek ne güzeldir.Sevgiye, vefaya, şefkate, merhamete kulak kabartmak gibi...
Makbule ABALI
Bazen bir yaşlı karı koca görürsünüz.Ağır adımlarla ayaklarını sürüyerek yolda ilerlerler. Düz bir yolda bedenleri eğik iki güzel insan. El ele, gönül gönüle, omuz omuza. Ellerin kenetlenmesi güven tazelemek midir, bir güvence midir, güç almak mıdır, kim bilir...
Kış güneşinin ısıtmaya çalıştığı bir ahşap bankta sırt sırta vermiş oturan orta yaşlı iki insan. Sırt sırta, omuz omuza olmanın yarattığı bir yaşam tablosu. Belki çok renkli değil ama kompozisyon, yerleştirme, ara renkler öyle güzel ki. Yaşayan bilir. Bu görüntülere duyarlı olmak , farkında olabilmek ne güzeldir.Sevgiye, vefaya, şefkate, merhamete kulak kabartmak gibi...
Makbule ABALI
Merhabalar.
YanıtlaSilSevgililer Günü diyerek, sevgiyi sevgililer günü adı altında bir güne hapis etmeye kimsenin hakkı yoktur. Her gün sevgililer günüdür. Her şeyin başı olan sevgi, diğer günler gibi sadece belli bir günde hatırlanacak kadar basit bir duygu değildir.
Sevgi, Yüce Yaratıcı tarafından insan doğasının kumaşına işlenmiş en güzel, en muhteşem bir motiftir. O, ruh gibi bir varlığın özüne konulmuş, eşyanın tabiatına üflenmiş en yüksek değerdir.
Selam ve saygılarımla.
Keşke gerçek değeri bilinse, gerçek yerini bulsa. Değerini düşürerek yanlış düşünmek, düşündürmek tabii ki değer kaybıdır.Aynı düşüncedeyiz.
SilKatkınıza teşekkürler. Saygılar.
Ben çocukken sadece anneler günü vardı ve sadece şiir resim veya tek bir çiçek gibi paraya bağlı olmayan şekilde kutlanırdı. Sonra bu gün hediyeye para harcamaya ve tüketime bağlandı.
YanıtlaSilSonra baktılar karlı bir durum, bu sefer babalar günü çıkardılar.
Yine harcama yine tüketim...
Sonra bir gün daha buldular, 14 Şubat.
Biz bu kapitalizmle bu kafayla mücadele edemeyiz.
Haklısın Murat, belki zamanla bu günlere de eklemeler yapılacak ; Nişanlılar Günü, babaanneler Günü, Anneanneler Günü...Ve günler giderek çoğalırken satış elemanları yaratıcı güçlerini daha da geliştirecekler. Tüketiciler pes etmedikleri sürece çark hızla dönecek...
SilKatkına teşekkürler.
çiçekler ve yaşlılar hıhım görmek lazım hıhım :)
YanıtlaSilHediyeler sunarak değil tabii Derin, küçük jestlerle gönül alarak, sevgi, vefa, hatır sunarak... Bir tek papatya bile bir iyi niyet elçisi olabilir.
SilGüzel günlere.